Alle inzendingen over daarna leefde ik nie

Ze leefden van roddel, achterklap en jaloezie. Het deugniet volk groeide en iedereen zei ik wee 't nie. Wie zou er opstaan en vechten tegen het kwaad. Wie o wie durfde te vechten tegen hetgeen wat leidt tot haat. De moedige strijder vocht, gedreven door rechtvaardigheid. Zonder angst, gewoon een Hollandse meid.…

er zit muziek in mijn tuin in moltekens waargenomen ik stem de klem om ondergronds tot rust te komen en daarna voorwaar een drama vanuit het noorden dirigeer ik de woekeraar naar andere oorden…

Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

Het is de week van Verdonk en haar branie, ook al zeggen drie imams: Nee, we ga-nie! Ayaan Hirsi Ali is in ieder geval veiliger behuisd, andere Kamerleden worden ook vaak verguisd, al kan het een kwestie zijn van nie-versta-nie… Het is de week van kleumende Slochtenaren die caravans bewoonden om kavels te vergaren.…

d' Adelaar kruist het fraai- e vliegtuigspoor en de zon zakt in de Adri- atische Zee d' Oude Stad slaapt... d' Adelaar voedt zijn jongen de zee kleurt rood de maan kiest kleur de Oude Stad, heel mooi verlicht inspireert tot gedicht Dalmatiërs hebben zich op de reling van de vis- sersboot reeds verschanst, klaar voor vertrek De Strada…

de eerste kus met liefde weinig tot niets van doen kreeg ik van 'la fleur' frans voor 'de bloem' die zulks genoemd om zijn geloken oogopslag maar vooral ook omdat hij nauwelijks tot niet sprak en bij de minste aanraking zijn kelk geschrokken sloot. de eerste keer ging ik voortvarender te werk het was de dag voor ik…

we dachten eerst dat God was daarna werd het evolutie maar nog steeds begrijpen we niet al te goed vraag is natuurlijk wat begrip is en wat poezie wie weet gaat poezie dieper dan een beetje begrip nou ja, soms wel regelmatig ook niet dat maakt het alletwee aanlokkelijk…

Dit wazz mijn negende… Nee ég nie… (hips)… je kunt me niet verleiden doe maar een sjpaatje want ik moet nog rijden.…

De Coalitie schreef; “een misdaat, ken nie! Getekent , Stan en Cartman, Kyle en Kenny.”…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

De kunst leefde op het getekende canvas zonder haar leeftijd.…

Voor hun familie zijn de doden even groot – als toen ze leefden.…

Als Vincent van Gogh een fotograaf was geweest, leefde hij langer...…

De banken injecteren maar en pompen miljarden in de geldeconomie maar ik voel aan mijn water op mijn klompen dit kaartenhuis stort in, dit wordt 'm nie wie blijft vertrouwen op de AEX die eindigt straks met nada, nul en niks vandaar dat ik mijn boekhouder gebood zet alles bij roulette maar op rood…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

Gisteren leefden verliefde eendagsvliegen lang en gelukkig…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

Aber Gründe werd’ ich nie finden, da gibt ja edoch keiner ? (Ich würde nie mehr so verschwinden,) doch stolz, von heut’ an, sing’ ich Seiner.…

hoe roer jy my huis hoe bring jy onvrede as jy vir haar ruikers stuur wetende, ek is nie tuis hoe steur jy my huis hoe bring jy konflik as jy vir haar kom kuier die kat is weg, jy die muis my kinders hou daar niks nie van rep g'n woord oor nagmerries bang want jy is die mooi een, die skelmpie my vriende fluister, lag so skuins verby…

en goede pratâh En zie je haah weâh ’ns op de tv veigeit nie dat ze heil errag hagt kon zwemme de arme maulewieke innut watâh…

Verlies Je verliest iets uit het zicht Het zit toch in je hoofd En ook in je hart De gedachten zijn er Ze blijven rondzweven Elk moment zie je voor je Geen tijd voor het verlies Je voelt de aanwezigheid Het voelt zo vertrouwelijk Zij zijn bij je Je voelt je sterk Als een film in je hoofd En een gevoel in je hart Zie je de toekomst…

Ik las boeken en hun einde. Ik trad binnen en weer buiten. Halverwege. Droefheid veroorzaakte een geloof in klaverblaadjes; een onuitgewerkte uitgave. “Bomen kraken. Ik hoor ze elkander strelen. Ik heb hen en hun wereld lief. Het omhoog dwalen van een enkele vogel tussen het wisselen van de stemmen.” Ik loop me te pletter en…

Ik zal ze blijven zien hun geur en tint om zelf te overleven, gebeiteld in de gewonnen strijd van licht uit de greep van ongetelde uren. Vragend zout in wonden die verzuren, groeven geaderd door de tijd in nasleep van het verlangen om de afkomst te bewijzen. Gekaderd in gedroomde miniaturen, ondergedompeld in talent en vaardigheid…

Mijn neus in oude manuscripten ruikend aan de boekenlegger van scenario’s door anderen geschreven, levend maar nooit hebben bestaan. Kleuren van een onvervalst gevoel, waarin de inkt van realiteit niet is opgedroogd, overstemd door de aromatische geuren van de dramatiek. Verdriet zoals het werd gedoogd en steeds wordt geproefd, dat…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

vertwijfelend omdat hij daarna niets meer vond.…

Ben in mijn eigen herinneringen binnengedrongen forceerde alle sloten en verbrak de spinraggen ineens kwam er duidelijkheid in mijn leven ik leefde eindelijk het leven, dat ik wilde leven deze transformatie gaf geestvernieuwing zeg maar rustig een enorme verruiming blikvelden werden geopend, die ik niet kende dit alles kwam door lang terug…

De zon gaat onder en komt weer op, eindeloos -- leefde ik, als kind.…

langs stille bomen gingen wij in onszelf verloren in onszelf alleen alleen de regen ruiste en dan uit het niets uit de nevels omhooggeschoten langs het lover zweefde zij de hinde en wij de voorbestemde doden leefden wij even eindeloos leefden wij even niet alleen…

Ik ken me eige naam nie eens goet spelle. Bard Sjabot…