Alle inzendingen over gestopt

de processen zijn gestopt ontleden is verleden tijd eindelijk adem ik jouw warmte weer voel ons bloed in samen stromen wij kijken en zien in harmonie met omgeving niet gescheiden maar delend in het gaan van ons bestaan geen kleine scenes of drama’s maar het leven nemend in zijn geheel…

Dat u bij Douwe op de koffie kwam Was goed te merken aan het slappe bakkie Er werd gerommeld met dat kleine zakkie Ze smokkelden zowat een halve gram De directeur, door schuldgevoel verteerd Bevestigde; 'Die koffie was verkeerd.'…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

Ik loop met zware zakken Gevuld met mijn gedachten Ik heb ze goed vol gestopt Opdat ik ze niet steeds horen kan Maar zelfs vanaf mijn heupen Schreeuwen ze mij om de oren Tot stilte manen baat niet Weggooien kan ik niet Steeds doe ik mijn best Werp ze van mij af Maar vastgekleefd aan mijn hart Komen ze fluisterend terug.…

Ze had het heel lang beter dan de rest Ze werd niet in zo'n batterij gestopt En leefde vrij in plaats van opgepropt Toch moet ook zij verdwijnen door de pest Als hobbykip heb je het maar te pikken Nu 't erop aan komt laten ze je stikken ---------------------------------------------------------------------- (Om verspreiding van vogelpest…

Alweer de derde maandag van de maand Uw hypotheek zakt langzaam onder water De trein waarop u wacht komt uren later En als u al kunt zitten is het staand U was gestopt, maar bent er zó aan toe Dit lijkt een witte dag, maar hij is blue. Het is vandaag blue monday, de depressiefste dag van het jaar.…

Tranen over mijn wangen tranen van verdriet Durf ze te laten stromen niemand die ze ziet Tranen over mijn wangen om een hele lieve meid Haar ben ik nu echt verloren hoop dat het gevoel snel slijt Tranen uit mijn hart dat nog monotoon zacht klopt De bonzende opgewonden slag is sinds haar vertrek gestopt…

voel je warmte voel je kou voel je lijf voel je haat voel je pijn voel je aftakeling voel je einde dan ook voel je begin voel je zin voel je leven voel je liefde voel je doelen voel je gloeien voel je voelen MENS GESTOPT MET ROKEN…

Wind was er al lang niet meer en sommige rivieren waren alvast met stromen gestopt. Zo hoog voerden hun woorden dus en dat was dan nog niets weet je vergeleken bij hun stiltes.…

destijds heb ik eens een portie rijpe gedichten in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze er een aantal te conserveren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten wellicht lekte de afsluitingen zodat de inhoud aan versheid sterk te wensen overliet daar stond ik dan met een opgevist versje aan mijn vork theatraal…

deze blinde muur zag mannen in hun laatste uur heeft schreeuwen horen schallen hoorde het onafwendbare bevel VUUR! hoorde harde knallen die laatste droeve snik voelde mannen tegen zich aan en voorover vallen niemand geeft nog een kik ziet zielen zwevend uit lichamen naar hun ‘thuisland’ gaan nu voelt hij de namen die ze in z’n stenen…

Hoe heeft het zo ver kunnen komen waar is het mis gegaan wanneer ben jij gestopt met dromen over samen verder gaan Hoe kan iets wat zo goed voelt er zomaar niet meer zijn wat heb jij dan bedoeld met; bij jou voel ik me fijn de spanning tussen jou en mij was daar vanaf dag één door jou ging ik weer leven zonder jou, ben ik alleen.…

Wanneer zijn we gestopt met te willen praten over wat we niet begrijpen en stilaan niet meer wisten van elkaar, niet meer van elkaar?…

Zacht gefluister na een harde knal Dwars door het hart, daarna een val Bloedend kruipend over de asfaltzee Steek je je hand uit en ga je met een engel mee Rumoerige stadsdrukte, maar hier is het even stil Een dwazemans oordeel zonder een laatste wil Starend naar de aarde zonder angst in je blik De klok is gestopt, het was de laatste tik…

De lucht al weer klaar om verder te regenen weerspiegelt donker haar overvolle wolken in een bodemloze plas De zon al weer gestopt met haar verwarming heeft slechts kortstondig de wolkenlucht doorbroken grauwsluiers opgelicht De wind al weer geluwd doorblies vergeefs de geest frisse voorjaarsbries voorlopig weerstaan maar de lente…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

In bed gestopt. Het licht gaat uit. Wachtend tot het licht uitgaat.…

Merels zijn gestopt met zingen. Een Airbus zet stil zijn daling in. Alleen bomen blijven fluisteren.…

Ik zoek me de blaren, maar ben gestopt met zoeken want ineens verschijnen er blaren zonder reden op mijn voeten. Hoe het er komt 'k heb geen idee maar voorlopig ben 'k er lekker mee de ene na de and're blaar verschijnt op mijn voeten, toch raar!…

In de doofpot gestopt. In de kiem gesmoord … Waar zijn de jaren heen? Verdwenen in de rimpels, De voren van een doorploegd leven. De tijd vliegt … de tijd liegt ……

Al dat chocoladegeld, niet in z'n mondje gepropt, maar alles in zijn spaarpot gestopt.…

zij hebben mij iets afgepakt waarvan ik echt niet wist dat ik het in mij had met een zorgvuldig opgezette val waarin ik al als kind werd gelokt en door hen opgefokt zij hebben toen mijn eigen wil gepikt er een verslaving van gemaakt die nu nog steeds bestaat natuurlijk ben ik ooit gestopt maar de triggers werden sterker in…

er lag echt wel van alles maar niets was essentieel sinds ik gestopt ben met zoeken naar ik weet eigenlijk niet wat komt er plotseling zomaar van alles wat op mijn pad jarenlang, niets meer dan dat en… weet je wat? het is veel meer dan dat wat ik ooit had verwacht!…

de beige muren van Pontoise steken af bij de sapgroene, cadmiumgele velden boeren schuifelen niet in dit schilderij, Pissaro heeft ze allen in bed gestopt veilig voor het vastleggen van de lucht…

hoe donker is de nacht als ogen zijn gesloten woorden zijn gestopt en leven niets meer geeft hoe donker is de ziel als harten zijn gebroken woede opgekropt en geven niet meer leeft hoe donker is de geest als liefde lijkt te dwalen denken steeds verstikt en huilen niet verlicht hoe donker is de dag als wolken samen pakken bliksem niet verschrikt…

Want voor je het weet is jouw leven voorbij en is de tijd gestopt.…

ik heb veel los gelaten gelukkig kon het me toen niet meer raken ladderde wat voorzichtig naar maatschappelijke hoogte zonder ellebooggebruik pas in hogere regionen werd een netwerk vereist om op de juiste plaats te komen mijn ambitie is abrupt gestopt door een corrupte top in volslagen egotripperij ben afgehaakt in bezinning…

De hoeder van mijn oude eenzaamheid schudt aan de tafel een wilde dans is gestopt wat nu nog moet wordt afgerond willoze twijgen in het gedoofde venster de kop van de helling bezwijkt de andere wereldhelft zal stonds ontwaken ik leg mij neer in de opalen schijnsels de roep van dieren komt tot de deur zacht zal ik straks belijden…

Vandaag schrijf ik wat uit mijn pen vloeit, maakt me niet uit om in een hokje te worden gestopt. Ik schrijf zo maar zonder briljant te willen zijn, het wiel uit te vinden zonder belang, ambitie zonder schroom. Ik schrijf gewoon zoals ik schrijf, zoals ik ben wat ik denk en wat ik vind.…

Het is niet te koud voor Jan Splinter, de groei is eigenlijk niet gestopt. Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt dat nu eens op?…