Alle inzendingen over klassieke pianiste

De kampbewaker deed hen kwaad Elk volk kent kwelgeest,wellust,twist Al is een beul soms pianist  Hij schendt degenen die hij haat  Orgaanroof, misbruik, hoon en smaad  Kunst en cultuur en taal gewist Een moslim is een terrorist  Een scanner leest diens ‘dom’gelaat  Het spreken moet in het Chinees  En vele kinderen worden wees  De heropvoeding…

Klassieke thema's spreken vandaag nog echt de vrouwelijke sexe aan, die niet door de andere sexe wenst te worden getoucheerd; zoals Lucretia in haar leven door een konings- zoon werd onteerd.…

Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Als kleine Mark hield hij al van klassiek Hij had een liefde voor het zwart en wit Zijn piano was zijn mooiste bezit Toch zag hij in het klavier geen muziek Hij koos daarna een echte tegenpool En speelt nu heel graag de eerste viool ...Rutte zag af van een leven als pianoleraar...…

het takkenbloot is aangekleed met frisse tinten groen kleurt nu naar laatste modebeeld niet meer klassiek als toen exoten contrasteren met ligusterhaag uitheemse coniferen blijven groen en laag alleen het oude bos maakt front maar op palet staat internationaal al in de koude grond…

Ik was van de week nog even bij De Slegte rond aan 't zwerven in een groot gedicht en zag een dame met penelopisch literair gezicht ze droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze: die klassiekers zijn ook veel te zwaar…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

louter je naam al en de plek waar je spelen zou - den Enghel geheten - wekte ‘t vermoeden dat ons een bewogen avond te wachten stond vooral jouw jonge, ranke handen die dansend over de toetsen vlogen en de oude Chopin met sprankelende klanken adoreerden, laten zich niet vlug vergeten net als je Russische ziel die zich in onze harten…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht!…

Waar rust van lawaai wint en verspreidt in stille akkoorden geluiden als streling voor gehoor om uit diepte van genieten te stijgen tot hemels zachte tonen ongekend aan aardsgenot. Zo klinken zacht de klanken uit orgel, koper en van koren en wonder schone zang der tenoren in ruimte met mooiste akoestiek daar klinkt straks de boodschap na…

Chopin raakt altijd mijn hart als ik hem hoor, Lankmoedig als hij was prachtig zijn werk, Ootmoedig en nederig bij als zijn werk, Vooral zijn nocturnes zijn waard om gehoor Te geven, hij neemt je mee naar zijn wereld, Vol fantasieën en naar zijn sentimentele wereld.…

Een opera die oog en oren streelt, Wie Dido en Aeneas wil bezoeken Merkt wel dat hij niet dagelijks kan boeken, Twee dagen in de week wordt er gespeeld. Men gaat er ook vanuit dat je dat weet, Daar een der hoofdrolspelers Di/do heet.…

'k was van de week nog even bij De Slegte tot mijn schrik en zag een dame met een hoekig boekig grauw gezicht zij droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze, die klassiekers zijn ook veel te zwaar je moet eraan geloven…

Van kindsbeen leerde ik al van mijn tante Klassiek en romantiek, van alle kanten, Een serenade, liefst van Trio Dante, Geen operette van Joost Belinfante Maar strijkmuziek, het tweede deel - andante - Van Mozarts Sinfonia Concertante Ach leefde zij, dan bracht ik pede stante Die nachtmuziek als ode aan mijn tante…

In haar armen draagt zij weemoed ziet in ieder raam witte rompertjes met kabouterknoopjes een luide roep haalt haar in en opgewonden sprankelogen struikelen in alle haast over een klassiek verhaal wanneer adem even rust omvat zij weelde en knipoogt naar het kleine mannetje…

zij kleurt als lente en zomer de bellefleur in mijn hand is priller dan groen van oases in het brandend bruingele zand weerbarstig als rots gespleten door watererosie van ijzige trots danst als een kind dat in nieuwe dimensies haar speelruimte vindt zij is mijn eerste viool klassiek maar ook modern en frivool…

Het drama is cliché maar ook klassiek: D: 'Oh Lodewijk, je tréft me met je woorden ...Doch mijn ambitie laat zich niét vermoorden!' L: 'Eilaas mijn vriend, zó werkt de politiek... ( D. zijgt ineen...) Ze waren broeders, eensgezind, aimabel Maar nu heft Kaïn zijn hand op tegen Abel.…

o blauw water op het zenit van mijn ogen de piano schept een duivels genoegen in haar duivels ritme the man i love is daar o man o porgy porgy and bess de pianist is plots zijn handen kwijt daarom speelt hij met zijn tong op het klavier van zijn tanden rhapsody so blue inderdaad zo angstig blauw als de dauw aan…

heengegaan Als de bescheiden Eredirigent Van 't Amsterdams Concertgebouworkest En chef van 't Philharmonic Orchestra Wars van het overdreven theatrale Gesticuleren, haar- en armgebaar Met in zijn hand geen staf maar een penseel Die strijkers stuurde in zijn minimale Aanzetten, subtiel, slechts manueel Maestro van 't Klassiek…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

Muzikale slaaf Eenzame solist Eeuwige student Volgzame begeleider Veeleisende meester Gedreven perfectionist Obsessieve notenvreter Gedisciplineerde masochist Een door klankkleur getekend pianist…

Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Jij zweemt op klassiek ik kick meer op rock, Jij bouwt op zekerheid ik doe vaak gewoon 'n gok, Jij valt alleen op blond ik ga voor de ondergrond, Jij bent vreselijk sportief ik ben happy inactief. Raar dat we er samen nog altijd voor gaan? Het klopt gewoon, tegenpolen trekken aan!…

Twee pianisten van groot formaat, mocht ik eens ontmoeten, en luisterend naar hun pianospel, met die lach op hun gelaat, dacht ik die wil ik straks begroeten... Hun improvisatie- talent was groots Het waren goeie vrienden De een was klein de ander groot; en het waren- oudgedienden...…

Bevroren noten Gespeeld door de verkrampte ledematen Van een goedkope pianist Leggen de laatste hand Aan een stervende climax Waar jouw partij werd uitgesneden En ik mijzelf de hoofdrol toemeet Waarna het langzaam en te laat Binnenstromende blauw Het cliché met stomheid bevestigt. Vanavond Geen encore.…

De pianist rolt van zijn kruk en rukt zich af op reet van Anita. Sodom en Gomorra! Het einde is nabij! Cool speelt de saxman verder.…

Klassieke muziek, drank en poëzie in verder ademloos stille nachten. Prachtige avonden van formaat indien geen tentamen op me wacht. Proberen de volgende dag te vergeten, de middag voorbij te slapen. Verdoofd door Koning Alcohol - slechts de lol die telt - word ik gapend wakker en zie weer de Avond me lachend verleiden.…

ik wist ze had geen gezicht en toch was ik gek op op haar ogen met de in donker blauw oplichtend witte cirkels die mij altijd hypnotiserend fixeerden weg van haar scherp profiel met de toch zo curieuze rondingen bij neus lippen en kin verliefd op de klassieke hoogte van voorhoofd en de markante jukbeenderen toch spande haar…

geloofd geprezen zij onze hoog ontwikkelde beschaving waar zij gloedvol kolkend voorziet in vloeiende laving door groene wezens van oudsher bekend van mythen sagen eeuwen met succes ontkend door hele legers hypocrieten wij doelen op verse aanwas van gretig gulzige grieten met klassieken vrij opgevoed in niet te staven oplagen…