Alle inzendingen over Ondersteboven

marathonlopers skispringers vliegende dokters olympische schaatsers nieuwslezers woestijntrekkers rocksterren damtukkers ruimtevaarders lijsttrekkers publieke rukkers oorlogspiloten allemaal gaan we voor hetzelfde binnenkomen je bent nog niet binnen ze vragen was jij dat goeie dag zeg wow we zijn ondersteboven helemaal hoteldebotel…

afgesleten hier kwam een mens voorbij alweer een hele tijd geleden met welzeker een last vol oude jaren zichtbaar aan de meegesleepte lijn zijn naam is onbekend het kan Horizon zijn geweest of Kim, wie weet zelfs Einder de wind is nu zijn milde helper en ook de tijd, ongrijpbaar en toch nog immer alom aanwezig misschien loopt hij nog ergens ondersteboven…

Als de blik van haar ogen de weerslag vormt van haar ziel, wat heerlijk is het dan dat ik in deze draaikolk opgaan kan en sprakeloos de woorden spreken mag ondersteboven te zijn van haar lach. Als drenkeling weet ik mij in haar ban, waart zij als schip rond in mijn hersenpan: redding gehuld in nevels van de dag.…

plotsklaps schiet mijn hand los ga ik kopje onder ten onder in totale chaos happend naar adem kom ik boven grijpend naar houvast rol ik ondersteboven troebel is het water waarin ik dreig te verdrinken gedachtes flitsen voorbij even laat ik me wegzinken opeens word ik opgetild als een veertje zo licht meegevoerd de tijd verstilt…

het geuren van jasmijn verheven maan in volle schijn uw blikken mij nog niet genoeg glans kasseien van Verona welke uit hun voegen sprongen veel te vroeg doch vogels zongen welk wonder volgt er nog hierna liefde rankte mij naar boven steentjes gooiend tegen ‘t raam om uw zachte mond te loven hoorde uw moeders stem ontdaan viel terug ondersteboven…

Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot. Met een onversperbare vlucht Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht, Duikt op in het geringst gesperde, Holt het inwendig grondig uit.…

in tranen in kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden van de beek naar een bleke stervende vis te staren en later hing er een toekomstbeeld ondersteboven…

waren met karig inkomen wonen primaire levens- behoefte was soberheid gestaag opvallende verbeteringen schiep nu worden vierkante kilometers bevlekt met hogere prijsklasse aan te ondiep gekunsteld water autochtoon bestraft met beperkt bereikbaar zijn het Blauwe Lint valse tooi van verse luchtbakkers bezoekerscentrum vreemd element in ondersteboven…

Je was ziek, nog niet zo lang, Je was hier ondersteboven van maar je wist dat er een grote overlevingskans was, een positieve uitslag zou je zeggen. Voor jou was de angst groter dan het vertrouwen in herstel. Zonder afscheid zonder iets verdwijn je zomaar in het niets Waarom heb je dit gedaan?…

ieder heeft zijn eigen zegen Gemaakt in een perfecte architectuur werd ons bestaan vorm gegeven Iedere gemeenschap staat op zichzelf maar zijn wij niet allen gelijken Als je goed kijkt, zie je het vanzelf dat we allemaal niet veel afwijken Maar de mens is verdeeld in kleuren en geloven Menigeen heeft een verwrongen beeld en gooit alles ondersteboven…

Nagels brokkelen af, handen vol met kloven wangen eerst met blos, nu bijna ondersteboven! Nek met rimpels, overlopend met onderkin, nog steeds heb ik een verdraaid goede zin! Billen en dijen waar een kind vanaf kan glijden voeten als stampers die een auto kunnen rijden.…

Je loopt je krom en ondersteboven, sjouwt je te barsten voor cadeaus, chocolade, pepernoten en marsepein, terwijl we allemaal mesjokke bezig zijn, kinderen voor te liegen, niks in slaap te wiegen, want Sinterklaas bestaat niet!…

o wee o wee hijg, kreun, puf, steun ondersteboven op de bank massage, dansen, springen liedjes zingen? hijg, kreun, puf, steun schop maar slaap eet worstel groei maar niet te veel, te dik ik oei! hijg, kreun, puf, steun negen maanden en nog een beetje en nog een beetje nu mag het! weetje?…

Nerveus, bleek, breekbaar als een helder nacht tegen het gloren, zwetend, ongeschoren ondersteboven, in staat om te bekoren. Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht. `t was in dit holste dat hij vegeteerde werd afgezworen liever dan verzwegen eens, af en toe, ten leste vast geregen.…

Het veld Waarop onze gedachten speelden, Waar zwarte tulpen Ondersteboven in de grond groeiden Dat jij me zelfs volgt tot hier, Waarachtig en ongelofelijk Maar heerlijk En alleen jij weet het: -Het zal niet voor niets zijn- Dat, Wanneer de dagen erom schreeuwen Onze aderen Begerig zullen samenvloeien, Jij afscheid zult nemen…

het was anders om ons heen er was geen zomer meer warmte en lui uitgestrekt genieten was voorbij in koude ondertoon voelde je de herfsttij er danste onrust in de ogen we haalden de zolder helemaal ondersteboven ontdekten zo de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden…

als het weer tóch voorspeld moet worden laat het dan ook wonderbaarlijk zijn rolletjes king, pastilles of wilhelmina`s alles mag, van kussentjes tot poederfijn ondersteboven rent men de deur uit en houden dames parapluutjes op heren keren hun hoedjes en petten de halve wereld staat op z`n kop het wit verovert nu heel de aarde van wereldstad…

Mijn man pakt rustig mijn portemonnee en opent hem ondersteboven De munten vallen De jongen bukt Hand in hand rennen we…

bijstere nacht zijn blik gericht op zijn in zich verzengd eigen gezicht weerkaatsend hun oorspronkelijk dubbelnaakt, of 't oog gesperd de waterspiegel raakt waar de beminde knaap verdronken ligt, dan duikt hij naar haar schimmige tweeling-vacht, of splijt hij met zijn vlijm gesloten schacht, met gouden tong likkend een duister gras ondersteboven…

Pfft, zei toen de vleermuis stoer, een dag ondersteboven hangen zonder last van rode wangen vind ik een veel sterkere toer. Kijk naar mijn kop en wees bescheiden, kan ik niet de wijde omtrek zien zonder mijn lijf te bewegen misschien, kwam de uil toen tussenbeide.…

Hij kan links, rechts, omhoog, omlaag zelfs ondersteboven vliegen. Dat kon ik haast niet geloven. Een tuimelvlucht in de lucht. Zijn vleugeltjes zijn zo flexibel, als een hand aan de pols. Hij kan ook stil in de lucht hangen, en dan landen op zijn tere pootjes. Ze hebben een dieet van suiker, uit de mooie bloemen.…

Het wurgde zich; de balg ondersteboven. Kippen vlogen als sneeuw de golven over. Padvinders vonden later, vals en droog, Katten in bomen; een portret, een brood. --------------------------------------------- uit: Spel van de wilde jacht (1957)…

Je was zó ondersteboven van het diertje, dat de tranen in je ogen stonden. Je wist ineens weer dat je ook van die kleintjes had, ooit, alleen de námen was je kwijt. En ik dacht alleen maar, wat is het een kleine moeite om iemand gelukkig te maken en tot in z'n ziel te raken.…

dag mevrouw, mag ik u interrumperen wil u graag condoleren met het verlies van uw man ben er ondersteboven van hij was altijd zo attent een zeer galante vent met wie ik goed kon praten zoals we soms wel uren zaten af en toe waren het hele dagen dat we samen innig lagen bij mij thuis in het grote bed en nadat ik koffie had gezet begon…

en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt die koe ondersteboven…

Op en neer, en heen en weer, kom en ga soms ondersteboven doen ze elkander na. 't Is één groot feest, en ik geniet het meest. Dan in één roetsj... naar de overkant. Naar Rikus: “Kom jongens, hij heeft pindakaas, zo lekker!” Ik kijk het lachend aan. Dan is daar plotseling, die kleine roodborst zo trots en mooi.…

Nerveus, bleek, breekbaar als een lentenacht vlakbij het gloren, bezweet en ongeschoren ondersteboven, niet langer in staat te bekoren Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht Het waren die nachten waarop hij teerde ‘Waarvan’, werd gezworen doch verzwegen eerst af en toe, tegenwoordig vast geregen kou kon `m niet deren, zoals hijzelf beweerde…

je hals het knabbelen aan jouw oor je hals,schouders en okselholten zelfs dat je overgevoelig raakte bij een streling van mijn tong tussen hoofd en onrustige tenen in, weerloos lag je erbij,vogelvrij toch vastgebonden door de suggestie die ik jou gaf je weet na drie niet meer wat jij zei niet dat jij machteloos antwoordde doe maar, ondersteboven…

Na 24 jaar zag ik je lopen een oude liefde was daar had dat nooit durven hopen ik was bang om naar je toe te gaan mijn maag lag ondersteboven jij bleef daar staan Kon mijn gevoel niet geloven na wat bier had ik het lef ging naar jou en zag je ogen toen kwam het besef mijn liefde voor jou was nooit gelogen jij zo dicht bij…

Je keerde me ondersteboven En ’t wordt nooit zoals het was. Onze momenten samen Koester ik Als de kostbaarste dingen In mijn leven. Sorry dat je niet zeker was Dat ik van je hield. Sorry dat ik niet kon huilen En niet kon zijn wat jij wilde. Het spijt me dat ik je kwetste, Je hart stal En je heb gebroken.…