Alle inzendingen over gronden

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar slaapplaats toe vlijt zich neer zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.…

Het jonge kind speelt in een glooiende weide. Nergens is de toekomst zo ver als juist hier. Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden, zonder reden of doel, gewoon voor het plezier. Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken. Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand. De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken, als…

van jouw menszijn Was je voor iedereen jezelf En, belangrijker nog, Voor iedereen gelijk, Als geen ander doordrongen Van de gedachte dat de mens Alleen samen met de ander Het leven leefbaar kan maken Zo hebben we je meegemaakt, Buurman die voor alles Medemens was, altijd klaar Om de naaste in jouw omgeving Te helpen, in de grond…

in sneeuw- een kleine voetstap gevolgd door de indruk van een kind niet groter dan verbeelding raden laat buitenom gaat de schets van koude velden spreeuwen melden dat hun maag weer leger is, rantsoenen raken op nu de vraag veel groter dan het aanbod rekent op de onderlaag van voederplaatsen bovengronds aanstonds strooi ik wat en vertrouw…

Een stem lijkt te rijzen uit diepe gronden. Ik nam je mee als mijn voeten lopen konden.…

zelfs water stroomt neerwaarts zoekt raakvlakken met mythe dit gegeven is onafwendbaar min of meer binnensmonds verzwegen natuurwetten beuken hard, wat zeg ik, keihard geen zweem van vergeving in stoffelijk zacht zelfs kinderlijk verlangen is in schemer gedompeld in grensgebied van uitersten wat blijkt? handen spitten in kruimig krijt…

die geleidelijk Overging in het kunnen Vermaken van een zaal - Publiek dat het geweldig Vindt wat ik doe, En mij de avond van Mijn leven bezorgt - Theater is voor mij Na al die jaren puur Genieten - misschien Dank ik mijn succes Wel aan mijn verlegenheid, Ben ik wellicht mijn eigen Psycholoog, maar dan wel Van de koude grond…

Geloven doe ik noch in hemel, noch in hel Het verleden herhaalt zich in het heden en de toekomst wordt een herhaling van zetten door de decennia heen De hogere macht is een verzamelnaam voor alles wat ons verstand - daarom dus geloof - ridicuul te bo- ven gaat, terwijl níemand weet hoe het nu au fond zit Tijd zal in de toekomst leren…

De rechten van dieren, die mensen schenden kunnen, zoeken rechten van bestaan totdat. Totdat ze veilig en verankerd, als vanzelfsprekend dierenrecht, in iedere menselijke grondwet staan.…

tijdje terwijl de winterkou zich reeds aankondigt Je kijkt me nog even aan voor je op je reis gaat vol heimwee kijk ik je na tot je uit het zicht verdwijnt Kon ik maar met je mee of anders met de vogels ik zou nu gaan, meteen Maar mijn lichaam is te zwaar houdt mijn geest gebonden mijn geest is veel te star houdt mijn lichaam aan de grond…

nog iets onbekends vergeten voor het te laat is en het beton reeds gegoten vragen naar het uur waarop tijdens welke of de kamer dan nog verlicht is door kunstlicht of een schuwe zon het veld betreden en plat gras achterlaten soortenrijk maar schrale grond waarvoor weinig bewijs is daarmee instemmen lichtjes gebogen gadeslaan…

ik pluk vandaag een beetje geluk de aarde is schoon je kan er gewoon nieuwe bloeiers planten eigenhandig heb je het onkruid gewied het vergaat zoals je ziet het lelijk groen van toen, opgelost als resten compost jij plukt vandaag je eigen geluk uit vruchtbare grond…

ach ja hoe vreemd vervormd is een gewonde vogel die van de helling naar beneden stort op een brede vervuilde rivier onder de wolkensneeuw mistroostig het water is grauw en de grond is hard het mos aan beiden zijde doorzichtig glibberig wit de dag gaat zich met haar stralen verweren tot het ijs gesmolten is…

In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw helemaal mezelf bekijk en beluister ik de buren Dichterbij kan ik niet komen Mijn takken reiken steeds sterker, steeds verder Kinderen klimmen erin Ze kussen zich lachend een toekomst In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw word ik ruw en rimpelig In hitte, sneeuw…

ik ayasophia de Bosporus en keer de rug aan westers denken nu komt de rust terug die deze oversteek gaat schenken in steen heeft wind herinnering gestraald de grond heeft nooit getreurd om alles wat er is gebeurd zij bloedt haar oogsten in draaien naar het oosten ik schop mijn schoenen uit en blotevoet de grond ook…

Grote bomen ontsproten uit de aarde Recht in de wildernis Waar het vergezicht Groen oogde…

We leven wel in uiterst vreemde tijden, Want alles lijkt heel anders dan voordien, We moeten elke vastigheid herzien, En mogelijk een nieuw geloof belijden. Ik weet niet meer wat ik nog moet beginnen; Straks stroomt bij Lobith níets ons land meer binnen.…

ik trek het niet meer die wijde wereld in godsnaam laat haar krimpen tot wat zij was een platte schijf, net groot genoeg voor hier en daar een stam bossen bomen en struikgewas rotsen en rivieren een grot om in te wonen een krijtend kind en een god die verwondert…

verticaal haaks op horizontaal valt de regen op de grond akker weiland bomenlijn liggen wel parallel plat fel spatten druppels erin snel van grote hoogte weg met droogte het drinkt in doorweekt en de aarde kweekt…

Ongebalanceerd door virus zeer waarschijnlijk de corona op het werk Veel mensen ernstig ziek of ergo, reeds gestorven; door deze smet geveld MADE IN CHINA; kinderhanden tegen slechts abominabel loon Hoog van de toren met kinderarbeid Laag bij de grond als het gaat om niveau Als kopers dus samen kroongetuige de voornaamste, die schijnbaar…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud.…

Ik maak een buiging voor mijzelf uit angst en eigenwaan mijn hoofd raakt de grond dieper! deemoediger! verdwijnt in de grond lager! smadelijker!…

Natte bladeren op de grond De tranen van de herfst om de voorbije zomer. De tango van het leven Het ritme is verstild Natte bladeren op de grond hun gouden kleur als een palet. De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…

De lucht heeft het druk maar hier op de grond groeien mos en herderstasje tussen de stadse steentjes voor wie het wil zien in de grond van de zaak oneindige onbestuurbaarheid…

Tranen stromen uit mijn ogen Het sloeg een gat in de grond. de tranen die ik heb geweend... De tranen vielen eerst in mijn hart en belandden uiteindelijk op de grond. Het huilen was zo heftig dat de tranen met een enorme kracht vanuit mijn hart op de grond vielen en een gat in de grond sloegen.…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Zij voelen achter gronden diepre gronden En achter 't Recht het ongesproken Pleit.…

Het werd wat ingewikkelder vandaag Om met F35-onderdelen Van ons nog genocidetje te spelen Met dank aan het gerechtshof in Den Haag Maar Netanyahu ziet allicht terstond Meer grond nog voor een aanval op de grond…