Alle inzendingen over janken bij volle maa

Leven waaraan ik zag geen lange tijd beschoren het daagt uit plotseling ter- neergeslagen belicht de dan nog een'ge straal klein sarcofaag De dood Ingetreden van lieverlee verloren nietszeggend beslist zij o- ver handeling aangaande de knop die beslist zo ook vandaag Ineens vliegt dan de tijd en lijken wij verloren tegendeel…

Volle maan, bij het volle licht krijgt De nacht een helder gezicht. Wanneer mensen mijmeren over Het menselijk bestaan, ontstaat een Nieuw denken met een eigen gezicht. Volle maan, zijn volle omvang trekt Aan de aarde met volle kracht.…

Een maan bleek en vol ligt in een wijde haven, waar ze niet keert, ons de tijd verleert. Gegroeid ongehavend aan de aarde, zwijgend volmaakt ver buiten een vast begrip. Stil broedt de schijf ongewijzigd op hetzelfde plan. De aarde stil zwaar mag het dragen, dankbaar onder koele glans over bomen daken, van de voltooide cirkel,…

Volle maan In de nacht met volle maan is mijn geest enigszins ontdaan Gedachten onderhevig aan yin en yang door yin energie verleid door yang balans weer recht gebreid Als ik het ochtendlicht weer vertrouwd zie gloren voel ik me als herboren Voel me sterk en krachtig zie de nieuwe dag als prachtig De yin kracht blijft me trouw in het…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Het zijn de gouden muren van jouw hart het zijn de spelonken in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden…

De mens is hier om enkel zichzelf kom laat dus zichtbare levenslijnen op koorden ook jouw voeten dragen strek gerust je armen uit en loop ken ons, ken dit zoekend evenwicht. Achter noch voorwaarts, alles mag als je stil blijft staan ben je nergens. Waar wil je de morgen anders laten van wat wij samen ervaren in het nu dat is nu net het spannende…

een makelaar loopt door mijn huis met een flitsende fotograaf lampen moeten aan en uit voor het mooiste plaatje de tuin vertoont zich in de zon we maken samen geintjes maar ondertussen jank ik al bij het denken aan verhuizen…

je woordgebruik is vreemd de diepliggende woorden in een bast van keuvelend bomen wezenloos van afkomst en spruit krenkend in knop die het murmelen van stilte hoorden sinds hij het bestaan in de doofpot stopte van wat in janken wordt geboren…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

Hij bleef maar janken de koning der Franken toen Frank uit de mode raakte en Per als naam furore maakte. Hij zag de bui al hangen met zijn appelwangen als hoogste aller heren aanstaand koning der Peren…

Ons elftal leeft nog, dus ik kan wel janken, Ik huil oranje tranen van geluk. En Tsjechië kan voor mij niet meer stuk; Hoe moeten wij die spelers ooit bedanken? O ja, daar schiet mij toch al wat te binnen: We laten ze in de finale winnen!…

Om niets moet ik janken. Maar het maakt toch niet uit. Ik huil zonder klanken. Het is niet in woorden te omschrijven. Het is geen tastbaar begrip. Niemand zal me begrijpen. Want ik zit in een dip. Een dip van gevoel. Van onmacht en van woede. Niemand die dit verwachtte. Niemand die dit vermoedde.…

Juf Ank ik jank ik huil ik val me een buil juist ook omdat klagen Juf Ank ik dank ik geniet ik lach Jan Krediet vooral voor de dubbele lagen Dank Ank van Jan(k)!…

Als wazigheid je niet meer zint was dan het grove zout uit de mist strooi kwistig met regentranen en jank als een vroegtijdig verlaten kind laat de ogen verfrist weer open gaan en denk: ik word straks weer bemind…

Hoor ze wanhopig, radeloos janken "Wáár is't nog veilig bonussen beleggen" "Ik voorspel, straks kunnen ze naar ons dreggen" Hoe zielig, die toppers van de banken Hoort ze die handdruk in Euro's vervloeken Was ie maar veilig in gevulde koeken…

Kreten, pijn, een bloedend hart Gemis kan aan je vreten, janken en zeuren. Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef Elke minuut was: miserie troef. Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…

De honden in het dorp janken. Het nachtelijke fluweel valt op het verlaten nest. De koningin van alle nomaden is verdwenen. Met de laatste kruimels van haar ziel hebben bedelaars de raven gevoerd.…

Het is toch ieder jaar weer om te janken?…

Kom op zeg, even niet janken en gewoon de Beringzee over zwemmen.…

Ze heeft een ander, zo'n baldadige jongeheer Die “slappe hap” van mij was ze al jaren zat Dat zei ze keihard tegen mij, de valse kat Het is zo achterbaks, gemeen, en doet zo zeer Totaal verslagen jank ik als een kind om haar Mijn lieve moeder staat me bij, gelukkig maar…

Waar zij zo zwierig zwaaide met heur hamer Nu is haar toekomst uiterst ongewis De grote vraag straks aan ons aller Ankie: O beste Ankie, jank je niet of jankie?…

Ze vraagt zich af wanneer het ouder worden is begonnen en of het leven wel levensecht is? In haar vergeten momenten verwateren de beelden en verdampen in een traan terugblik naar haar oeroude zielsbestaan... Ze verbergt zich in de stilte waarin de dag haar blijft schaduwen zoals de zon die leert haar donkerte te omarmen in de maan…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

Ik ben stil en luister naar een virtuoos pianist die mijn wereld voor even heeft uitgewist M'n hart verwarmt met hemelse klanken en mij doet janken ontroeren en mee laat voeren Van z'n lieflijk pianospel krijg ik telkens weer kippenvel…

dictators mekken, hoor ze angstig janken hun doodsangst is dus tastbaar want nabij wat bén ik optimistisch, hoopvol, blij nog even, dán die boeven tussen planken de vreugdevuren gaan steeds hoger reiken en vrijheidsdrang zal vaker, raker blijken…

De slaap komt maar niet Vier uur al - bijna morgen Vogel fluit haar lied Vijf uur - het is licht Je kunt nog steeds niet slapen Schrijft een klein gedicht Zeven uur - opstaan De slaap komt nu toch niet meer Moeheid laten gaan Koffie en een douche De dag is weer begonnen Geef jezelf een push Je komt er weer door Avond…

Als het zonlicht laag mijn zicht door de takken heen wat beperkt janken er geen wolven in het oerbos vlakbij het strand ligt hoog het strand van jou en mij dus we zingen als een dronken matroos op een vrije herfstdag weten dat het de volgende lente weer spelen mag.…

je hebt de muren weer hoog opgetrokken het goud van tralies slaat zwart uit de open ruimte kan je niet meer lokken je cel weerkaatst zelfs geen geluid schreeuw maar zonder woorden jank je tranenloos verdriet alleen zijn pleegt zijn eigen moorden er is niemand die het ziet…