Alle inzendingen over Weggevaagd

verouderd door eenzame tranen zit zij huilend langs de waterkant ontredderd kijkt zij in de rondte in een lichaam waar de dood ontwaakt het leven niet zien schijnen donkere wolken pakken samen geluk dat door wind is weggevaagd in dertig ontroostbare jaren maar daar waar het einde komt staat een man verbaasd te kijken zonder een vraag te…

rafeltoren van het dode Oldehoofster kerkje vol platgetreden Romeinse sporen zij begroeven daar hun doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels blootgelegd oud vuur met mokerslagen gedoofd alles weggevaagd…

Grijp het geluk, en wordt gij weggevaagd, Dan zij uw laatste zucht: ‘Genoeg genoten.’…

Volkomen weggevaagd, volkomen onverwacht als in een sterke zware storm beland op golvende zee, gedeprimeerd valt het sonore zware geluid, valt enkel mee..op zee.…

wonderlijk zoals ik reis: met veel moeite stuur ik mijn gedachten langs pas bewandelde wegen, en naar personen hier vlak achter me, en vertel hun mijn herinneringen, die al grotendeels zijn weggevaagd door slechts enkele levensjaren; wonderlijk zoals ik reis.…

Ook daar, net als toen in Bethlehem, worden er kinderen geboren in de open lucht, omdat zelfs de laatste herberg of stal door oorlogsgeweld zijn weggevaagd. Vrede op aarde, Misschien geschiedt het ooit . . .…

ik vraag om een huid van vacht zo ruw en stug als van een rendier zie me als een hongerige hond draaf door een woud door het donker lichtvoetig alsof vogels me dragen kijk hoe vluchtig mijn spoor in het zand weggevaagd door de wind onzichtbaar voor handen die het stof uit mijn vacht willen vegen mensenvingers die me uit mijn vel willen schillen…

Gedachten en beelden zijn met draden verbonden Voel me zo klein en nietig….. versmolten met dit grote verdriet Alle mooie gevoelens weggevaagd als in een hevige orkaan Tracht mezelf vast te klampen, maar houvast is er niet Zoet en zout komen samen, tranen vermengd met regen De pijn maakt mij zo oneindig leeg en triest gestemd Mijn ogen staren…

we vormen een lange lange rij van tachtig mannen gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie…

chocomel om 20.00 uur ’s avonds Daar werd ik geboren Daar kan ik mijn eerste herinnering zo mooi waarderen Daar was ik mij ineens bewust van meer Daar werd mijn leven ineens zoveel minder dan het had kunnen zijn De sneeuwvlokjes die vallen De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Worden ondergewaardeerd bij de regen van kogels Worden weggevaagd…

Toen een jonge prins u minde, Werd als vlieg hij van eens blinde Aangezicht fluks weggevaagd. Uwer borsten rode toppen Werden hard als rozenknoppen Waar geen bloeien meer in daagt.…

Uw liefde is niet die van de aarde die jaagt zij komt niet op bevel en wordt niet uitgedaagd, maar draagt aan de ene kant wordt zij nooit weggevaagd maar zij verbergt zich en is schuchter als een maagd en altijd weer wordt zij valselijk nagebootst omdat zij, wat verloren is, naar redding loodst Bent U de man gehoopt door ons, Die troost en waakt…

En worden al je twijfels in één klap weggevaagd. Als je voor mij zult kiezen weet dan dat ik op je wacht. Dan vieren we onze liefde liefst nog die zelfde nacht. Als je keuze echter onverhoopt niet voor mij mocht zijn. Troost ik me met de herinneringen stuk voor stuk heel fijn.…

ontbloot het dorp zal nu of straks weer vergaan beleidscircuits zijn hevig in beweging conflicten dreigen omtrent de naamgeving Kniertje onbijbels te droef voor ’t gemoed onbevestigd nog - maar hoog scoort ‘Talmmoed’ ----------------------------------------------------------- TOELICHTING: Ter Heijde werd de afgelopen eeuwen diverse malen weggevaagd…

De aardbeving, die de provincie Groningen totaal heeft weggevaagd, herinner ik me als de dag van gisteren. De NAM nam geen enkele verantwoording, want de NAM ging eveneens ten onder. De groepen mensen rondom mijn simpele boshut beschouwen mij als een oude, wijze sjamaan en dagelijks geef ik noodlijdende stumperds opbouwend advies.…

gemis blijft, maar krijgt een plek Gelukkig kan ik je vaak bezoeken En dan huil en lach ik me af en toe helemaal gek Hopelijk kijk je toch om een hoekje En kun je trots op ons allemaal zijn Mamma redt het wel, dus wees maar tevreden Alleen IK ben nooit meer het meisje klein Een stuk van mij is met jou verdwenen Een verleden is helemaal weggevaagd…

Bijna de helft van de bevolking op Aarde werd weggevaagd. De mensen dachten dat natuurrampen hun wereld getroffen hadden. Maar het waren de Godinnen die hun Zuster, Moeder Aarde, te hulp kwamen. In sommige dorpen en steden bleven slechts een handvol mannen en vrouwen leven.…

Af is alles; vóór de vlagen gevallen onder voet en van de winden weggevaagd, het schilderschone aanschouwen, dat het bonte najaar draagt: noch wit en zijn, noch groene meer, de scherpe dorenhagen.…