Alle inzendingen over de boom en de berg

“Een tegenligger ! Méér naar rechts ! Pas op! Kijk uit! Een bocht ! Je rijdt te hard !” Ik snauw die woorden bits en bitter tot mijn vrouw, ’t is onterecht, ik wéét het, maar ik tob. Het maakt niet uit: Alp, Pyrenee, Vogees; zij rijdt perfect, maar ik heb hoogtevrees.…

De zon schijnt zijn mooiste stralen te willen delen met een prachtige helling van het bergmassief, dat bedekt met alpenroos en een verdwaalde madelief een aanblik biedt om het oog te strelen. Verderop slingeren paden zich als als grote lussen om de hoge en majestueuze wanden, terwijl hun toppen en met sneeuw bedekte wanden de hemel bijna kussen…

Bergen die reiken naar de sterren en maan.…

ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek van hoop,geloof en liefde zie je die berg daar? daar ben ik vanaf gegaan…

Hier hangen geur en kleur nog altijd onder bomen die als een ereboog staan aan de Eeuwigelaan. Kunstzinnig volk was hierlangs bij elkaar gekomen. Een nieuwe stroming was ontstaan. Men zag het prachtig licht, een sprekend vergezicht en liet zijn werken na, beelden, literatuur.…

Nu zien de grote bergen op mij neder. Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig, Half spelend volgt hun oog mijn trage gang. Nu zien de bergen goedig op mij neder, Terwijl ik altijd verder, rusteloos Naar boven klauter naar hun kale toppen.…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

Onverstoorbaar in de zon staat de berg te zijn, te zijn Wolken ontvangen, en hagel, sneeuw hun bruisende en kolkende vertrek aan zijn voeten, de kinderdrukte en de puberherrie van water dat zich warm speelt in een ingebed avontuur En op de berg sta ik te zijn, te zijn De zon ontvangen, ervaringen en nachtgedachten, oud worden…

weer een dag in het rood geschreven dagen verspillen, daar ben ik onderhand heel goed in geworden ondertussen gebeurt er van alles kinderen ontkinderen de aarde draait zijn as rond een boom valt om in de nacht vederlicht gekraak, niemand lag wakker ik loop naar buiten, een nieuwe stoet staat in de rij de kreet van een meeuw uit het niets…

lucifers op zak Al had die boom al honderden jaren het leven Nu kan jij je sigaret er mee aansteken Alles is Kapot te krijgen niets zal voor altijd Blijven en De mens kan alles slopen Zelfs een berg omdat die er niet omheen wil lopen…

Kalk valt van de muren bomen bergen en rivieren. Hebben we tussen ons bedacht we halen het licht geleidelijk in. Worden sneller dan het geluid duurt eeuwigheid langer. Dan het licht van ons erbarmen?…

Een zachte rode avond streep boven de wazig blauwe bergen is ‘t eerste wat je ziet wanneer je binnen komt. Iets verderop een groot en zwaarder beeld: De somber zwarte bomen steken als verticalen recht omhoog. Diezelfde zachte rode avond streep fluistert er nog net door heen, en volgt die wazig blauwe bergen.…

Ik houd jou omhoog zoals mijn ribben mijn hart omhoog houden dan kunnen wij vliegen naar het nog niet ontdekte over bergen, beekjes en bomen wij zullen landen op een boom die ons dan omhoog houdt en een tak zal mijn lichaam doorwonden ik zal de engelen horen zingen en ik zal dood zijn zoals jij al bent samen zullen wij op een pegasus…

. --------------------------------- uit: 'Onder de bomen', 1994.…

bomen het is als bewaren van een lompe kuch en het uitademen van een prachtige zucht…

daar nadelig voor is, is goed voor de mensheid, al is het jammer dat veel volwassenen niet blijven eten van de vruchten van die boom…

Eens vond ik dit gegeven mooi nu zie ik er doorheen want onder iedere boom hoe dik hoe dun hoe klein of groot is de aarde, dus de moederschoot dit fundament is vaak verscheurd, verdord vertrapt met bloed gekleurd men heeft hiermee verkeerd geleefd de boom is ziek vecht voor bestaan soms eenzaam op een hoge berg verlaten in de zandwoestijn…

Bomen die bladeren lieten vallen, om ruimte te geven aan knoppen, die vandaag op springen staan. Mensen die gewoonten laten vallen, om ruimte te geven aan ideeën, die vandaag gebeuren gaan, zijn bomen van mensen, die tijdloos bewegen. Geworteld zijn. Stevig staan.…

Wind suist over land gluurt door spleten in grote groene bergen met zilveren toppen snel fluistert de zucht door hoge ruwe bomen geplant aan voeten van begroeide heuvels stenen grauw van kleur verplaatsen door storm naar lager gelegen delen richting blauwe zeeën…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Toch droom ik soms, dat er een hoge boom zou staan waaronder ik mij neer kon leggen, een boom, die breed geloverd in terrassen van takken vogels bergen zou. Vogels, die zingen een voor een, niet tegelijk, en luistrend naar elkaar.…

Ben vergroeid Met de natuur En alle schoonheid Die zij meebrengt In het dik pak Sneeuw ben ik Die ene vlok Die onzichtbaar Met de andere Vervlochten is In de felle Regenbui ben ik Die ene druppel Die naamloos met De andere mengen Zal - in de ijsvloer Waarmee het kanaal Voor mijn huis Is toegedekt ben Ik die ene ijskristal…

Kwam ooit een medicijnman Uit het moederland Belanda In het onherbergzaam land Vervlogen rijk Sriviaya Kwam ooit een blanke doekoen In de rimboerijke ruigte Traag en breed doorsneden Woeste kali's van Noord-Atjeh Over hellinghoge kustweg Vallend puin door dynamiet In de oksels van de goenoeng Reed een mokum-man van Blanda Storm…

Waar vlaggen hier tussen bergen wolken kietelen taal aan vogels bomen en gras behoort leef ik me in, hier bekoort iedere zin. Bekoort als beeld, de nerf uit een oudere schrijn wellen opnieuw dromen van een serafijn uit deze frêle aardkleuren waar Alpen geuren zie ik opeens alles, 't ooit hernieuwd gebeuren.…

Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn. In de grotten van de Zwarte Bergen heerst het Schimmelrijk zonder tijd, maar elk uur zal hier geheime wetenschap bergen.…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…

De mensen gaan naar huis, het eten wacht. Ik blijf nog liggen , ’t is zo heerlijk buiten, al koelt het duinzand af tegen mijn huid. ‘t Strand wordt weer zand, en de zee weer water. Langs vloedlijn slentert man alleen naar later, keurt onderweg gevonden schelp of schat. Loom wacht ik op het opgaan van de maan. ’t Wordt donker nu, op zee…

De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur, in bad van licht beeft natte rododendron, door kale takken van de klimroos aan de muur zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron. De lichtbaan reikt van mij naar ’t andre kussen, glijdt naar die mond in ’t nu zo vreemd gezicht, verlicht de donkre holten…

De zee was het doel van de fietstocht, en zalig zoel waaide de wind, je duwde me aan toen ik moe werd, ’t ging regenen, ’t werd ander weer, ken je me nog van die keer? Ken je me nog, van die keer waarop je zo zacht naar me lachte, ik vast in je woorden geloofde, je loog nooit was wat je beloofde, ken jij je nog van die keer? Ken jij ons…

De zon is onder en in ’t bos wacht al de nacht. In slierten waaien nevels langs de randen van al in diepe schemering gehulde landen, in ijle mist gaan lome koeien langzaam zweven, alleen in ademwolken leeft hun stille leven. Hun laatste nacht - morgen gaan ze eraan. Uit verre wei komt klacht tot hier: de stier.…