Alle inzendingen over langzame voetstappen

Sterren boven mij Voorzichtige voetstappen In het snerpend wit…

Op ongerept strand alleen met mijn voetstappen omarmt mij de wind.…

zoveel voetstappen in verzengende hitte dat vraagt verkoeling…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

Opgaand in het landschap en in het ritme van de muziek zetten we in vloeiende cadans onze voetstappen in vruchtbare grond We wisselen gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we…

Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en zachte voetstappen van veelmensen in het zand. Harde en zware voetstappen van even zoveel mensen die pijn lijden, eenzaam zijn, verworpen werden. Zachte en blije voetstappen van blijheid, vreugde liefde kennende mensen.…

In het nieuwe land volg ik een vriend, stil stap ik -- in zijn voetstappen.…

het ongekende verlangen naar roerloosheid voelt de deur dichtslaan wegstervende voetstappen…

dringen ze op verslinden reeds mijn voetstappen scheuren mijn schaduw aan flarden het enige Wat ik nog bezat…

Langzame gesprekken Hebben we, jij en ik, Aan de bedding Van de beek Die meanderend door Het oude land de tijd Ongemerkt door zich Heen laat stromen, In een vastberaden poging Het moment vast te houden Verglijdt ze tussen onze vingers In eindeloos ritme van komen En gaan - het landschap En het stromende water Laten ons…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

Ze wil de stad bekijken zonder dat de stad haar ziet wandelend in de schaduw van de brugpijlers voetstappen in en nabij de goot ze struikelt over hobbelige kasseien,wurmt zich tussen struiken door steekt donkere straten over met blinde dove ogen ze fluistert zich een weg onbespied en ongezien haar voetstappen zonder spoor achter…

gehoopt dat het niet mijn voetstappen waren maar die van de Here die me dragen zal als ik de banden met het verleden zal verbreken…

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

Ik loop langs de zee, voetstappen in het zand, net zoals jij voetstappen, in mijn hart achter laat..…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

hoor ik het zwijgen door de bladeren ritselen voetstappen breken woorden die kabbelend in golven verloren gaan…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Voetstappen helder in de vrieslucht, van ver lonkt de lente en de bloemen maken zich al op voor 't grote feest dat alles nieuw wordt, ook mijn hart.…

jij en ik liepen hier, lieten niet alleen de voetstappen achter ook onze harten bij zee strand en vulkanen fuertventura…

Ik heb de deur gesloten het gebaande pad verlaten een nieuwe weg een andere koers mijn voetstappen trekken een vers spoor…

Zee golven meeuwen voetstappen in zand vervaagd door de tijd herinnering aan heel lang geleden voorbij.…

oei dacht ik sneeuw en glad zou ik het redden maar wat een geluk ik was niet de eerste kon dus heerlijk in die grote voetstappen de mijne zetten de voetstappen die een man voor mij in de sneeuw had achter gelaten ja zeker weten een man kan me niet voorstellen een vrouw met zulke grote voeten zo kwam ik veilig thuis en nu nog de…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

Hongerig alsdat je was deelde je toch je laatste boterham met mij ieder de eigen weg vervolgend droeg jouw glimlach mijn voetstappen…

nog altijd zoek ik naar de voetstappen die jij hier achterliet stuk voor stuk raap ik ze op stel ze veilig voor het geval tot ik daar ben aan de vloedlijn en je voor eeuwig nakijk…

Voetstappen op het strand kabbelende golven hand in hand lopen met jou we kussen, lachen, babbelen kijken naar de ondergaande zon de gloed ervan weerkaatsend in jouw ogen de wereld is van ons en zo de zee…

Uw voetstappen zijn overal waar ik heen ga in het leven: langs het strand of in het dal. Ja, U wil ik een hand geven.…

Met duizenden lichtjes schrijf ik jouw naam tegen de donkere hemel Met duizenden bloemen schrijf ik jouw naam in het groene gras Met duizenden voetstappen schrijf ik jouw naam in het natte zand En met alle liefde die er bestaat staat jouw naam voor altijd in mijn hart!…