Alle inzendingen over gele bloemen

ik herinner me het glooiend geel waar jij zo open was, nog heel waar ik jou de bloemen bracht die ons wekten met hun pracht de druiven bleken wranger dan hun rode kleur beloofde we waren zo verliefd dat we nog in elkaar geloofden ik heb je nooit gezien toen je mijn tranen droogde je hebt mijn hand gepakt toen drank mijn pijn verdoofde…

Ze staan al in de tuin en in de perken Blauw geel of wit, groot en klein De winter kan ik dus in mijn gedachten wegwerken Heerlijk, die lente met af en toe die zonneschijn Een vooruitzicht van veel buiten zijn Genieten van de tuin, de vogels en de bloemen Voor mij een natuurlijk medicijn Wat verlang ik toch naar die zonneschijn…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Een vlinder vers uit de cocon met natte vleugels nog en verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van hun zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

Narcissus de leider van het gele blazers ensemble schudt zijn meeldraden op het ritme van de wind. Bijen in gangsterpakken zuigen bedwelming uit bloemen aan de rand van het slinkende etablissement. De merel gaat onder met stijl en zingt de blues terwijl hij in de keel van het zwarte gat glijdt.…

jij raakt de bloem die zich in vorm en kleur geurend aan jou overgeeft koestert haar met warmte en liefde terwijl zij wiegend bloeit een samenspel zonder afhankelijkheid in woordloos groeien jij weet het koren zonder uitgesproken woorden tot grote hoogte te bewegen brengt zelfs haar blauwe gasten in het geel tot hemels leven…

het geel van de zon en maan. Het bruin van de aarde. Het rood van de bloemen. De kleuren van de regenboog, omgeven in stilte. Gods kleurenpalet.…

Vanuit mijn slaap droom ik traag het zachte gele licht van de lantaarn die het prille groen omsluiert tegen donkerblauwe transparante lucht over de kasseien Terrasse du café le soir Arles zucht intens geluk en ademt zwevend als ook nog bloemen gaan ontluiken…

Hij vindt het leven naar, en Aziaten zijn geel. De reiger staat in de tuin, en de man tekent een mooie bloem. Hij schoor z'n haar tot in de kruin. En de kip zegt BOEM! Dat is het leven van Joël. Hij spoort niet. Zeg nu maar vaarwel, want hij wil rauwe friet.…

“Wij allen zijn als bloemen van één tuin”, Tot welke god je bidt kan mij niets schelen, Geen eigenschap of kleur mag ons verdelen, Al ben je gay, straight, wit, geel, zwart of bruin. Zo’n tuin, welk aardig mens wil dat nou niet? Maar zorg dan wel dat je het onkruid wiedt.…

Ik voel me gaarne frank en vrij het liefst met gele mannen.' Ze was een schone uitzendkracht, in China met vakantie. Ze liep alleen in 't bos en dacht: 'Ik hoop, dat ik een man zie.' Ze zag een omgevallen boom. Daar zat een man te pitten. Ze pakte snel een geel condoom en ging toen naast 'm zitten. Ze keek naar hem met grote trek.…

Je was niet, kwam niet en nooit bleef je (ook niet in m’n dromen) In geel ben je ontegenzeggelijk bij me als een heldere gedachte, die mij steeds ontschiet.…

jouw strijd om overleven als toekomst zoek is leven ziek wat nog op te geven dan buig jij je over boeken duikt in elk geschrift richt je zelf op leren almaar meer omdat het bloed verplicht je zwakke lijf vereelt van zware studienachten als slaap gedachten overstemt en jij de donkerte in rent om bij de les te blijven wanneer jij geel…

Geel en bruin en rood: de kleuren van oktober kleuren naar de dood…

Geen woord spreekt een vluchteling over vijand en bezetter niet eens één letter alleen staan voor een onzichtbare poort oude bomen om de hoek hebben destijds alles gehoord niets over dood en verderf wij schrijven woorden geboren uit gedachten en planten ze met verf…

In mijn herinnering neem ik de laatste bloemen mee zodat in mijn hart altijd lente en zomer zal blijven.…

Bloemen van verlangen naar schoonheid en naar licht, de zomer is allengs gezwicht maar in de ziel blijft 't glanzen hangen.…

Tussen het tastbare verleden weeg ik af wat ik kan opruimen, weeg ik af wat ik kan Al deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Niet uit elkaar gegroeid nog even vertrouwd, veranderd /door elkaars aandacht Meegegroeid in de ander in wie we zijn Voor alles kan er een tijd zijn Voor langzame dagen /Voor dichter bij huis Voor steeds weer orde scheppen Voor nieuwe projecten en oude vrienden Af en toe een bericht zonder houvast /of het past in het moment en…

goden vlam op mijn balkon in jouw bloem zingt de zon in jouw hart weent de nacht velden vol met gele pracht stengel als een wachter met kostbaar bloemenschild reuzen hoog van den akker in de hemel opgetild daar de zon nog was verbleekt bent gij in een kas gekweekt kijk naar mij en ik naar jou als je einde komen zou bewaar ik je…

Zie, daar vliegt ze zo mooi en gracieus, rood, bruin en een tikje geel ze vliegt van bloem naar bloem tot ze opstijgt en voor me landt.…

Haar vorm is lomp, haar bloem is grof, Geen dichter zingt er ooit zijn lof of nam haar tot zijn beeld. Toch heeft zij iets wat mij behaagt. Zij keert zich naar het licht, van af het eerste morgen-uur wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur haar groot en geel gezicht. Ik wilde dat ik als die bloem naar 't licht mij wenden kon.…

In de verte zie ik jou schijnen Alleen in de nacht zal jij verdwijnen Jouw licht geeft me energie en kracht Als een zon die me toe lacht Het zijn de gele stralen Die je uit een dipje halen Ook zijn er velden vol van deze bloemen De bijen kun je er horen zoemen Zo eenvoudig maar krachtig De zonnebloemen ik vind ze prachtig…

heb nog even mijn palet gepakt de lentekleuren boven een smalle reep die zomer moest beloven daarna de gelen van de oogst de onderkant in warm rood met tikkeltjes oranjebruine tinten de eerste zwarte randjes dood maar de verf is verdroogd in het landschap van seizoenen na winterwit draagt lentegroen weer bloemen…

Van Gogh had inspiratie gezocht en was direct verkocht aan de mooie bloemen in het geel, hoog reikend op hun sterke steel. Rank van lijf en mooi van kleur werd voor hem een primeur. Een boeket in een vaas niet alledaags. Nu een beroemd schilderij de zoveelste in een rij. Iedereen kent de schilder zijn naam.…

schalen bloemen bloeien zomer manden fruit verrijpen geel maar ik ben kil bevroren door de winter ijskoud stil de rode morgen parelt dauw hitte trillend op het lijf van jou je verdween in stormen schuld je naaktheid nauwelijks verhuld ik schreeuwde je nog terug de hemel was verloren je had me op mijn rug…

ik zag op het wiegen van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem…