Alle inzendingen over maar de opgesloten k

Beken tintelen vullen poriën op de huid, dorst naar de wortels. Natuur opent zich, stroomgebied in de regen, naakt en verlegen. Deelbare dromen, strohalmen naar de morgen, echoput van geluk? Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, taal vervangt het evenwicht. Rivieren vol bloed uit hun beding getreden door het hart gevoed.…

gedateerd verderop, in de gang, staat een oude vrouw voor een witte, steriele deur haar haren hikken scheef tegen haar linkeroor ik ben teruggekeerd van de zee, zegt ze het water heeft op mij gewacht het lijkt alsof ze naar de horizon staart wie ben ik, vraagt ze haar schaduw valt, vlak en verslagen ik kijk haar aan en hoor de meeuwen…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

vergoten zacht zingend heb ik ze naar huis geleid en achter hen de buitendeur gesloten dan in Endymions wolkenbed gevlijd In moeder Gaia zo lang opgesloten heeft godin Luna ze vannacht bevrijd…

een ieder schuift een beetje op de wip spring'rig speels winter verliest grip op natuur en zin in flirt en lentemin wie denkt straks nog aan opgesloten kip?…

gevluchte aardbewoners in gescheurde tenten dorstig en ondervoed opgesloten in niemandsland troosteloos in wanhoop verward in angst leunend op de liefde uit een ver verleden verscheurde gezinnen in verdriet en verloren hoop moe van oorlogsellende opgesloten achter ijzerdraad ben ik een mens in deze wereld verschopt en opeengepakt…

chaos komt onsamenhangend naar stilte verlangend blijven ze ongestoord schreeuwen opgesloten woorden…

opgesloten in je eigen riool zoek je al blubberend door je eigen stront walgend van de stank naar de niet meer te lichten loodzware deksel van je eigen beerput…

u bracht mijn dood in lege woorden die we in de verten aan de einder hoorden om te stollen in vernuft vennijn opgesloten in een klinkend rijm…

Als robots leven we nu voort, opgesloten in ons eigen gedachten. waar iedereen een strijd levert en op een nieuwe wereld zit te wachten.…

beestjes eruit zullen kruipen zoekend naar licht en naar lucht hoe aarde niet opgesloten zoals ook ik niet en jij niet gevangen Met mijn samsung maakte ik een foto van de vondst knipte tot goede maat stuurde het naar deze en gene Één antwoord volstond en volstaat: geluk ligt op straat!…

"Het spijt me schat" is zelfs te veel Elementaire dingen, basis van liefde opgesloten in mijn hoofd Verward in vele woorden, gesmoord door mijn gedachten... ZWIJG IK...…

Regels die in zichzelf Zijn opgesloten, ontoegankelijk Voor wie ze lezen wil, 't Is geen opzet, Eerder zijn ze het Product van een mens Die met stomheid geslagen is, Die uit pure onmacht Sprakeloos werd…

er is veel gezegd en geschreven over Alexie Navalny opgesloten in zijn cel lezen we nog maar weinig over hem nadat hij met de noorderzon verdween rondom zijn muren van steen…

Gevangen in de kubus Loop ik in het rond Gevangen in de leegte Verlies ik de moed Gevangen door de stilte Laat ik het los Bevangen door de tranen Word ik opgesloten…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

(Ollekebolleke) In het gevang ermee! Eenzame opsluiting Seperatistentuig Laat ons geen keus Al dat geklets over Independencia Neemt in Europa Geen hond serieus…

'k heb je pijn gedaan met mijn onzekere woorden in je innerlijke land maar ik wilde je niet storen in je stilte 'k wou je alleen maar geven een hand jouw stem heeft nu een klank gekregen en in mijn vreugde wou ik je mijn liefde geven 'k heb je gekwetst maar al moet ik een eeuwigheid wachten wachten zal ik doen om terug te keren…

Hoe kan het dat je niet meer mag niet meer kunt en niet meer ziet dat je gegrepen bent door K het oneindige verdriet dat rolt in tranen over wangen als spat op de grond uiteen.…

'Wat *Godverdomme* *tyfus* hoor ik nu? We worden *kloten* gedemoniseerd Die Poetin ziet het *kut* echt *pik* verkeerd! Daar gaat mijn carriere *nondeju* *Lul* *kenker* Wat een nare *tering* wet', Sprak Naum, die leed aan Gilles de la Tourette…

wat Bob Dylan heeft geschreven zal ik nooit kunnen vergeten hetzelfde als Leonard Cohen je kent hem en de geest van Elvis ook die zingt door luister goed hoor! en over Jim heb ik zoveel tekst hij is nog steeds mijn held gek en niet van het geld maar ook techno en André Rieu alles is prachtig Hollandse meesters niet te vergeten Van…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

De letter L van leven en lachen voor de M van miezerig en muur, na de K van koorts, tussen warm en koel. Jouw naam klinkt: een uitroep van verwondering!…

Vanavond eindelijk zomer Vleermuizen razen over de tuin Heen Ik had laatst gebeld. Kreeg een Engels dialect. Buur Mij hou je niet voor de gek.…

speeldoos zing je vale liedje over het lege landschap in de schemering van streling in de korrels van koude liefdeloze gedachten in huivering van een krijtwit verleden opgesloten in de tijd…

In opgesloten leegte kan ik enkel bezig zijn met winterslapen. Tenslotte daarom is het donker.…

De onderwereld roeit zichzelf dus uit Door met hun automatische geweren De andere partij te liquideren Maar buk voor wat er om uw oren fluit De Neus heeft het gelukkig goed geschoten Die wordt voorlopig veilig opgesloten.…

de stem komt uit de wolken hier beneden is het niet serafijnen dalen af langs blauwe bergen fonteinen van licht een vergezicht voor een donker land opgesloten en dicht…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

Het relaas De spijt mij gegeven, opdat ik nu weet, dat geen ikzelf teweeg bracht. En het was een nietigheid ten opzichte van, dat geen reeds te komen. Begraven een uitkomst maar ik ben overkomen, reeds was ik al gstorven. Bevroren door ijs, onbewust geacht als slaaponderkomen. Ik sliep, ben nooit ten nimmer meer ontwoken, uit dezer nachtmerrie…