Alle inzendingen over gepolijst

De steen doorgloeit de vezels Hij licht veelvuldig op Als een gepolijste ijsscherf In de schatkist van kwakzalvers en kwezels Klem hem in jouw vuist!…

warmer ritme het landschap danst dan dankt en bidt ze Als door de vroege geur van cappuccino de ranke zeilen langs de kim flaneren de cipressen hun schaduw op het plein draperen een schaterlach galmt van een bambino dan welt er weemoed door mijn lome leden ze glimlacht en fluistert: ‘wat is het lang geleden’ Het terras op het gepolijste…

stap in een ander jaar, nu moederziel alleen, zonder haar, rijplicht omvat de keel van mij en het bevroren land, het is niet zo dat de steel van de blanke lelie is gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween haar in gepolijste…

Langzaam ontdaan van gepolijste materie en van willekeur ontlokte zinnen uit elke pas, werd een film van vloeibare pixels gevonden in de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar maakten, houdbaar ongeacht de strijd het moest zo zijn dat wij als passanten die de evolutie in trance en toeval doen verbleken, oceaan…

Ze kneedt de klei, in de ogen van liefde en verwondering, omlijst door schoonheid, gepolijst in kleine handen geroerde lijnen uit het brein het aanzicht gestileerd tussen de imperfectie van creativiteit in de verwachting waarvan de uitkomst in de tijd wordt geregisseerd door haar zijn.…

door het grijs van lood brandschildert zon de kleuren in het marmer de vloer is wit dooraderd gepolijst met vele handen uit een lang verleden tijd zuilen dragen in etages stukjes hemel naar de toren in een luchtgeschilderd paradijs heiligen staan nu vooraan hebben voor de Heer geleden prevelen bevroren zijn gebeden hun litanieën…

de levendige Oceaan kronkelt een onmetelijke slinger van gebeden naar God gewend al deze kleine eilanden zijn ondanks hun hechte broederscha[p dikwijls zonder begrip voor elkaar stoken feestelijke vuren die oplaaien en weer doven rook verdwijnt tussen bomenwirwar maar stijgt naar de Hemel wordt daar voorgoed bewaard zowel vloeibaar gepolijst…

Dieper duikend zocht ik naar het parelmoer van dit heimelijk bestaan, gedolven in de golven van de oceaan, ontwaarde een betoverend licht, welke mij - in extase - dronken voerde en sloegen de oesters dicht, en mij de adem en het zicht op de gepolijste parels ontnam, door de schaarse zuurstof ik ontwaken moest, een tegenstand me liet…

Een zwerfsteen geboren uit eruptie en de zwaartekracht die hem baarde, ontleent z’n vorm aan het slijk der aarde, markeert z’n geslepenheid in ontberingen, verhalen van kristal en mineralen tijdsdruk van werelds wiel, geofferd aan de energie van weerstand, in gepolijst als oneindige beweging, zonder begin en zonder einde legt zichzelf…

Liefelijk neem je mijn handen in je schoot Ze willen niet meer weg, ze willen blijven Ze verlangen naar je aanraking, keer op keer Vijlend laten ze hun vibratie achter De groeven verdwijnen Mijn oppervlakte wordt glad Geboend door mooie handen Gepolijst met gevoel Glimmend, glanzend, spiegelend De groeven zijn niet verdwenen slechts…

venijnig stekend zilver in het beige zand Een felblauwe hemel vraagt de cactus die niet is waar hij mooi zou zijn Deuren gesloten voor dit moment Kauwend lokt hij visioenen uit zijn tent Met hulp van God zoals hij peyote benoemt Indiaan voor even niet zo beroemd Een eenzame steen schittert wit in het zand zo prachtig gepolijst…

Ik ben net zo'n steen, gepolijst door het leven en in de toekomst uiteenvallend tot stof, ach wij stenen uit het paradijs aan deze kant van de muur waar de vorsten in afzondering lijden aan verveling en de zorg om dat zo te houden…

kijk naar ruggen van mensen onderweg In een wolk van diesel stopt een blikken bus mensen schuiven voorwaarts door het glas zie ik hun gezichten Wanneer de laatste trede uit geklapperd is staan alle benen binnen deuren sluiten zuchtend nu al vermoeid Geen oog ving mijn blik ik ben een steen in een rivier van forensen achteloos gepolijst…

vijanden als slaven worden rondgeleid de wereldveroveraars maken ontdekkingsreizen onderwerpen volken vreedzaam of bloedig aan hun wil en wetten terwijl eeuwen voortrazen heeft de woning van Romes welgestelde burger een ruime zitkamer onder een dak met opening waar welkome regendruppels rook uit de haard zoenen neerdalen in een bak van gepolijst…

in hout is geloof gesneden, een geschapen verhaal van windingen en trossen de vruchten ten toon van een houdbaar geloof in goed gepolijste groeven. het koraal omspeelt het orgel al eeuwen in de kerk, gevormd van hout en steen, trouw aan een bezonken vaart op de koers van overleven, van steeds weer streven.…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

Kijkend in de spiegel aan de wand Gepolijst in een kader van hout Dromen twee blauwe ogen Dansend jouw wereld binnen Duizenden cellen denken slechts aan jou Enkele sterren vallen voor mijn wensen Mijn ogen dromen verder. Vertrouwd Doe ik een wens, zonder te eisen Natuurlijk is bijgeloof naïef.…

lippen vangen het zilte zout zijn sigaret stoomt in draaiende richting en geeft een mistig panorama van warmte naar koud aan het einde van de aarde verstommen dan geleidelijk onbetrouwbare beelden voor even daar weet hij van ervaart hij de naakte eeuwigheid op deze plek los gewaad van een schaduwrijk achterland vindt hij zijn gepolijste…

Uit vijver, gepolijst, rood koper, staart De bodem op, door rimpling zilver-vaal. In struiken schuren schor, of knarsen schraal, De bladers; roestig, rul bijeen-gegaard Langs berm en tronk....…

Ze kneedt de klei, in de ogen van verwondering, omlijst door een ranke schoonheid, kracht gepolijst door magische handen. Geroerd door water uit de schaal van broosheid, de vorm gestileerd tussen schuld en goedgelovigheid, in de creatieve verwachting te mogen zwerven door haar onschendbaarheid.…

kwelder van het prehistorisch Wad dat gelegen ligt onder het gif van de kolencentrale in de Eemshaven man, geen wonder dat ziekte en onheil zich kunnen vinden in de geest en het zwakke vlees, vandaag waait de wind van ons af, maar het kind dat verslagen door de versleten tijd zijn verslag slechts inwendig kan incasseren hangt murw aan de gepolijste…

geslagen door mens en meteoor haar wonden ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze huilt, ze vloekt boombuigend over weggegomd groen druipen stormnachten haar leed verzinkend in een zee tranerigheid zuchten golven zich te pletter ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze verwoest, ze splijt haar gebeeldhouwde torens soms ijselijk gepolijst…

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan het doel de geur in een moment ontdaan van gepolijste materie en van willekeur dorstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, iedere kiezel werd een vloeibare film van pixels samengebracht tot één fragment, zinnebeeld als…

blaam verkiest ieder kwartier een andere ethische baan en leeft voort in het speeksel der planeten zonder te bederven, wacht een onomkeerbaar lot gewone stervelingen, om in de schoot van de grote beer wat uit te rusten verijst de schoonheid van ontastbare nevelringen een sprinkplank naar ontembare reine kusten, worden bakens door de eeuwen gepolijst…

in de chique achterkamer voor visite de salon geurt de geest van jaren dertig Donker rode pluche crapauds in authentiek grijs streeppatroon amper nog bezeten Even maar verschaft het zonlicht vrij entree en zucht de wind door opgeschoven ramen Weerkaatst kristal geslepen glazen en karaffen op het glanzend gepolijst dressoir Dan klooit…