Alle inzendingen over aarden. medeleven

in heel langzaam wijken zoals de hemel opent als wit oplost in niet meer langer willen blijven daar waar verzien de contrasten een blind vertrouwen in de toekomst geeft is hun mêlee de chaos waarvoor iedereen beeft ordening en inzicht zijn verdwenen alleen stukjes wit licht glinsteren nog even zonder hun warm medeleven…

Maar spreek me aan met jouw liefdevolle, stille zwijgen, begrip, medeleven. Spreek mij aan met jouw ogen vol van menselijk meegaand Beleven! Spreek me aan..., praat tegen me, met mij, en niet achter mijn rug, over krachten en zwakheden..., Ík, mens, die al genoeg heeft geleden.…

Dat in de wereld van de criminelen Ook Heineken-ontvoerder Cor van Hout Is koudgemaakt, laat mij natuurlijk koud; Zo zijn nu eenmaal daar de rituelen. Wij burgers wijzen braaf de doodstraf af, Maar boeven zelf zijn wel voor deze straf.…

Het is toch wel een wereld van verschil: Wanneer wij van een autobotsing horen Waar zeven man het leven bij verloren Dan staan wij daar gewoonlijk niet bij stil, Maar gaat een ruimteshuttle naar de maan Dan is de hele aardbol aangedaan.…

Je moeder heeft je gevonden toen je in het trapgat hing voorzichtig maakte zij je los en droeg je naar beneden Wilde je iets uitproberen misschien, in je spel of was je levensmoe de twijfels zullen blijven Je zou pas twaalf worden aan het eind van de volgende week maar niemand zal ooit je laatste momenten kennen Vaak kom ik haar tegen…

Bidden is niet enkel knielen; ’t Is in ’t huis van onbeminden En in grauw mizerie-zielen Veel verborgen liefde vinden. Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden. Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

elegie des doods mijn treurzang beklijft jouw nood het lichaam huivert…

een zakdoek nat van kindertranen en hand de andere even kwijt vertellen ieder hun verhaal van droefenis of diepe spijt het tuintje bij een voordeur verwaarloosd met armoedig groen panden zijn uit betere tijden verwaarlozing is niet met verf te bestrijden zag je wachtend op de bus je haar verward je blik iets schichtig gewoon wat in…

Het is het oude liedje: 'Alles Wordt Nieuw, Alles Wordt Jong', zo wreed is de schoonheid van het leven die volwassenen opoffert aan hun schuld hun grote schuld van veroudering Ze mogen wel blijven, wijs en bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers…

Zo ’s morgens in de mist Een sluier van zacht wit Daar kijk ik naar en denk Aan wat er was en wat er komen gaat Wat er nou in verborgen zit Soms schemert het Soms waait het hard Dan regent het weer dat het giet Dan is er iets van onrust bij de mensen Een heldere dag Een openstaand vizier Begrip en medeleven Zonder geweld Als dat eens…

Verdriet en medeleven klinken van mijlenver hoog gehuil echoët in ons bezwaard geweten. Snijden door ijskoud water en pijnlijk vlees wijze antwoorden die nooit meer zijn.…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

Wat doet het mij toch peilloos veel verdriet Waarom moest ons dit nou weer overkomen Abdullah uit dit leven weggenomen Die gaf wel 1000 stokslagen per tweet Wij kunnen niet, maar Koning Willie wel Die condoleert ze, ook namens de Shell.…

Dat eenvoud en onvolmaaktheid sieren in haar tegelijk ben ik onder de indruk van emoties en gevoelens die haar uniek en onderscheidend maakt Bovendien is het een warme plaats waar medelijden en medeleven elkaar vinden.…

Hun medeleven is maar schijn ze vragen het uit goed fatsoen alleen je echte vrienden die zouden het nooit zo doen.…

Jouw luisteren, jouw vrijheid tot medeleven: voor een héél leven lang!…

Aarden in het hemelse geeft ons vurige gloed. Wij zijn in de volheid van de maan. De zon heeft nu geen schijn van kans.…

Al is een horrorfilm nou nóg zo slecht, Een kerkhof vormt er altijd het decor, Met bliksem en een wind van tien Beaufort; Helaas is het in Springfield levensecht. Een plu bij onweer dragen is niet schrander Je weet toch: wie een kuil graaft voor een ander...…

Eén massa, één geheel, bestaande uit diversen Een zachte kern een mantel en een korst De natuur in evenwicht, de aarde draaiend om zijn as bovendien natuurlijk om zijn zon zo dus dag en nacht Flora en fauna, afhankelijk van licht De natuurlijke balans Planeet aarde in al zijn pracht…

leg je oor te luister op een eeuwenoude rots hoor het stampen van paarden hoeven niets, en zijn heel trots leg je handen in het zand voel het eeuwenoud gevecht van het water met de rotsen voor het steen haar tijd beslecht richt je ogen op de wereld voortgekomen uit dit wonder bedenkt dan eens een wereld zonder deze aarde, steen en rots…

De aarde is voor eeuwig gehuld in het kleed van de seizoenen en haar blik doorboort wolken, ze is bezaaid met de bloesems der lente en ze bestaat uit regenbogen en nachtegalen.…

Een broze schil van steen, aarde, en wateren rond vuur gegoten.…

met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Mijn vingers beroeren de aarde. Witgekleurd drinkt mijn huid van het zuivere water, zoals het verdorde blad, verdwaald op haar levenspad. Mijn handen wiegen de zon. Verkleumd verwarmt mijn huid zich in het pure licht, zoals een gesloten roos, gevlekt en oh zo kleurloos. Mijn armen openen in de wind.…

Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest.…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

Moeder natuur, geef mijn leven weer zin, ik ben de aarde op deze planeet sinds mensenheugenis, vanaf het prille begin.…

De bal is rond, de aarde ook. De bal wordt gétrapt, de aarde vértrapt!…