288 resultaten.
De Nacht wacht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 711 kuist
het wachtwoord klinkt vals en onjuist
zodat de wacht zijn hellebaard kruist
de rabauw rekent zich bij de gilde
waar ook een wetraadslid heen wilde
maar wiens machtswellust zich snel stilde
zodra men een buskruitvat tilde
de snedige sabel ter hand
en stoelen en banken aan kant
ontstak men de toorts aan de wand
in pose voor schilder Rembrandt…
Rembrandtcyclus: anno 1642: impasse na de dood van Saskia
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 133 door en door
het hoofd, de wieken slaan mij
steeds tegen de grond
wie kent je beter dan de spiegel
die dagen slijt met zelfportretten
weigert je om op te zetten
je kunt zo tactloos zijn
royaal met verf en geld
je grote mond
eigengereid, het noodlot
sloeg geliefden dood
alleen je werk doorstaat
misschien dan nog de tijd
Rembrandt…
Vervulling
gedicht
3.0 met 43 stemmen 14.862 Ik zinspeel op enkele groten, Bach, Beethoven, Rodin, en noem Rembrandt bij naam; die staan voor velen, en voor het vele dat mij en anderen overrompelde. Het heftig elan zocht een uitweg in verhevigd lichamelijk beleven, een onweerstaanbare drang die uit de intense spanning van de extase losbrak.…
Kersttaart
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 799 Ze zwaaide alsof ze mij niet zag.
Ik droomde van een honingzoete taart
en van mijn geliefde aan tafel.
Het was dus niet zo lang geleden
en het was geen droom.…
Geschiedenis
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.420 Zwaaide met een goedendag.
Niemand zei iets terug.
De ophaalbrug bleef omhoog.
Een leerling op de uitkijk gebaarde.
Pek en veren stonden klaar.
Net op tijd kon de ridder
ontsnappen. De bel,
weer een lesuur voorbij.…
op laatste benen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 323 je zwaaide
in gebaar
de rest
bleef hangen
vol verlangen in
opgedroogd verdriet
ik wist
dat je daar liep
op laatste benen
nu ga je
er vandoor
traceer slechts
enkel spoor
maar laat de
planten groeien
die ons
in bloei ooit
konden boeien…
Vergeleken met toen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 47 glimlachend
wendde zij
zich af
weer had ze
in de spiegel
gekeken
zichzelf
vergeleken
met toen
naar een
oordeel werd
niet gevraagd
en toch
ontdekte zij
voordeelpunten
als reactie
op die lach ja
haar sterkste troef
ontwapenend
bij inzet en
afrekening
nog zwaaide spiegel
de lach terug in afscheid
met koesterende aai…
Verweesd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 464 Hoe kon een land van kooplui
zo verzuipen in het niets
zich zo vergalopperen
niet te zijn zo diets
Hoe kon een land van varend volk
van vissers duin en zee
zich zelf zo laten zinken
en nam ons met hen mee
Hoe kon het land van Rembrandt
het aanzien zo te schande
een trots land zo verlagen
zichzelf zo ernstig branden
Hoe kon het land…
Catrina Hoogsaet en haar baet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 390 portret gehaald uit Welsh land
we zetten er de spot op
dat is pas echt Rembrandt
drijft de prijs lekker op
het kost wat
bruikleen verzekerd de port
niemand heeft geknord
bij het zien van de kunstschat
het ware groots als gebaar
wij juichen en klappen
als zalm het nog even kan lappen
in het voorbije rembrandtjaar
poseerde in het Rijks…
waardevast
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 vroege werken
onder druk van de erven
mogelijk twijfelachtige vlakken
tot volstrekt eigen te merken
blijft hun herinnering vaag
zij voorzien met verse streken
wat nog aan voorraad onder ze is
voor handel en kunstgeschiedenis
van een definitief nieuwe laag
garantie tegen slepend hakketakken
voor zekerheid aan beleggende leken
niet zoals Rembrandts…
Persica
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 530 Ietwat pluizige schil van de perzik
voelt anders dan haar huid
welke in zachtheid niet is overtroffen
doch de kleur van het lichtste gedeelte
komt verbazingwekkend overeen
kunstschilders zoals Rembrandt
hebben het weerlicht getart deze explosie
poëtisch in hun werk te laten strelen
zelfs de planethische warmte van Venus
heeft haar goddelijke…
Summier zicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Voor wat betreft grootte, stijl in
de overtreffende trap
Samenzweerders in vaal licht
'De samenzwering van de
Bataven' uit tweede helft
van de Zeventiende Eeuw
'onder Claudius Civilis'
Majestueus doek van Rembrandt
die 't smeden van de opstand
een vrijheidsstrijd tegen de
Romeinse overheersers
subliem-succesvol kwastte
aan tafel…
Nestelde wind een lentekind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 je zwaaide
witte handen
wierp me
een rode glimlach toe
uit je gebruind gezicht
in je ogen
danste zomerblauw
een warme zon
en in je haar nestelde
wind een lentekind
de branding kabbelde
als toen sloeg in
groene golfjes over
spatte op het strand
wit schuim nog op je hand…
Meesterwerk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 960 De beker wordt fier omhoog geheven
op meer dan één oer-Hollands meesterwerk,
daarbij wordt het vermoeden heel sterk
dat zelfs Rembrandt van Rijn, zo gedreven,
z'n paletten en penselen nooit moe,
eveneens voor de wijnroes is bezweken,
en vaak diep in de kelk heeft gekeken,
maar zoiets, nee, dat geven we nooit toe.…
Koning der wil
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 564 Verdoezeld en overtroffen
zette hij zijn klauwen in de muur
Klom als nooit te voren
verdrong de onttroning
tot verdoemenis
Verstokte zijn doen
schreeuwde zich lof toe
zwaaide hoffelijk zijn zwaard
Wervelstorm van gevoelens
rees door zijn lichaam
angst was niet de zijne
Smedend vormde hij de wil
tot de overwinning hem toebehoorde…
eerlijke uren
gedicht
2.0 met 69 stemmen 15.015 Niks geen
schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam
of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos
zwaaide en zag - eerlijke uren
waren het vandaag. Dodelijke,
onverkwikkelijke, hopeloos
uitgekeken uren.
----------------------------
uit: 'Raster', 107, 2004.…
Een vreemde met mijn naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 87 je keek me aan
een vreemde in de spiegel
met mijn naam
je ogen zeiden woorden
die ik niet verstond
je mond leek op de mijne
zag je gebaar
een lach vol kleine weetjes
ik zwaaide maar een beetje
ben weggegaan
keek achterom en zag ons samen
vol verbijstering in de spiegel staan…
Afscheid in de avondzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 241 zag je hand die zwaaide
zoals een vogel draaide
voordat hij dook
snel opklom
naar de hemel en
in een verre horizon vervloog
maar je vingers wenkten
kon je nog eenmaal
liefde schenken
oplichtend afscheid in de avondzon
geen vlucht maar rust
zij keren morgen veilig terug…
een afscheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 128 ze wilde het kind
bij het afscheid omhelzen
hij weerde haar af
voelde hij iets aan
haar nabije dood misschien
de geur van afscheid
ze had geen woorden
het jonge kind evenmin
het beroerde haar
het kind keek niet om
vergeefs zwaaide ze hem na
verdwenen jongen
ze ging naar binnen
het huis was niet meer van haar
een snik ontsnapte…
Héroïque Fantastique
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 159 Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed,
Verkleed als ferme jongens, stoere knapen,
Naar schurken die ons landje wilden kapen,
Passé, maar het gevoel weet ik nog goed.
Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur:
“Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…
Schaduw lachte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 110 ik zwaaide
tussen donker en licht
schaduw lachte
bewoog
gelijk mijn arm
weg uit zicht
stapelde
zwart van vele
nachten waken
waar wit in
steeds bewogen
worden niet kon slapen
ben ik de
regisseur van dit
naamloos horrorleven
of zijn actie en
reactie splinters van
een fragmenterend geven…
Rembrandt een rare kwast
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 477 fris van de lever
op en top klaar voor de sport
voor na het evangelie
die kwast van ene Van Rijn
liet echter de man weder opstaan
in kadavergroen licht
niet eens bovennatuurlijk
maar uit zichzelf
dames natuurlijk hevig ontsteld
wordt het niet eens tijd
de blauwe knoop te zoeken
voor wonder boven wonder
op de zelfportretten
van die Rembrandt…
Zij zijn niet dood
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 622 ik rembrandt licht
vermeer de zachte lijnen
in de haren van de
dienstmaagd met
baleinen die een kan
met verse melk schenkt
speel met kleur
de wind en schaduw
in gordijnen het
glas in lood van
een half geopend raam
weerkaatst haar gaan
rubens ook
de zachte vormen
die in schaars bedekken
een welkom roepen aan
de meesters en gezellen…
Schaduwen en rondingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 90 Je zwaaide
toen ik nader kwam
langs de contouren
van beschaving
in de berusting
van voorgevoelens
als een kleine god
sprak je me toe
nabij de grenzen
van bezinning
door de gevoelens
diep in mijn hart
en ik aarzelde
tussen schaduwen
en rondingen
de ruwe kwast
met donkere verf
in mijn hand
jij was mijn land
mijn schilderij…
Dovre fjell
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 302 weids klonk haar lokroep
rendieren ver daarachter
ze zwaaide met een stok
in haar korte spijkerbroek
het rendiermos was zachter
dan ons dekbed, sphagnum
kneep ze uit op haar borsten
het spartelen indachtig erna
ik speel op de verlaten piano
foto’s dichterbij, belevingen
er is onweer op komst, het
riet buigt dieper dan ervoor…
Zo eindeloos dichtbij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 heb je wegen gelopen
de paden gezien
die jij bent gegaan
ontmoette je
steels in een spiegelruit
je zwaaide en lachte
ik verwachtte je stem en
verrassing in ogen
maar herkenning bleef uit
je danste
lichtvoetig de lente
bleef ongrijpbaar voor mij
heb je adem geroken
jouw warmte en liefde
voelde zo eindeloos dichtbij…
het tochtte verleden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 725 we stopten
het eindpunt
mijn laatste
station
jij was
een schim
op het verste
perron
herkende
en zwaaide
in kleuren
ik kom
handen en lippen
vochtig en klaar
maar het tochtte
verleden ook daar
we lachten en
huilden het jaar
van de scheiding
die nacht bij elkaar
ik ben ontwaakt
jou in mijn armen
vraag niet naar
hoe…
je lach nam mijn gschenken
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 681 ik zag je als
een koningin
op het voetstuk dat
mijn liefde bouwde
je lach nam
mijn geschenken aan
je lichaam liet mij
verder gaan dan ooit
je zwaaide en keek om
zag oude volgelingen
draaide toen een slag
bleef liever die je was
het kind in je
is terug gekropen
ze kreeg de kansen niet
in onze zon te leren lopen…
Onvoltooid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.082 Hoe onvoltooid is onze liefde
herinner je je nog
dat je bij me binnenkwam
met schildersdoek en glunderende lach
omdat ik van je houd, zei je
verf en kwasten, kleurig palet
wij tweeën op het doek
en ik, ik voelde me koningin
en filmde al je bewegingen vol ijver,
gaf je m'n dik gebreide witte vest
met capuchon en noemde je
mijn Rembrandt…
Net een sonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.129 Ineens moet ik aan Rembrandt denken
en zijn streling van het dierbaar licht
de inval waar ik telkens weer voor zwicht
hoe hij schoonheid weet te schenken
ik tracht te evenaren in beweging
aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet
als schaduw op ons witte liefdesbed
waarboven ik zo af en toch nog spring
jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi…