Alle inzendingen over bruine suiker

Je bent mijn krentje in de pap De slagroom in mijn soes De zachte smaak bij elke hap De stukjes appel in de moes De toefjes op mijn vla De vermicelli in de soep De frisse dressing op de sla De suiker op mijn snoep Ik heb het altijd wel geweten Je bent om op te vreten!…

Nee, wagenwijd open de loper uitgelegd Geen last me teveel te zwaar of te ver Ik vier je komst heb je favoriete stoel neergezet vraag je: 'wil je koffie met melk of suiker?' 'thee..? mag ook'.…

geworden haar in hun broosheid, met veel zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld de ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen gevoel - met de hulp van een buur om de hoek rimpels als diepe groeven bruine…

Op Vlaamse scholen drinkt geen kind meer cola De suiker maakt de Belgen veel te dik Voortaan sap en watertjes in blik En klachten stoffen weg in een bureaula Het calorie-arm drinken doet hen goed De wraak van suikervrijheid is zo zoet…

Met wat suiker smaakt hij me te goed Diepgang wordt als zout gemeden Triest is het besef dat zoetheid moet Om door te gaan, dwars door dit heden…

Mijn moeder kookte ze tot moes, met suiker en stukjes klokhuis, die je leerde slikken. In zoet kun je stikken, het zure maakt wrang, maar het leven is behapbaar en met appelmoes te verduren.…

In de bril van Bertha Teughels Is er somtijds veel te zien. ’t Is precies een speelgoedwinkel: Aan twee kanten een vitrien. ‘k Zag daar eens een vogel vliegen, ‘k Zag de kap van Soeur Chantal, ‘k Zag een venster met gordijnen, Zo met bloempotten en al. En een kleine muizenlandkaart En een stukje Gibraltar, En een gieter voor de bloemen…

Dat bruin hij is van verwe, en eiers legt, in leeggebouwde nesten? Moeder, zegt, wanneer hij, vroeg en spade, uit minnen gaat, is ‘t waar, dat hem een voze reuk verraadt? dat menig malgemutste speleman daar schielijk kreeg een... kwade kele van?…

treurig word ik bruin koude velt mijn bladeren sterk blijf ik staan wachten op de winter groen keer ik terug warmte doet mij leven…

Alle dagen ben ik hetzelfde voel mij net als de anderen toch is dit niet zo mijn kleur is bruin. Ben van een ander ras in een wit land toch is dit zo ik voel mij zoals de anderen. De spiegel geeft mij kleur laat mij beseffen dat ik nog gelukkig bruin ben trots op mezelf.…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

koffie druppelde rustig en donker geurig in een bruin potje…

Vind je mij eng als ik zeg dat ik bruin ben? Raar als ik je de waarheid vertel hoe ik werkelijk ben? Vind je mij vaag als ik je vertel dat ik bewust ben van mijn bewustheid? Dat ik anders om ga met mij gedachtes dan jij? Ze orden en opschrijf in boeken die nog leeg zijn? Kijk je raar op als je ziet dat ik een kale plek heb op de muur?…

In het land van Potjestan dansen twee bruine beren poten klauwen door de lucht "bewegen" schreeuwen de heren snuiten kijken droevig rond in doffe ogen schittert vocht bekken zien er uit als mond nadat alle tanden zijn verkocht links en rechts op elke bil zitten grote kale plekken exceem zweert bij hoog en laag verdwenen zijn stoere nekken…

het was de zon die lachte vandaag kriebelend op de huid wit ontdooiend winter en de lagen wol ontstegen valt de eerste confrontatie tegen verblindend zijn de eerste kreten van de bruinverbrande zonnebankgemeente maar als thuis de warmte is gesust zijn de bandjes zichtbaar waarmee het topje op de schouders heeft gerust…

en hij verwonderde zich weer over haar bruin zijn ze zag het en wist, dat was hem eerder die dagen niet opgevallen…

heb de zon weer genoten in het lichtparadijs een strakblauwe hemel geeft wit in minieme bedekking weer prijs in ogen en lach flirt prille lente met norm en gezag op het terras is bloot brutaler en bruiner dan het vorig jaar was…

Voor harde verf of bruine kuif.…

U bent er slecht Aan toe, zegt ze, De psychotherapeut Die me in behandeling neemt - Dat u zichzelf al een tijd Niet meer verzorgt, En weken in dezelfde Ongewassen kleren loopt Noemen we hier een Verlies aan decorum, Maar het ergste is Dat u stilaan ook Uzelf bent verloren…

een doffe slag de deur in het slot met stilte opgesloten in het hoofd van hij die blijft wonen de kamer hult zich rondom zijn besloten hoofd er is wat te doen, veel dat morgen ook nog kan de buren bellen luidkeels om geen suiker maar de muziek staat ze veel te luid de deur slaat opnieuw om dicht te blijven…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

"Suiker?" hoort hij zichzelf vragen. Het antwoord smelt al op zijn tong. Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

de seizoenen hebben je klein en schuchter gemaakt bleek en onooglijk in het gezelschap van velen op een noestige stam maar vlak voor de oogst gaven warmte en zon alle kans om te rijpen zwaar van de suikers bolt jullie lach naar de boer die geen grand cru had verwacht…

maar men vroeg naar thee en koffie 08.00 of 09.00 uur maakt niet uit wel melk of geen suiker is de vraag…

De woelmuis wuift Naar de bruine rat Zwartgekuifd Dag schat Die twee die hebben iets Ondanks de zwarte kat Die vindt het niets En moppert zachtjes wat Ze zijn niet van hetzelfde soort Romance van niets Het is niet zoals het hoort Schandalig is zoiets De woelmuis fluistert zacht Dit is mijn integratie Mijn rat met zachte vacht Samen…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

Nog staat zij daar haast ongedeerd loodrecht haast ongestoord haar kolf een nobel bruin de grote lisdodde in de sloot de lente komt de winter gaat vergaan staande sterven schadeloos en schoon onschuldig en rechtop eenvoud is haar kroon de grote lisdodde stijlvol in de sloot…

Alweer wordt er iets medisch aanbevolen: Uw thermostaat dient niet te hoog gezet, Dan kweekt u voor uzelf gezond bruin vet, En stookt u minder olie, gas of kolen. Er breken kerngezonde tijden aan Voor ieder die men in de kou laat staan.…

ik proef het verlaten in deze stad, bruin en geteisterd door somber voorgevoel, regen de leegte gevangen in natheid alhier klaterend op de straten zelfs de kieren in de muren cementloos ademen zij verleden waar nooit een zon echt scheen onder daken waar nooit de liefde bedreven werd zoals verteld in boeken in straten die stammen uit een…

Een veldspaat erodeert tot kaolien, een wit begin. Pas onlangs kwamen mensen met wielen en met ovens. En sindsdien heeft thee het woonvertrek dat steeds zijn zelfde glazuur van schuwe donkerte laat zien. Dit aarden werk heeft bolvorm. Ornamenten zijn onbekenden. Ware aard schenkt en hoedt. De werken van de aarde zijn steengoed. ---------…