Alle inzendingen over doelloos rijden

Een stukje rijden in de prachtige natuur je ziet geen mens, nou bijna dan wel koeien, zwanen eenden en meer in ‘t groen jawel in het groene groen! Een stukje rijden, in de schitterende natuur je ziet af en toe een mens, al groetend vervolgen we onze weg door ‘t schitterende mooie groen.…

Kan ik mijn hart opbergen Op ‘n plekje van genegenheid Of is ’t een zucht en hunkering Naar liefde en geborgenheid Ligt mijn doel in ’t ongewisse Blijf ik vechten tegen verstand Waart mijn hart doelloos rond Stikkend als in droog dor zand Zal ik het ooit nog eens vinden Waar ik hopeloos naar zoek Of blijf ik doelloos bladeren In een inhoudsloos…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

Doelloos en gevoelloos dwaal je in het rond onrustig is het van binnen je hebt drang maar je weet niet waar naar toe eindeloos is je weg je loopt en je loopt naar iets waar je op hoopt?…

Ik denk aan lui die uit verveling vissen, of doelloos gamen in hun vrije tijd, aan influencersonbenulligheid, of dames met hun kapselergernissen. Aan Alberts legeschappentegenslag: een filosoof heeft nooit een vrije dag.…

Iedere avond al half teut, zit hij aan de bar en vraagt nog een neut gooit het glaasje in één keer leeg Een eenzame ziel, dat zie je gauw, al jaren geleden verloor hij zijn vrouw Sindsdien is de drank zijn metgezel en zijn verslaving... de eenzame ziel, dat zie je al snel. Binnen No-Time een halve liter achter de kiezen... Zegt geen…

Hem bleef geen raad Dan voort te varen, doelloos, desolaat En zonder drift - leeg, over lege zeeën.…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…

Ik maak even pas op de plaats even neem ik mijn rust Mijn gevoel is nu bovenmaats alsof ik door de duivel ben gekust Levend op de laatste bonen gezoet door de honger van het gemis Lijkt een ieder mij uit te wonen als ik me telkens weer vergis Zonder doel voor ogen beleid is van de baan Vuile was hangt te drogen en ik begin er niet meer…

Waarom is het leven zo doelloos? Een houten been zo gevoelloos? Een biljarttafel zo sjoelloos? En waarom zijn varkens zo koeloos? Waarom is het leven zo kansloos? Een lelijk eendje zo sjansloos? Een houten hark zo dansloos? Een zoogdier bij voorbaat al gansloos? Waarom is het leven zo zinloos? Een creditcard doorgaans pinloos?…

Geamputeerd van het normale leven wandelt ze doelloos rond, urenlang wie bent u ..waar ben ik gebleven vervolgt haar rondje door de gang waar is de tijd gebleven stilletjes aan werd nacht een dag een dag de nacht het leven is haar deur voorbij gegaan de klok tikt door totaan de erewacht.…

Ik prevelde zonder geluk op straat maar wat. Niemand nam er notie van. Zwijgend hield ik mij op in een portiek. Heel waardevol dat alles overgaat. Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man. Uit een luidspreker schalde dansmuziek. Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs…

Ik voel mij doelloos als een kind, Dat speelde een doelloos spel. ----------------------------- uit: Iris (1928)…

Op dit moment voel ik me doelloos, Moedeloos, En hopeloos, Ik ben zo boos Waarom je niet langer voor mij koos. Je was zo close, Maar jammer genoeg ook trouweloos, Het is zo liefdeloos, Het klikte niet feilloos En het werkte niet gevoelloos.…

ik dacht de juiste weg voor jou te weten breed opgezet met lente bermen bemeten die snelheid door kleur en schoonheid doen vergeten in een rustig zoeven op lands wegen gingen wij op pad de bestemming bleef nog een zwart gat we zien wel hoever de wereld in ons plaatje past op de bonnefooi zijn wij gestrand aan de rand van…

Sinds de geliefde stierf staan ook de korven leeg; de laatste stammen hoort zij gonzen in de appelboom: zij maken was voor beelden die zij dagelijks bedauwt. Van de verboden vrucht huivert elke tak; zij slaat de ogen neer en waar het grint een hak bezeert, beluistert zij het schuren van de slang. Verlaten ligt de binnentuin: om niet alleen…

Gedachtenloos slof ik steeds verder ga mee met wind en geuren opeens sta ik voor een paleis waarin heel druk wordt gewerkt ontelbare bedienden snellen door de gangen en zalen willen hun onzichtbare vorstin verwennen en vreugde geven O, om zelf naar binnen te gaan en meedoen aan die daagse bezigheid vol zegen en goede eenvoud... heel gewoon…

mijn hart slaat op hol opeens, twee paarden op de rotonde van Donderen echt levend zijn ze niet merk ik, als ik gierend rem een zwerfkei plus oud roest lijken bedrieglijk echt na drie ererondjes om de versteende paardjes rijd ik lachend verder hop, rijd ik, in galop…

(van een machinist) nu er anderen rijden in mijn spoor heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

Na tien jaar garagestraf -- mag hij weer rijden.…

Spontaan ontstaat uit niets uiteindelijk het zichzelf vermenigvuldigende leven Het tikken van selectie en aangepast zijn aan toeval wonder zonder oorzaak Intelligentie is een bijproduct een doelloos denken complexe tevergeefsheid…

Draadloos stond je mij te woord heilloos heb ik je aangehoord gewetenloos trok ik conclusies uit mijn haar had ik het maar geweten doelloos kaalt mijn hoofd tropenhelm voor te veel licht feilloos doen wij onze plicht.…

Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

het is drie uur 's nachts ik rijd de stad binnen - een haas steekt over…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

de dromen die de dagen doordringen die de dreiging dragen dat dit doelloos dromen de dagen doodt die dagen doen denken dat de diepe droefheid doorgaat dat de 1000 dromen doen dwalen dat de dwaasheid danst…

Diep in jou kwam ik mezelf toch weer tegen als vreemdeling Ver van mezelf wat doelloos zwervend had ik moeite met herkennen Terug naar jezelf de lange weg van vreemd naar weer vertrouwd…

Om haar schouders draagt zij zijn huid zielloos doelloos ging hij ten onder klauwen verkrampen en raken weelde haar lichaam tooit rijkdom zijn pels belichaamde warmte ooit wasecht…

Verleden haalt mij in Vlak voor me neemt ze haar afslag Zojuist ben ik harder gaan rijden…

Voor de eerste keer Word ik herinnerd 60 jaar en meer Auto rijden, wordt gehinderd Wel kan ik nog rijden Naar Zwitserland Vermoeiende reis vermijden Treinen wordt mijn band Bij de spoorwegen begonnen Dat was mijn begin Reizen zonder bonnen Gratis en zonder pin Half geld voor de 60 plusser Dat nemen ze mij niet af Als kunstenaar en…