Alle inzendingen over hij fluistert vleuge

speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten op de vleug…

je lach fluweelde zacht in tegendraadse vleug zij lichtte op uit het nog donkere van aangeleerde deugd liet sporen na in het ooit onbetreden nog egale vlak wiegend kwamen woorden in de koude buitenlucht zij wolkten naar behoren maar brachten onrust al snel terug ondanks het fluwelen vergeet jij nooit de tegendraadse rituelen…

Rijkelijk gekleurde bloesem en haar florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. het is een natuurlijk parfum Deze kleurenregen van groen, door de zon zo zorgvuldig gegraveerd op het dak van dit bos. Het frisse, het jonge, ieder jaar weer, zo wonderlijk ontsproten uit de zwaarbevochten bevrijding van de kilte van de kou.…

Was ik wind zouden mijn vlagen flirtend langs de flanken van een ranke zwaluw strelen zou ik blauwe vlinders fluisterend naar dansen zingen wolken warm omgeven tot ze nevelen voor mijn zucht ik zou de zee doen deinen ritmisch haar getijden plagend stuwen en tot stormend golven blazen was ik de wind dan legde ik mijn vleugen verlangend…

de zon zoekt zijn steile weg naar boven cassave brood op het open houtvuur een vleug van fijne prikkelende brandlucht op de akker struikjes met handvormig blad haar smalle vingers strijken langs het blad ze zijn tot elkaar veroordeeld: gif en voedsel ineen geen boom beweegt in de donkerte van het woud als…

ik wist dat je er was voelde je als koude vleug in ondertoon van warme wind op een mooie zomerdag een steels bewegen op het randje van mijn blik maar als ik keek kwam ik je echt niet tegen je klopte op mijn deur waar anderen belden ik had geen haast omdat ik jou veronderstelde ik weet dat jij mijn laatste uren slaat ik doe niet…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

De zon kust de berg goedenacht en fluistert de maan toe: wees waakzaam!…

laat me je troosten fluistert de wind zachtjes geloof me, ik kan een regenboog aan tranen dragen…

Een stem die fluistert zegt zoveel, bekoort. Een die zich verheft weinig tot niets. En die schreeuwt wordt niet gehoord...…

kijk, fluistert ze, kijk, mijn bloemetje, kijk eens hoeveel mensen er naar jou gekomen zijn…

Alleen de ziel fluistert zacht. Dat geef je weer kracht.…

Een rijkelijk gekleurde bloesem geurt stralend in de zon de florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. Het is een natuurlijk parfum! De kleurenregen van groen, door de zon gegraveerd op het dak van dit bos.…

Bij honger naar liefde zwemen gedachten van vleugen van zoet van zout, van bitter en zelfs van het zuur. Het smaakt steeds weer anders, soms proeft het naar passie danweer meer naar een vlam van vuur.…

stilte daagt de storm uit een zacht gefluister dan een eerste vlaag het tocht een vage geur een vleug met een verleden ik ken de buien die met luchten slaan door het striemen van de regen laten bomen in paniek hun bladeren maar eerder gaan voordat ze knappen door geweld de oudste is geveld rust gezaagd in stukken op het veld, de…

fluistert de tijd ons even terug ik tel glimlachend enkele malen tien en schets krullen op het behang het rolgordijn sluit maanlicht buiten langs de rand waar morgen stond te wachten op het eerste lentewicht zwichtten vochtige wimpers ademen was nog puur ja, soms fluistert de tijd ons even terug…

Je fluistert in mijn huid En ik luister Ik hoor je zacht zingen daar binnen En dichten over dingen Ik wil je vinden…

Ik zie het licht, ik ga jullie verlaten De chirurg fluistert, doe deze lamp dan nu maar uit zuster.…

een dalende zon fluistert met hese stem tot grijze wolken met hesere stem fluistert mijn liefste tot mij schaduwen verworden tot een andere taal tot een zacht prevelen en tasten de lucht rood als gevlamd bloed het nachtblauw der betovering zet de nacht in lichterlaaie ons leven ten water gaten spatten onze smachten in schuim uiteen…

wat realiteit ontkent geeft juist een zachte vleug aan het leven zoals verrassing een product is van ontdekken ontkenning vaak bevestiging mist natuurlijk kijk ik altijd maar of ik alles zie blijft een vraag van kwaliteit diversiteit is onze schat maar het bestaan heeft al snel zijn eigen keus gedaan waar echter tegendraads het…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

Praat er niet over Je zachte handen maken mij gelukkig Ik ook van jou fluistert het in mijn oor Praat er niet over Vandaag is vandaag…

mijn handen steek ik uit gedragen door vragende armen kom maar, fluistert mijn stem ik til je naar mijn rozenbed zal je tere huid verwarmen ik strijk langs je kwetsbaar lijf mijn ogen op je gericht verlegen zie je naar binnen dat verraadt je glimlachend gezicht kom maar, fluistert mijn stem voel de stilte in ons dalen kijk ook naar…

Stil is mooi als je fluistert, in lange halen, in wind over snaren, als je fluistert dat je mij graag en de meeuw op het strand en dat je wacht. Stil is mooi.…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen kan er alleen maar zo en niet anders uitzien…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen mag er alleen zo uitzien…

het warme gevoel van thuiskomen borrelt op bij het zien van de echo van mijn glimlach op jouw gezicht dan wil ik je zoenen fluistert de wind…

Stil fluistert het riet de melodie van de wind krekels zingen zacht zonsondergang aan de kim bij het vallen van de nacht.…

Ik stelde voor 'n avondje "vleugels maken" leek me wel wat voor dichters eerst nog gevleugelde woorden opgezocht in de van Dale daarna papier,bamboe en bisonkit uit m'n lade lekker frobelen 't laat zich raden maar 'n ruzie en 'n twist 'n vuistslag hier, 'n muilpeer daar Snel ging ik op eigen vleug'len was voor ik…