Alle inzendingen over blinde muren

Voor deze blinde muur zal 'k blijven kruisen Tot 't eind der wereld met mijn trouwe wrak, Waarop drie kale masten: galgen? kruisen?…

met gedempte doofheid ligt het uitzicht kort op het oog want hier is niets, geen waarheid geen eigen gelijk geen vuil om woorden in te dopen midden in de kamer schijnt een middernachtzon is dit een ets in steenvlees? misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

Eenzaamheid maakt van een gezond mens een wrak eenzaamheid maakt van een jongeman een ouwe zak eenzaamheid verandert een mooie vrouw in een kleurloos exemplaar eenzaamheid verandert een vers gebakje in een zure taart eenzaamheid is een zuigende modderpoel eenzaamheid is een hol leeg gevoel eenzaamheid keert je ziel binnenste buiten eenzaamheid…

Renners struikelen Strijders falen Lopen tegen stenen muren Om het einde te halen Verliezers pruilen Onwetenden vallen Lijken bij het minste geringste tegen een muur op te knallen Alleen de ziende blinde Kijkt alles met een glimlach aan Zij weet hoe ze moet vallen En vooral hoe ze daarna verder moet gaan…

de muren spreken nog langs de weg omhoog een wenteltrap eindeloos alleen de blinde nacht klikt en klopt op oude verwarmingsbuizen gedaantes verschijnen samen met het maanlicht dat mijn gezicht verbleekt omhoog ik kijk omhoog.…

Woorden smelten als sneeuw, wanneer dove dichters blind, voor hemelhoge muren staan. Wat liefde niet is, weet iedere overwinnaar, die zijn verliezer achterhaalt. Iedere poging om liefde te beschrijven, faalt.…

voor mijn blinde buurman Hij stond daar zomaar voor het raam. Ik dacht - naar mij te staren - Ontzet trok ik de blinden strakker aan, Heb hem voor wie of wat hij was gelaten.…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

jouw huis is leeg de ramen staren blind naar niets meer dan houten schotten, vastgenageld aan de muur beleef ik niet de weg van ooit liep vast in bange hoeken waar ik zoeken moet vergeet ik niet, maar daar waar jij je leven leed huist nog altijd veel verdriet…

Spreek zacht tegen de nachtvogel plak een veer op het hoofd om lust te voelen van zeventien jaren in het oude lichaam transparante huizen hebben geen blinden meer tussen twee onzichtbare muren van de kosmos rust de wind in het aardse vuur wij blijven wakkeren.…

Of was ik tot hiertoe zo blind en moet ik nu wennen aan ander licht? Eigenlijk weet ik het niet en anderen zeggen dat dit normaal is. Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar soms ook verfrissen.…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu. Verleg ze…

Het leek zo simpel maar de weg was stijl zelfs voor een waaghals een diep ravijn je kan je verstoppen en de pijn laten maar het gaat zoals het gaat was er een kans voor deze koortsachtige dans de muur te breken die ons gevangen houdt dus ga nu maar liefste ga…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Nog altijd is er “de muur” De frustratie is enorm. Het systeem is Ingericht Op westers denken. De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Ook ik sprong twintig jaar geleden van het ene gat in de andere Muur. Was die dag normaal geweest, veel te duur dan had ik het nu nog geweten. Ach, al is uw computer ram nog zo slecht Plasmangeheugen verschoont hem het best!…

De stilte van ons onbezonnen moment, kon jouw tromgeroffel nooit overstemmen. De kracht van ons monument, is dat het altijd in onze gedachten bleef.. Je lachte naar mij toen we het zagen, ik kromp intussen als een kleuter ineen, begreep toen al dat je niet lang bij mij kon blijven. Nu, twintig jaar later, staren wij naar een oogopslag uit het…

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Uit deze chaos en verwarring ziet een stilte het levens- licht die ook nog eens elk woord laat vastzitten om nooit meer te ontsnappen alsof men een hele muur in dimensie laat bouwen om mij heen Ongevraagd en zonder toestemming lossen creativiteit en inspiratie in het luchtledige op.…

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

Van buiten de muren komt ons eens geruis. Is het de wind? Of is het de nacht waarin we, Tijdloos ver in de ruimte, Nooit meer blind zijn, Nooit meer schuldig. --------------------------------------------------------- Uit: Ten westen van Eden, 1998.…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

Woorden raken niet ogen spreken hart en ziel als de liefde leeft…

Een vrouw draalt maar wat rond Voor een blind date uitgedost Niemand in de omtrek die opduikt Tot een vale dwerg schuddebuikt in de haag Hij schikt zijn vette klissen, pulkt aan de kraag Een maan kruipt voorbij. Hij ruikt Naar een karkas dat oplost In een bloedbad.…

Al wat mij lief is Heeft u verloochend Al wat mij lief is Heeft u gederangeerd In uw ijver Heeft u schoongemaakt Zonder aanziens Des persoons Al wat mij lief is Heeft desondanks Zijn nederlaag Onder ogen gezien Lees de eerste strofe Hoe u ook wil Niet hij Maar u bent het zicht verloren De simpele ziel De ware woorden Al wat…