Alle inzendingen over je lijf

lange dunne man grijpt naar zijn eigen billen hoorde telefoon zijn handen dansen betasten zijn hele lijf waar is dat ding toch mager lijf beweegt totaal theater op straat geluid uit zijn zak voorbijganger lacht ontvangt schouwspel als geschenk lichtpunt van de dag…

je bent zo jong lijkt schuchter en verlegen je ogen willen achttien zijn ze hongeren naar leven je lijf telt veertien streken borsten zijn alert op zelfbewuste blikken heupen draaien zijn gewend om zich te schikken je lijf is klaar maar jij, jij bent pas veertien jaar…

Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

Het verschil heeft weinig om het lijf.…

hap jij maar toe zet je tanden maar in mijn lijf voor mij de perfecte 'bite'…

een volk zonder hart voor mensen zal meer dan lijf en goed verliezen dan sluiten de grenzen..…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

Slapen zullen we gaan Licht van maan buiten sluiten Het landschap van ons lijf verkennen Alsof het de eerste keer is Het is aldoor wennen Een wondere wetenschap.…

Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

Mijn handen Raken de sfeer Van jouw lijf Mijn ogen Kijken in Kraters van Stil verlangen Trechter voor Liefdessap die Wordt vooraf Gegaan door een Begerig estuarium Van zin 'k Zou je willen Kennen. Graag weten Door liefde bevangen Door haren kroelen Hoe jij en ik elkaar Als m/v voelen...…

Storm in je lijf, Strijd tegen de pijn, Maar wat me nog het meeste bezighoudt, is, hoe kan ik voor mijn omgeving weer een normaal mens zijn.…

Amsterdam en het is dorstig in mijn rillend lijf.…

Het water stijgt mijn hand op jouw lijf met haar nat gezicht slaat zij op drift. Immens zicht de horizon verlicht haar huid omlijst in haar paradijs. Het water stijgt mijn hand van haar lijf mijn laatste traan die het raam beslaan. Een verwaterd zicht op jou gericht de herinnering schijnt door jouw paradijs.…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities.…

ze voelde alleen haar loden benen haar logge lijf het was alleen dat ze buiten overvallen werd door niemand minder dan de dood…

Olieglinstering, hitte druipt hete dijen, de zon glijdt jouw lijf.…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

Als ogen mijn lijf omsluiten voel ik de plussen en minnen al in mijn eigen hart vertaald.…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

Zo jong met de dood in ogen iedere dag een beetje meer in het holst van de nacht banen hete tranen hun weg keer op keer zo zeer voorzichtig strelend haar lieve lijf haar pijnlijk lijf iedere dag steeds weer 'lieve God' vraagt zij haal mij weg sluit mijn ogen deze keer…

Bejaarden, opgeborgen, stilletjes brandstof bestaat uit pilletjes het lijf al stijf en stroef de geest bedrukt en droef. Maar zo zijn die oudjes lang niet allemaal wel rimpelig, soms kaal, geest en lijf en leden nog heel vief daarom hebben zij het leven nog zo lief. Mooi op deze wijze oud te zijn op het laatste stukje van je levenslijn.…

zoveel griep in zo’n klein lijf.…

want het lijf heeft ze gevangen voor altijd…

Dat ik dat mag allemaal die warmte, dat lijf, mijn lijf het water, eten alle functies liggen, slapen lopen, dansen dat ik uniek als elke bloem dat ik muziek kan horen mocht geboren baren kijken naar mijn willen me en de ander kan verstillen dat ik mag geven ja mag leven en nog zoveel meer dat ik daag'lijks leer…

ze voelde alleen maar haar logge lijf haar loden benen het was niet het was alleen dat ze buiten overvallen werd door niemand minder dan de dood…

Het hele lijf iets opgelift men zoog haar buikje plat er zit een kuiltje in haar kin dat ze voorheen niet had.…

ben je er al vraag je en die schrijnende me kwijnende pijn van niets en nergens zijn slaat als een zeis in mijn lijf ik knik en verstijf…

ik heb het ervaren, zuigend en kloppend gaat maar niet weg hangt in je lijf leven doet pijn…

Ik hoor je maar ik zie je niet Ik zie je maar ik hoor je niet ik voel je maar ik zie je niet bedwelmd door je zachte lijf verlies ik me ...…