Alle inzendingen over knieën.

Vrij trappen tegen kuiten, knieën, schenen, achillespezen, enkels, bovenbenen. Een sussend woord, hooguit een gele kaart. Maar iemand bijten?? Tjee…wat denkt-ie wel! Wég met zo’n vent! Vier maanden buitenspel!…

Zit met opgetrokken knieën in veilige hoekjes turquoise, purper, goud Ik werp een blik naar stadjes in de verte en val in de diepte Spieren spannen aan als ik de toekomst voel iets in mij steigert Op mijn rug aanschouw ik de maan en de sterren een volmaakt gelukkig gevoel overvalt me…

Ach lief kind van mij, ga op je knieën voor mij en leg mijn puzzel! Hij was uren in de weer met haar puzzelstukjes, haar blauwe luchten. Haar stortregendruppels,zovele overal. Haar hoofd in zovele kleuren en schakeringen. Haar boezem. En het moeilijkst de vele stukjes van haar handen.…

Zou ze zich moeten excuseren voor het feit dat ze een fout maakt voor het feit dat ze een mens is dat ze dat ook niet helpen kan, Zou het haar dan erg blameren te erkennen dat ze blundert, zou ze op de knieën moeten en vergiffenis vragen?…

Voorwaarts wildernis van bijgeloof opgetrokken knieën treurende borsten schaamlippen gekneld door angstige dijen gedachten stuk getrokken door roest aangevreten een idiote hand tussen onaantastbare delen er zingt alsnog een blanke borst van koel helder water.…

Een gedicht schrijven over de verdwijnende bijen Iets met Icarus, wormgaten, parallelle universums) Of toch maar weer masturberen Gewoon de broek op de knieën, bodylotion, lekker de boel de boel laten En dan af en toe wel eens denken Aan De Liefde, of De Dood, Maar nooit meer aan jou En zeker niet aan bijen…

Heel even dacht ik waar gaan mijn voeten waar gaan mijn benen heen Het was naar de overzijde wadend door water de knieën vol met kroos Daar was het groener het gras mals en jong de grond nog onbetreden Maar net voordat ik het bereiken kon riep men mij Van de andere zijde terug…

Niemand weet van het eelt op je knieën. Is het daarom dat jouw fladderrokken zo lang en treurig gekleurd zijn honey? Of heb je nog meer bloed te verbergen?…

Op handen en knieën spuug ik bloed op het borrelende zand en struikel overeind, het is vloed. Rillend stroop ik de doorweekte kleren van mijn lijf, ik kruip over glibberige rotsen en hul me in de duisternis van een grot.…

aan de grote droogmolen hangt één hemelsblauwe sok wanneer ik door de knieën ga en naar boven kijk valt hij weg tegen het strakke blauw zo symboliseerd de sok verlatenheid en ik weet dat wanneer de andere sok niet meer wordt gevonden zijn bestaan niet langer kan worden gegarandeerd...…

Zie zie zie bloemen zicht vele woorden een gedicht geuren en cliché kleuren doe je mee stadse bomen water stromen pak je beet de zon is heet knieën botsen blote kosten kleding aan het lied is gedaan kus.…

Op vrijdag zat ik aan het beeld gekluisterd Met vrouw en vriend, gespannen met z’n drieën Nerveus en hoorbaar knikten onze knieën Heeft Freddy Teeven naar het Volk geluisterd? Fred hééft…! Het Volk is opgelucht, maar bang: Komt Volkert volgend jaar al uit 't gevang?…

kleur mij niet rechts schilder mij links aan de zijlijn nu ongevraagde antwoorden aan mij op worden gedwongen kauw ik steevast met links een versgeperste mok kleurt de dag oranje nog net niet rood hoewel de zon mij wekte heeft de wind haar verstopt en laat de bloemen buigen al gaan ze nog net niet door de knieën…

Mijn knieën knikken en ik zoek steun en ik snak naar adem terwijl ik op je leun. Je sleept me mee naar een wereld van gevoel zonder woorden, je weet wat ik bedoel die echte hartstocht, dat maak jij in mij vrij. Dat intieme is er alleen tussen jou en mij!…

Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, Dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet dat hij verwierf, afgeeft, en boet. ------------------------------------------------------ slicht - effen, glad, eenvoudig, van weinig waarde…

Ik schil mijn verlangen snij het in reepjes geluk doe het in een houden van maak een salade van rozeblad met hartpijnpitten een dressing van zoete zwoelte kook de genegenheid gaar op gewonden orchideeolie met een saus kussen ik geef je mijn bestek jij eet van mijn liefdesbanket en ik serveer op mijn knieën het allerzoetste dessert…

zou nederigheid mij op de knieën krijgen ik die leef van hovaardij denk dat ik u schoonheid bied door woordjes op een mooie rij zinnen met mystiek geladen waarvan u de kracht moet raden conclusies die ik formuleer ze als waarheid presenteer ik ben niet beter dan mijn lezer vergeef mij ook de schijn mijn enig doel is alles…

wij hebben bloemen geplukt uit borders van vele jaren zijn het pad gegaan ondanks obstakels die ons vertraagden het uitzicht genoten op knieën gekropen als de doorgang stagneerde leerden elkaar en onszelf waarderen in steeds weer proberen maar nog is de plaats niet bepaald waar onze bloemen worden gevaasd…

Ja, maar wat maakt een gedicht tot poëzie, vroeg ze terwijl ze tegen me aanhing, haar knieën ongemakkelijk tegen elkaar.…

Vanuit mijn knieën scheur ik open wat is weggeplakt ik tors jouw zwarte handen in mijn vuile witte op ons stuk grond smeek ik u ontvang mijn spijt hef mij op vanuit de erfzonde naar uw vergevende ziel waaruit hoe klein hoe groot niets valt herstellen dan alleen maar verdienende rust pardonneer mij!…

Samen vechten Bergen beklimmen Op de top zijn en genieten van het zicht Tot je knieën in de modder Geen beweging in te krijgen Maar toch eruit komen Verdwaald in een woestijn Uit zicht geraakt Maar in gedachten verbonden Tot de ander gevonden is Samen vechten wanneer dat nodig is Omdat je niet wil Omdat je niet kan Omdat je niet leeft…

Met mijn handen om mijn knieën Zit ik daar en kijk ernaar...…

Het geweld ligt op straat de zinloze menigte joelt en gloeiend hete haat stroomt uit hun ogen Een grote ring om de kring waar bloed rijkelijk vloeit een mens geschopt tot ding op haar knieen gebogen Maar de menigte verdween en de winnaar geboeid kijkt vragend om zich heen wie heeft wie bedrogen..?…

het is bekend dat bobo’s kunnen brallen al zijn de blazers en de haren grijs van educatie is dit geen bewijs de voetbalwereld heeft zijn eigen ballen omhooggekropen of omhooggevallen met zwakke knieën, maar een hart van ijs voor adders is het gras een paradijs en niet alleen in zeeën leven kwallen bestrijd hun spelbederf tot elke prijs…

de mantel van de liefde vertoonde flinke gaten van onmacht overnacht de kilte kroop op koude knieën binnen voelde dat het winter was het schamel kleed trok ieder naar zich toe liet weinig stof nog voor de ander pas toen de waarheid binnen sloop niets om nog te bedekken restte de waakvlam die nog brandde…

Mijn afdruk verraadt alle pleisterplaatsen waar wij ooit samenkwamen mijn borsten geven richting tonen reisverslagen over getrotseerde afdalingen op muren van mijn onderrug staan onze leuzen gekalkt in zacht gekreun en in holtes van mijn kniëen zetten butsen zich schrap in jouw zoektocht naar houvast.…

Ooit was jij mijn winterdroom ik kon mijn koude voeten warmen in de holte van jouw knieën heerlijk tegen je aan schurken samen aan de erwtensoep chocomelk met slagroom jouw warmte in ons hemelbed liet me blozen maar ja, nu zo zonder jou trek ik maar mijn bedsokjes aan kruip ik onder een extra winters dekbed van een wolliger schaap…

Neem mij zoals ik het verkies Berijdt mij zoals een ruiter betaamd Teugel mij woest aan de haren Dans de dans der liefde met mijn billen Mijn knieën omklemmen hard haar flanken Hard ruk ik haar hoofd naar achter Ik stoot toe tussen haar vragende lippen Even rilt zij en fluistert, ik heb je lief…

zo kortzichtig kan ik zijn en geweld is onzichtbaar maar het blijft hangen de pijn te laat wij namen het niet waar wie het laatst lacht, lacht het beste en het gaat je goed zo zoet op versleten knieën wie goed doet wie goed ontmoet?…

(Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011) Op haar knieën Voorovergebogen Mooie, zwarte Lange haren. Handen Bedekken haar Intens betraand gezicht Vanwege wat en waarom? Heeft z'op golven Van innige liefde Hevig gedeind Of is het pijn van een Leven niet te Leven, daar de wereld Zich om leegte bekommert?…