k versus k.4
gedateerd
verderop, in de gang, staat een oude vrouw
voor een witte, steriele deur
haar haren hikken scheef
tegen haar linkeroor
ik ben teruggekeerd
van de zee, zegt ze
het water heeft op mij gewacht
het lijkt alsof ze naar de horizon staart
wie ben ik, vraagt ze
haar schaduw valt, vlak
en verslagen
ik kijk haar aan
en hoor
de meeuwen schreeuwen
in het daglicht
word één met de geur van gif
op onze huid
Geplaatst in de categorie: ziekte
Mijn lucht klaarde opbarend blauw, met een onvervuld licht van verlangen, heilzaam ademend een nieuw begin.
Dank voor al je mooie gedichten, inspiratie en soms ook een bemoedigend woord aan mij.. zoals jouw eerste bij mijn trapgans opwekking
met waardigheid aangekleed, uiteenwaaierend de laatste flarden, in een beltende stem gevangen met beelden
rond de windzuilen van ons bestaan. Ik wens je sterkte en opbarend blauwe luchten!
De meeuwen die schreeuwen over het gif heen.
En hoe daar ook een soort van schoonheid in zit en poëzie kan worden.