Alle inzendingen over Pirouette

wolken graag leen ik je ook de mantel die al even om mijn schouders hangt met in de zakken vergeten briefjes draag je dan ook de aangereikte rugzak met alle zorgen van dien onzichtbaar maar duidelijk aanwezig zodat ik even op de schommel plaats kan nemen die mij laat wiegen in de wind, opdat zon mijn gezicht kan strelen, bladeren pirouetten…

schitterde de felle tonen maakte korte metten met een lichte vleug magie de snelle ademstootjes parelden in opvliegende klanken, ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette…

Ondergoed van bloemenpracht en verlangen naar inwendig vandalisme in vermoeid bloed De draaiende beweging komt nu tot uiting in verloren pirouetten In ogen die kolken van verliefdheid Een opeenhoping van verlichtingsleed zwevend door de dood naar vernieuwing…

eens zong zij bloemen uit haar mond en vogels uit zon-doordrenkte haren lachte ze haar tanden bloot en danste zich vrij in t mulle zand haar ogen groot en wijd keek zij hongerig uit naar de wereld maar na het knellende ontmoeten loste haar lach op in dovemansoren In pirouette bewoog ze naar omlaag daar zingt zij nu een eigen lied haar…

voor zich uitstarend prikt ze in een bord waar de avond tevoren een warme maaltijd op geserveerd was haar ogen kijken in 'n wereld die voor anderen niet zichtbaar is waar alleen zij toegang tot heeft kleurrijke vlinders pirouetten dansen bloemen geuren en nooit hun kop laten hangen, bomen hun armen uitstrekken tot in de eeuwigheid vogels…

Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel Zomaar een lach verschenen, maar die nacht, Nadat de gek de nar had omgebracht, Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret, En maakte onbespied een pirouette. Dank, dank, riep hij, het monster is geveld. Hij oefende het woord 'geschokt' voor morgen En sliep als twintig ossen kunnen slapen.…

door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur een pirouette van geurige boterbloemen het lied van de zon voert over de meidoornhaag de appelbloesems blauw glanst de lucht en over de leeuweriken die zich uitbundig laten meevoeren door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden…

Draai met mij mee, Pirouetten tot aan de morgen. Dans met mij mee, De trap af van boven naar benee. Want dansen dat doen de sterren. Schoonheden in een liefde van een nacht. Op hun glazen muiltjes zie je van verre. Assepoesters die wenken Naar de ware die op hun wacht.…

stukgeblazen wordt door een passiestorm dan denk ik: zo gewonnen zo geronnen wat kunnen mij veertien regeltjes verdommen als mijn gedicht er twintig nodig heeft dan zal ik toch niet mijn jubeltenen krommen omdat Goethe die dood is mijn hoofd beregelneeft als mijn sonnet wil dansen, laat het toch dansen als het flikflaks wil maken of een pirouette…

vogels jubelen de morgen toe overtreden de wetten der getijden golven rollen ruisend af en aan bomen prevelen gezangen voor dit eerste uur alles is weer glanzend nieuw de dageraad duurt slechts een tel er is geen vandaag er is geen gisteren en morgen lijkt niet te bestaan de slinger van de metronoom draait als een ballerina haar pirouette…

Stopt hier eventjes bij een geknakte stengel Met daarop een kleine rode huisjesslak Weer door gaat hij… de snelle bengel Bij een groen obstakel ligt hij even stil En kijkt verbaasd naar een blauwe Libel Die zich voedt aan wat resten kikkerdril Snel verder nu, …ontwijkt een moerasgasbel Ha, niets kan hem deren in deze heerlijke sloot Maakt een pirouette…

been Dure lessen, onterecht gevoel van geluk De pracht in eenheid van gedachten Waar even een zonnetje op scheen Immer uitvoerig behoedzaam gebracht Soms misplaatst verdacht Dat door de jaren heen Op haar plaatsje viel Om dan te ontwaken met een ruk Het is nog niet af alleen ’N silhouet, nog maar net uitgelijnd De puzzel van m’n ziel ’N pirouette…

De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken van deze verbale dramatiek schildert een zilveren vogel zijn pirouette in helder witte sjablonen op de blauwe koele zijde van de horizon.…

De tafel windt hij in een pirouette waardoor de kom gaat dansen en de soep met slierten kletsend in de rondte slaat. Zo wint de wind van een gesloten geest. Genade kent hij niet, zijn scepter zwaait. Al wat vertrouwd lijkt, wordt omver gemaaid en weggeblazen in zijn bezemfeest.…

Pirouetten voor de zon, de zon cirkelend om haar. In een stralend grijs gebied, overlapt werkelijkheid fantasie. In een centrifuge om haar middelpunt, kijk ik verschrikt naar de zon. Misselijkheid en ademnood, ik houd het voor gezien. Het tempo stijgt, ook de zon verdwijnt. Haar oogleden zakken, als wolken voor de zon.…

Haar zwanehals Haar trots gezoem Haar pirouette in de cel Tot zover het sprookje Zo staat ze doofstom te staren Gewenteld in verveling Gehecht aan haar gril Gewend te wachten op barbaren Zo oefent ze zich in vergeten Haar eigen tepels strelend Op pantoffels van wol Teennagels die naar binnen groeien Zweetkringen rond de oksels…

Ze danste als een vlinder, maakte sprongen als een hinde en pirouetten, maar een keer te veel en stortte toen van het toneel op haar kop in de coulissen. Het bloed spoot uit haar hoofd. Zo heeft de dood haar weggeroofd. Mijn lief, ik zal je missen.…

Anton Pieck Vader en moeder luid roepend en armpje door zwierend zwaaiend, romantisch draaiend die dag en iedereen die daar aanwezig was, in het bezit van een permanente en onvergetelijke lach Hij trachtte te draaien als was hij een ster voelde zich een Evita of één van zijn schaatsidolen maakte vele capriolen en van de pret een pirouette…

zijn zware mantel rond de broze schouders van de gaande mens windstil - getemperd staat de treurwilg toonloos aan de overzijde - vangt de toegeregen draperie haar stille wake aan bij 't luwen van de avondwind op 't slotaccoord, plaagstoot van de speelse rukwind, die haar snelle aftocht blaast voltooit een zwatelend blad zijn pronte pirouette…

zachte huid en zijn kleur hebben mij doen zwichten En mij naar je laten verlangen, oneindig lang Vingertoppen raken nog net je arm Als ik je arm streel richting je hand Wanneer mijn hand de jouwe bereikt Heeft mijn opwinding mijn verstand overmand Een kleine stap achteruit Om je in je geheel te bewonderen Onze handen in de lucht en een pirouette…

Bladeren dansen op nummer kleurrijk ballet laatste pirouette Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond.…

het dolle wijf vat plots de zotskap van de danser de kerel die haar forse lijf omprangt zij schokken hortend-ruw elkander haar zwetend lijf gans aangerand monotone dreun der aangeschoten muzikanten schept een roes van zinnelijk begeren een bonte stoet satanische trawanten verstrengelt tot een kluwen haveloze kleren een pirouette ontaardt in…

lawaai de kinderen zo nooit slapengaan de kleintjes zelf fluisteren echter nog eentje papa voor het slapen gaan elke avond nieuwe verhalen willen ze die mij een kikker maken die kwaakt een leeuwerik soms die zingt een sluwe vos ook of bange bange kip ik speel de dove kwartel of blinde vink slinger als brullende aap aan bomen draai dansend pirouetten…

vasthoudt tot na verloop van tijd de breuk genezen is moederlijk is de liefde die zich om je slaat als jij met fiets en al pardoes gereden bent in een wilde rozenstruik schuilend is de liefde die altijd thuis geeft als soms toch het leven somberend verdrieten wil door met geluk te breken dansend is de liefde als een gedraaide pirouette…