Alle inzendingen over joke

En Joke van Vliet, die vree toch zo lekker, maar niet te lang, want ze zette de wekker. Ook Nel van de slager op de hoek, die vree als at ze Deventerkoek. Mientje van Loon, dat was een spriet, wat voor of achter was, dat zag je niet. De glorie der meiden is lang reeds voorbij en zo ook onze vrijerij.…

Een hart kan niet jokken: weggestoken achter een stoere ribbenkast laten de tralies toch tederheid door. Een leeuw en een schorpioen zijn we, tezamen een tweeling en een weegschaal, soms steenbokkend of kleurenblind stierig, mekaar bekampende boogschutters maar met pijlen van Cupido.…

Nee, ik herinner mij mijn tante Joke: nadat die in het zwembad was gedoken bleef ze wel tien minuten kopje onder. Daarna kwam ze weer boven, kalmpjes-an. Morsdood natuurlijk, ja, wat dacht u dan ?…

konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik huil mijn neus bevroren en mijn wangen koud mijn stramme knieën kraken, ik word oud ik stap onhandig in een struikelkuil en ik blijf liggen in het groene gras ik wou terloops dat ik een kerstkind was joke…

een nieuw liedje drie liedjes lang duren liet en wat waren wij uitverkoren en een heel klein beetje burgerlijk ongehoorzaam en we bezongen de liefde met onze lenige lijven met de zachte ‘g’ van goed en graag gelukkig en we schonken drie keer het leven aan kleine handjes en voetjes en noemden ons mini volkje met stralende trots Griet, Joke…

1845 ---------------------------------- kladboek - kasboek jok - grap, plezier besje - oude vrouw vauxhall - amusement van een verlichte feesttuin foezel - goedkope jenever…

En zó ook nu, nu ik u murmlend roep, Komt gij rondom mij fladderend zo zoet, Mijn lippe' en wangen strelend, lichte troep, Als werd gij altijd uit mijn hand gevoed, En toch, och alle menschen konde' u lokken Maar enkelen, wie gij laat zó met u jokken.…

Alles wat ik zoal beschrijf, dat jok ik aan elkaar. Sinds mijn geboorte heb ik hele lange lokken haar met slagen zonder klitten in twee staartjes ja een paar, hangend over mijn lippen, voor de lange liegneus klaar. Ik ben het welkom op de deurmat van een kluizenaar, het -Da ik wil- van een Bulgaar, een uitgehuwde tsaar.…

Wanneer ik destijds met Yvonne Iets waarlijks prachtigs was begonnen Dan was mijn kans op jou verkeken Gegarandeerd, dat zou zich wreken - Yvonne, Joke, Pia, Mieke Hoe heette toch maar weer die chique Renate, Isabel, Charlotte Daar waren niet echt van die vlotte - Ik nam ze mee om te ervaren Of zij wellicht de ware waren Constateerde keer…

Een harde confrontatie met wat ik niet meer heb: de strakke jonge vrouwtjes als spinnen in hun web. Hij laat zich makkelijk winnen door ieder jong strak wijf. Ze prikkelen zijn zinnen, zwoel lonkend met hun lijf. De vrouw van tegenwoordig moet jong zijn, strak, sportief, zelfstandig en slagvaardig, gebruind en slank en lief. En ik kijk in de…

Zacht is de liefde die wij voelen Harder is echter de realiteit Wij alleen weten wat we bedoelen En zijn zelfs tot alles bereid Een liefde die geen doorgang mag vinden Ze is zo veraf en ook zo dichtbij Toch zijn er zoveel dingen die ons binden Het maakt ons verdrietig en toch ook blij Liefde is iets dat kun je niet kopen Het wordt je gegeven…

De straat is nat, de lucht is vol van regen het licht weerkaatst zich op mijn glimmend pad in elke winkelruit kom ik mij tegen alsof men mij daar zomaar over had... het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen van hier verloren lopen, ik blijf staan om in het glas mijn eigen ik te lezen maar 'k zie mijzelf alleen beslagen aan als er niet…

Ik ken je uit mijn roodgetinte dromen en ben, mijn leven lang, al onderweg naar jou. Maar ’s ochtends als ik loom, voldaan weer wakker word dan ben je weg, tezamen met mijn roodgetinte beelden. Toch voel ik nog jouw handen die mij streelden. Dit is een eeuwenoud verhaal, al duizend maal verteld: Eros en Psyche die elkaar vonden in hun donker…

in de wijdsheid ademend geboeid door de horizon baken in peilloos heelal…

ik open het afgesloten luik waarachter mijn verdriet ligt opgeslagen nu ligt hier weerloos voor me al wat ik niet kon verdragen waar het eerst complete chaos was ligt nu - bijna alles - keurig op een rij ruw stukgeslagen dromen kapot geluk van jou en mij ik kijk naar wondermooie scherven van toen wij samen dansten op de maan ik voel me…

Op bezoek bij een vriend in het ziekenhuis zag ik ze samen, beiden grijs en bejaard. hij heel beschermend en teder, vol liefde. Met zijn arm om haar schouders, zij: finaal van de kaart. twee oude mensen, een man en een vrouw, een echtpaar al jaren, een eeuwigheid trouw. Ze schuifelden samen door de ziekenhuisgang en hij pakte een rolstoel…

ik gaf je leven, liefde, warmte en de toekomst leerde je eten, lachen, praten en nog meer je leerde lopen en je kreeg het in de gaten je liep al verder weg, maar kwam terug, steeds weer zo hoort het ook te gaan, je groeide en je leerde je ging naar school en aan het werk, je eerste baan steeds meer ontdekte je; je werd volwassen en plotseling…

er was een dag dat alles leek te stoppen er was geen weg terug en geen vooruitgang meer jouw hart hield op, het mijne bleef nog kloppen maar vol verdriet, mijn liefste lief was er niet meer ‘k keek niet vooruit dat maakte me te angstig en een terugblik naar ons samen deed me pijn maar naast me kijken voelde veilig, ‘k zag daar vrienden die…

soms kan het gebeuren op een kilmiezerige dag dan zit je zomaar naast me op de bank jouw ogen, hemelsblauw, kijken me aan je lacht jouw stralend brede lach je kust mijn tranen met jouw zachte lippen weg net als ik zeggen wil: ‘waar was je nou’ ben jij alweer verdwenen maar even, slechts heel even maar heeft in mijn stille eenzaamheid…

naast mijn eigen 'stukje hemel' heb ik buren grijs en oud zij zijn aan iets moois begonnen hun liefde nieuw en toch vertrouwd zij kenden in een ver verleden de toekomst niet, maar wel elkaar toch kozen ze gescheiden wegen zij zonder hem, hij zonder haar het leven nam ze flink te pakken 't bestond uit zorgen en uit plicht maar ‘t haalde…

ik hield teveel van jou en had je uit mijn hoofd verdrongen ik had je diep in mijn gedachten weggestopt en het raakt me nog het meest hoe ik mezelf zo - al die jaren - heb gefopt want je bent er nog; je bent nooit weg geweest ergens - in een hoekje van mijn geest - zat jij heel stil verborgen je voelt als warme zon die schijnt en hoe kan ik…

kijk naar me alsjeblieft ja, kijk maar goed mijn moppie hier voor jou staat: daar is ’t ie dan: de ideale man het absolute toppie ik doe niets fout, ik ben jouw droom gemaakt van stevig eikenhout wil met jou samenleven de ‘oude dag’ beleven jouw toekomst? mij wel toevertrouwd! een drankje…? Soms, maar in het nette ook roken dat is…

we zijn niet voor elkaar geboren we delen niet de schone schijn al is ’t bij voorbaat al verloren: laat ooit één nacht de onze zijn! al kan het niet het daglicht velen toch worden wij door vuur verteerd we kunnen niet de toekomst delen maar is één nachtje zo verkeerd? neem geen genoegen meer met minder neem mij desnoods met zacht geweld…

jij bent niet hier vanbinnen niets meer een omhulsel ben ik slechts een krot voor afbraak in de steek gelaten leeggehaald tot op het bot lamgeslagen, zwaar gehavend voelt mijn hart, mijn lichaam aan wankel zoek ik naar een houvast struikelend over kruiend ijs maar de toekomst ligt in duister voor mijn ogen doemt het grijs waar is onze…

Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten Twee-derde van mijn tijd moet ik nog wachten en wachten doe ik van uur tot uur Mijn lichaam ligt ontspannen achterover Mijn handen als een koestering om mijn schoot Een verre toren laat twee slagen los de wind brengt het geluid de kamer binnen En dan ineens... heb ik mijn kind gevoeld…

guur op straat de wind huilt door de open stegen het is ontzettend druk een massa vreemde mensen kom ik tegen ik voel me - ondanks al die mensen - hopeloos alleen de harde wind, de regen en mijn warme winterjas zorgen dat ik nat verhit verstrikt raak in m'n lange das ik zoek een uitweg en zie dan de etalage van een winkel rijk…

ik ben verdwaald en kan de weg niet vinden - zou er nog iemand zijn die werkelijk naar me zoekt - nog steeds laat ik me door verdriet verblinden verbeeld ik me dat jij mijn naam nog roept het lukt me niet, ik kan je niet uit handen geven ik wil de sneeuw bewaren; besef dat het niet kan mijn hart schreeuwt nog om jou, terwijl mijn zinnen beven…

de tuin is mooi van kleur en vol van zomerleven en ik geniet van kosteloos en puur geluk maar dan opeens zie ik het voor mijn oog gebeuren een vlinder valt zacht voor mij neer, gebroken, stuk een vogel vliegt voorbij zonder ook maar te merken dat onder hem een kleine vlinder sterft haar vleugels brandend van nog levend wild verlangen in kil…

ik wou dat ik kon schilderen met de kleuren van de wind dan kleurde ik de wereld in een vredig, warme tint dan was het leven handelbaar geen oorlog, angst, verdriet maar de wereld zit zo niet in elkaar en schilderen... dat kan ik niet…

(verhuisbericht van een oude moeder) ik wil zo graag vertellen maar wou dat ik het wist ik krijg het niet meer helder mijn geest verdwijnt - steeds vaker - in dikke, grijze mist de beelden van herinnering en beelden van het heden lopen in wirwar door elkaar ik ben op reis in het verleden en blijf steeds vaker daar toch, soms ben…