Alle inzendingen over daarbuiten

Stilletjes lig ik onder de dekens Ik peins, pieker en slaak een zucht Verstopt onder de lakens is het veilig Maar ik weet dat ik vlucht Voor de donkere nacht daarbuiten En wat daar op mij wacht Om mij op een onbewaakt moment Mee te sleuren in de nacht Ik draai van zij naar zij Krijg het erg benauwd Mijn huid vertoont rode vlekken En mijn…

de maan vermoeit verlaten elke stap die schreeuwt om dichtgeknepen ogen alsof ik er niet ben; de uren met jou zo vreemd de kus met tussenpozen jij kijkt op, neer mijn woorden en stenigt het geluid van uitgeteerde stilte de steeds herhaalde vrees tussen waarheid en waan en alles wat ik daarbuiten nog ken de vogels zwijgen…

nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede zoals het voelen moet maar daarbuiten…

lijkt het huis vanavond lichten worden gedoofd na kinderwensen te hebben gehoord alleen de klok lijkt opgewonden Mientjes mandje troont naast de schouw netjes naast elkaar: een wortel en wat suiker met een briefje erbij als zondagsruiker ze vraagt niet veel Sint en is U trouw vanuit het bedje staren wakkere ogen het is toch niet te koud daarbuiten…

Volgens jou is alles één en is daarbuiten niets. Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister. Kijkend door jouw bril zien we jouw denken stralen.…

de wereld daarbuiten vertellen ze is gevaarlijk giftig en besmettelijk dus blijf ik veilig binnen schuilen waar mij de muren zo benauwen dat iets de angst verleiden moet voor buiten het onzichtbare boze dat mij alle dagen verlangen doet naar het ieder bevrijdend bericht dat er niet meer doden weer zijn doch verdere hoop op de genezing die…

Alleen in mijn gedachten kan ik wonen, niets daarbuiten geeft mij onderdak - Ook al kruipen er wormen door dit brein, en weet ik niet wat ik ben vandaag - zeiksnor of twijfelaar, misschien wel zanger zonder luisterend publiek. Er kruipen wormen door dit brein en misschien ben ik wel gewoon ziek, wie zal 't zeggen?…

Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk strijdt om zielen. Niemand gaat verloren. God waagt niet. Eeuwig branden, eeuwig loven.…

het oude huis trok aan je voorbij je wilde het tot leven wekken je legde alles vast de kamers muren de deuren de vloer de vegen bloed van een doodgeslagen insect op de vale wand die ene deur uit het lood het kraken van de vloer het gebroken raam het stof dat zich in de loop van de tijd verzamelde de oude eik daarbuiten als…

hoe je het ook bekijkt, je bent de klos maar de boom daarbuiten weet nergens van ik kijk hoe hij beweegt in de wind in de late middagzon. er is niets meer te zeggen nu, alleen maar wachten. ieder voor zich komt hier alleen voor te staan, voor dit Oh, ooit was ik jong, Oh, ooit was ik zo ongelofelijk jong!…

Daarbuiten het overmoedige roodborstje De opschepper met de rode borstvlek Driftig beweegt het puntje van je staart Strak onbeweeglijk de rest van je lijf. Op het zachte naaldenbed aan de voet van de conifeer komt een einde aan de sluiptocht Het zoeken naar de goede plek.…

Daarbuiten enkel barsten, alles voelt onstabiel. Een nacht, de vlek die voor de zon kwam te zitten, en vervolgens wegsloop. Een kracht, energie die mij wou verhitten, en daarna binnenkroop. Ik zal het woud doorkruisen! ik zal op onbegane grond staan Ik zal mijn kolk doen bruisen! Droom, droom laat mij niet in de waan.…

Daarbuiten het best bewaarde geheim van de wereld: de eindeloosheid en wat daaromheen ijlt.…

Hoe ik me voel, Vraag je Maar de woorden Vind ik niet - Teken dan hoe Je je voelt, Zeg je - ik Pak een stift En teken op Jouw tekenvel Een met gaas Omgeven cel Met daarbuiten In V-vorm ontelbaar Vele meeuwen die Voor mij de vrijheid Verbeelden - jij Denkt buiten de box En uit mijn cel teken jij Een getraliede winkelkar…

ons lichaam is een ontvanger van bewustzijn van daarbuiten als ons lichaam kapot gaat sterft ontvangt het niet meer andere lichamen ontvangen nog wel alle op hun eigen manier als eekhoorn eik paddestoel of zeeanemoon alle op hun eigen ingewikkelde of primitieve manier als al die zeeanemonen paddestoelen eiken en eekhoorns mensen verdwenen…

Daarbuiten klopt iets niet. Een gezicht dat jaren later zomaar ergens op een fietspad fietst, je was het jaren kwijt, je weet het weer, hebt bijna spijt. ----------------------------------------------- Uit: 'Door', 2013.…

't Regent dat 't giet, 't water slaat tegen de ruiten, maar ik zit lekker binnen, 't noodweer is daarbuiten. Al de plantjes en bomen die 't zolang zonder moesten stellen, verdrinken bijna in deze buien, dat kan ik je wel vertellen. 't Is hollen of stilstaan, telkens weer, te nat, te droog, te warm te koud en dan ook nog onweer.…

Door de kogels die daarbuiten mensen raakten rij voor rij. En straks zou het allemaal voorbij zijn als zij naar buiten werd geleid. Dan zag ze nog de levenloze lichamen en die man die voor hun zielen pleit. Nog even en zij zou daar liggen in het gat waar zij hoort. Naast de andere bekenden op weg naar het betere oord.…

mij, als ik mij vind, zo veel of geschift ga naar mij staren ontleed mij doorheen mijn vel en huid gaat mij verklaren vind mij te vinden zie mij in de ogen kent mijn bronzen hart splijt mij met mededogen zwart mij niet met koele smart ik ben en meer meer en anders ook vind mij als ik mij vind dat alles wat in mijn lijf en daarbuiten…

allen lopen kleurloos gekleed de uitdrukking op menig gezicht zegt meer dan in-zak-en-as doet een bakkie troost,`n lekkerlopend warm en koud buffet met broodnodig borreltje voor de inwendige mens, want het was waterkoud daarbuiten een klap op de schouder slaat lang niet gezien ouwe reus een vergeten kennis op het lijf hoe triest de…

We lopen door de duinen heen, het is lang geleden, dezelfde lucht, dezelfde golven, dezelfde halmen, knikkende zeepaardjes in de wind, daarbuiten de zee waant zich alleen, dezelfde kinderen hand in hand, maar anders, wikkend en gewogen op het inwaarts land, blootgesteld aan kritisch zand, daarboven de zeewolven, grijs van de tijd…

Maar hebben zich mijn zinnen In schone schijn verward – Zij zien verbaasd naar binnen In ‘t eigen mensenhart: - En langzaam gaan mijn ogen Naar dieper beeltenis - Ontdekken zij de logen Van wat daarbuiten is?…

In de wenkende tuin van 't kasteel Drakesteyn wandelt peuter Alexander aan de ouderlijke hand eigenzinnig maakt hij zich los speurt zelfstandig bij verleidelijke bloemen tussen bomen en struiken wijdt hier zijn koninkrijk van verbeeldend ontdekken maar daarbuiten roept de wereld het prinsje wordt meegenomen naar de woelige verte speelt…

Zolang de aarde ons warm laat draaien en wij haar trachten te doorgronden beter niet aan haar kern geraken want het verschil zit daarbuiten in ons.. waar wij met ons gebruik denken te groeien naar voorspoed en geluk bij hogere waarden beter toeleggen naar minder liefst tot maar 1,5 graden.…

Ik hoor een stap daarbuiten daar in de avondwind, moet ik mijn deur ontsluiten ben jij het, lief, mijn kind? Ik hoor een stapje ritsen en langs de blaren gaan en puin en kiezel gritsen, kom jij,mijn liefste, aan? Ik hoor de deuren rillen en kirren in het slot. Zou jij naar binnen willen en houdt het slot zich slot?…

Ik lig nog te bed in de blinkende morgen en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee, reuken en blijde geluiden en de bloeiende geuren der kruiden vervliegend als schuim in het zonlicht en op de wind drijft het mee.…

Maar zoek je 's avonds het lek, is er niemand daarbuiten, kieuw noch bek. Enkel gordijnen waarachter de buren het nieuws of de nachtfilm bekijken. Je lyrisch betoog kan bewegen als een pont aan de steiger, je kapseist hooguit in het zich van een horizon, een verre vriend. Op de rede, op straat blijft het stil, al die tijd.…

Op de tribune en daarbuiten wacht men af: ben je de gevelde of ben je de held? krijg je het speldje of krijg je het geld? wie naar het hoogste streeft zal om het bitterst strijden. Er is geen keus het is eronder of erop. Het podium of de strop. ------------------------ uit: Passionate 7, 2000.…

Het ruist en suist en gorgelt het is weer helemaal mis daarbuiten. De klok wijst vier uur twintig, Het wordt ook al een beetje licht. Een nieuwe dag breekt aan, maar ik doe mijn ogen maar weer dicht. Het gaat weer goed tekeer. Vanuit mijn warme bed hoor ik het aan. Ik draai mij nog eens om geen zin om op te staan.…

mijn rusteloze ziel met wie je goed verdwalen kan neemt plaats bij het venster met zachtmoedige blik ziet ze het menselijk tekort daarbuiten vandaag neemt zij alles voor lief mijn zorgeloze ziel met wie je uit het venster vliegen kan ademt bovenaardse vergezichten met open blik wijst ze de wegen door oneindige labyrinten…