Alle inzendingen over gegrift

Onbereikbaar en verloren, bleef ik achter met een schaduw, gegrift in mijn geheugen, contouren slechts in herinnering. Hoopvol beklim ik de regenboog, verheven boven het natuurlijke, in stil, maar vol verlangen, een reflectie van je ziel te aanschouwen...…

ik krachtig en diep tot in de tenen mijn lippen en ogen worden vochtig wanneer ik langs de zee loop een meeuw strekt zijn vleugels en zweeft over de vloedlijn ik kijk en vlucht met hem mee over het zilte water mijn gedachten vliegen uit mijn vingers in ieder golfje wordt het gefilterd laat mij alleen in herinneringen achter die gegrift…

de regen tikt tegen de ruit en maakt lange strepen op mijn gezicht ogen roodbevlekt door de stromende regen ik zeg geen woord en bijt op mijn lip een ijzersmaak en weer die regen ik geef geen kik als een gesloten kist die niet open kan soms heb ik geschreeuwd niet dat het helpt vergeten doet het niet gegrift in mijn geheugen met een…

Ik wandel langs het leven heen verzacht van aard, maar nooit verlost van het verleden, want hoe bemost een steen ook is, het blijft een steen zo staat het hier in mij geschreven met ouder worden zelfs gegrift de duinen, zand, de zee, de drift die overging, in overleven in vasthouden aan wie jij was voor mij dan toch, en aan de sporen die…

je hebt je handen laten zien waar in verboden schrift de lijnen van je leven staan gegrift de magie van tekens bracht iedereen het hoofd op hol occulte ceremonies onthulden eeuwenlang de toekomst uit een glazen bol die mystiek in nu verdwenen we weten uit de taal der genen wat mogelijk de toekomst brengt jij hebt jouw handen…

Onze naam met zachte hand gegrift, met trots. We rechten onze ruggen : wij zijn zonen, moederwezen.…

het is in mijn hart gegrift vraag me niet te blussen net nu de vlammen likken de as al vlammend gloeit alle hitte ons verwarmt laten wij elkander lezen nu het vuur ons verlicht de toekomst nog donker is het verleden al weer koud…

je zit nog akelig rechtop met een strakke ongedurigheid die kou uitstraalt gebeeldhouwd vinden ze jouw gezicht waarin de lijnen door de tijd zijn gegrift je bewegen volgt de metronomische tik van je leeftijd waardoor alles op protocol wordt verricht je lach klinkt hoog en wat verdroogd waar ooit zachtheid schaduwde spant…

ik heb jou ooit gekend herken het uitslaan van je vleugels de kleuren staan op mijn netvlies gegrift heb je vlucht gezien tegen de blauwe achtergrond bevallig fladderend voorzichtig landend in de warme zon waar jij mij sprietend verkende vleugels sierlijk schikte en in de rust die wij elkaar bekenden hebben wij met stilte…

Je beeltenis staat nu gegrift diep in mij opgeslagen een volgend keer als ik je zie zal'k jou ten huwelijk vragen…

Wat ik zag, staat op mijn netvlies gegrift. Heeft mijn ogen doen stralen, mijn ziel doen herleven. Mijn dromen heb ik werkelijk gezien!…

Vele mensen begrijpen het, maar sommige ook niet. 14 juli staat in ons hoofd gegrift en in gedachte zijn we nog bij jou. Lief meisje van ons, het doet ons pijn en verdriet, maar weet: we vergeten je niet. Met een brandend kaarsje en lieve knuffels herdenken we jou.…

Glazige ogen stonden star gericht Aanraking waar de Ziel is ontsprongen Astrant tot valse liefde gedwongen Onbegrepen pijn naar het kind verricht Oh, dader, is dat wat jij kunt geven Besef eens, hoe kan dit kind vergeven ----------------------------------------- UItleg/ bron www.sire.nl Kinderen in de kou We zijn het er allemaal…

waar is nu dat ventje met zijne leeren laarzen dat kwam vissen en zingen in de vijver van onze hof het groen wordt stilaan bruin geen gras dat nog wil groeien en het mos dat welig tiert van eigen belang en meer de herfst was onmiskenbaar daar, de kat heeft het verteld in grommig gespin, de sporen in diverse huid gegrift staat de winter…

Maar al wat voor eeuwig en altijd in mijn geheugen gegrift is blijft, en dat is zeker, in ons herinneringenkastje staan Smakend naar meer, nog veel meer dient zich hier voor ons, we hebben hem zomaar voor het grijpen, onze nieuwe toekomst al weer aan Daarom vraag ik jou schat, in deze, nu nog besneeuwde uren: Ga verder met mij en…

koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder aankomst door de ander die meetelt om niet te vergeten wat in het hart is gegrift…

Nieuwsgierigheid op drift, een wijdbeense kijk op de samenleving, alles op publiek netvlies gegrift. Incontinentie van de geest, heet van de naald. Extra scherp in beeld, van alle details verhaald. Niets dat zo gemeenzaam verblijdt. Bescheidenheid? Het haalt het niet bij realiteit, 24 uur per dag.…

Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken - Na jouw bewerking Van Goodbye Saigon Dat compleet met Helicopterlawaai Snoeihard bij ons Binnenkwam - en toch Een kwetsbaar mens Met ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te bibberen Voor je…

Als dichter kon ik nooit een tuin omschrijven de schoonheid van 't geheel bleef woordeloos het liefst wou ik er eenzaam in verblijven zo zonder dichtersdwang genoot ik sprakeloos Maar nu de leegte kleurloos aan me kluistert zie ik de reden plots gegrift op mijn papier ik miste nog de geestverwant die luistert die mij begrijpen kan…

hoor en wederhoor het geweten credo en nog gaat het woord niet vrijuit, er zijn regels en ook hele coupletten een vers staat nooit helemaal alleen de gedachte uitgedrukt zwart op wit is soms mistig, ook wel te rauw om te verteren maar altijd onuitwisbaar in het geheugen gegrift wis en waarachtig onuitwisbaar dus niet altijd vergeetbaar…

Mijn zielemaatje, mijn dierbare vriend Onze zielen waren als een Onze vriendschap is voor altijd verdwenen Nu sta ik in onze liefde moederziel alleen Ik wil je troosten met mijn woorden Je omhelzen met mijn armen Je tranen doen verdwijnen Je aan mijn hart verwarmen Je naam staat in mijn hart gegrift Je gezicht op mijn netvlies gebrand…

wilde anemonen wringen zich uit mij naar adem, gegrift door de zee vloei ik nieuw…

Ik zie in mijn gezicht het jouwe Ik loop op de benen die jij me gaf Ik voel elke steen, elke scherf met mijn voeten En elk litteken blijft gegrift in mijn hart Ik zie jouw gezicht soms in de spiegel Je kijkt me dan indringend aan En ik stel jou de vraag soms Wat heb ik ooit fout gedaan ?…

Decennia lang al mijn verwondering, ik las het in jouw spiegelschrift, onomwonden, gestreeld door onvolkomenheid, verbaasd over zoveel wederkerigheid, gegrift in een lichtschijn van het schoonste vuur met de liefdesmantel gedeeld.…

Stilheid die de dorst zal stillen linde bloesem etst het leven in een terugkerende odyssee op de koele huid van een zwerfsteen gegrift, alle ervaringen als gift met pieken en dalen een evenwicht met licht betaald, op dichters graf, waaruit gedrevenheid ademt, als toegift .…

bomen fluisteren hun bos kevers knagen bladeren leeg wat kale toppen krijgen van de wind een warme veeg de zomer vlijt zich neer op mos de bosrand langs voorbij de wei een bloeiende strook hei akkers met hun diepe voren balen hooi en resten koren het geelstro van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand de geur gegrift in mijn…

Afscheid van mijn jonge jaren Ik wou de herinnering bewaren Hoe ik ben ontstaan Wat er aan vooraf is gegaan Tot wat ik ben geworden En wat ik er zelf aan heb gedaan En wie mij in het leven hebben bijgestaan In woord en geschrift Het staat voor altijd In mijn geheugen Gegrift De jeugd heeft de toekomst Is vaak gezegd…

De wachtkamer laat de mensen wachten Stelt ze op hun gemak met een tijdschrift Om hun pijnen toch even te verzachten Het leed staat op vele gezichten gegrift De wachtkamer laat de mensen praten Een plaats waar ook stiltes mogen zijn Angst, verdriet is te lezen op de gelaten De kans op genezing is soms klein De wachtkamer laat de mensen wachten…

het moet in stenen gegrift zijn, zodat ze nooit vervagen. indien ik met jullie plezier wil maken, dan zijn er veel te weinig dagen in een jaar, veel te weinig in een eeuw,... maar ik geniet ervan, van 't begin tot 't einde. indien ik jullie zou verwennen, hoe zou ik dat moeten doen, één voor één?…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…