891 resultaten.
Condensstreep
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 384 Het worden flarden.
Dan sterven ze geluidloos,
en is het weer als
in het begin.
Leeg.…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.961 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Mismoedige ochtendstemming
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 343 toppen van kaal wordende bomen
werk vlot niet; zit wat te dromen
computer geeft me verdomme ook niets cadeau
van achter mijn keurig gepoetste bureau
kijk ik door de natgeregende vensterruiten
hoor de wind en zie de regen buiten
zich vermaken met gevallen bladeren en stro
zit stil te zitten achter mijn bureau
weemoedige gedachten komen in flarden…
dromen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 839 Flarden van dromen
Komen stilaan weer tot leven
Vreemde dromen
Dromen ontstaan in pijn
Is dit nu echt of droom ik nog
Ik kan het verschil niet meer vinden
Ik zoek, ik roep, ik gil
Help me
Niemand komt kijken
Beeld voor beeld komt alles terug
De flarden, de dromen, de pijn….…
Gezonken
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 226 Warm mistig weer drukt de zwaartekracht het dal in
Bomen smelten boven boten
Plotsklaps verkoeling
Tot diepe dieptes uittorenen…
Mijn Alzheimergebed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 598 Wanneer het mistig wordt,
mistig in mijn oude hoofd,
wordt alles angstig nieuw,
krimpt de wereld om me heen,
word ik klein en broos.
Klein zoals ik vroeger was.
Klein weer als een kind.
Voltooi dan dit mysterie,
meneer Alzheimer.
Voltooi dan zinvol,
wat u zinloos bent begonnen.…
Flarden mist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 800 Lachend kom je op me afgerend
valt in mijn wijd gespreide armen
schaterend laat jij je verwarmen
met kleine kusjes wordt je verwend
Mollige handjes bollen mijn wangen
ik knuffel je wiegend tegen me aan
streel je haren voor da’k je laat gaan
en plagend naroep: "ik ga je vangen!"
Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker
die dribbelend…
Flarden uit mijn jeugd
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 5.277 In een portiek van vroeger
op het Europaplein
blijkt alles nu
er zo vroeg,
oud te
zijn
Maar
op één
bij drie hoog
achter de bel
staat nu Van de Laar
in sier met krul en bogen
Herkenbaar, het gordijn blauw,
de bruin gelakte deur
en uit de bus
het touwtje
ook de
geur
Jij
en ik
we speelden
met tijd en jeugd
in huizen op een…
Flarden van weleer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.023 Alles wat ooit realiteit was
zit verborgen achter het nu
waar het onbewuste heerst
met zijn eigen drijfveren
Gerafelde herinneringen
spoken door het hoofd
verleden tot flarden vervaagd
Ik ben een kind van al mijn weleer
maar wat weet ik niet van mezelf
wat ik eigenlijk zou moeten weten…
Flarden mist...
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 331 Met sprankelende ogen
in een woordloos
sprekend gezicht,
omringd door
intense kleuren,
kwam jij voorbij,
openend wat was gedicht,
waardoor de wereld
ander aanzien kreeg,
jij parels tot
een ketting reeg
De ketting was nog
niet compleet
toen kleuren ineens
gingen vervagen door
opkomende flarden mist
Parels stuiterden
om mij heen…
Flarden van Vivaldi*
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 3.347 Flarden van Vivaldi in de herfstwind
doen mij goedheid in de mens ontdekken.
De zon die mij aan het Retiro bindt,
weet slinks het mooie weer op te rekken
en even de illusie op te wekken
dat de tijd echt stilstaat, mij niet verslindt.…
Flarden mist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 .
------------------------------------------
FLARDEN MIST
Weergod Hiemstra had het volk verkondigd
Dat het midden van ons land ten zuiden
Der meren van de Flevobinnenzee
Geteisterd werd door lagen dichte mist
Dat deze zich des nachts had uitgebreid
Tot gans de hoge noordelijke helft
Van 't ons omringend lage polderland
Alsmede…
Vlagen en flarden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 95 Dan moet u hem niet verlagen
de thermostaat, de kou zal u belagen
De vorst hult zich in flarden
mist en vlagen
ik hoop dat u jenever kunt verdragen!...…
Verbroken betovering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 722 Mijn droom
Als flarden nevels
Weggeblazen!
Op de golven
Der wind
Uiteengespat!…
Ma
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.527 Gemarmerd gelaat,
groeven van wijsheid
Mistige ogen
Indrukwekkend als
de eindeloze tijd
Streel ik grijs,
zilveren kroon
Voel mij een prins,
niet enkel een zoon.…
Hemelvaart
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 2.323 Hemel
vaart
dàg
hemel
fonkelende
sterren
en ik zie je staan
op de maan
het is mistig
aan de hemel
en het regent
pijpenstelen
een zoete
belofte
een hemel
naar de maan…
Stemmen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 291 Om van te leren
een dag in mistige
lanen, met omhaal
verzonnen regeren
Geenzins begrepen
de letterdwang op
de steen geschreven
"sta op, schavuiten"
Stem lijst één!…
nevel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 521 in een woordeloos verdriet
zijn de tranen opgedroogd
tot een woordeloos geheim
de jaren vervagen
alsof ze niet waren
in de nevel
van een mistig niets
slechts de moeite
verwoordt
het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
november
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 287 november
je bent er
al voor ik ontwaak
nog de smaak van de zon
in mijn bloed
november
aanbidder
van winter en wee
van duister en donker
mistige pronker
met veren van mei
op je hoed…
Nachtelijk uitgelaten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 135 Mistige gedachten
Verlaten de avondstond…
Sombere lucht
hartenkreet
5.0 met 10 stemmen 720 je ademt
sombere lucht
en je verdriet
trekt
als flarden
koude mist
over
het vlakke land…
naamloos
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.132 een tel,
wijle,
flits,
moment,
oogwenk,
flard van een gedachte
even
is heel kort…
in elke druppel
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 439 in elke druppel van de dag
rijgt geschiedenis aaneen
in herkauwing stippel ik ze uit
in de kruissteek van wind
in de serene mistigheid
bouwt het zich op in helderheid
in het gesternte van andere tijden
in tragedies en verrukkingen…
verloren vanzelfsprekendheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 in een woordeloos verdriet
droogden tranen op
tot een woordeloos geheim
woorden vervaagden
alsof ze nooit waren
in de nevel van een mistig niets
woordeloos verwoordt
de moeite het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
Een mistig vergeten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 228 ik streel je gezicht
pak wat donkere
schaduw erbij
anders weerkaatst
licht in je blik
juist daar
waar ik tast
jou zoek lijkt
weten een vaag
en mistig vergeten
wij bewandelen
stukjes bekend
jij lacht met de
bloemen die jou
hebben herkend
nog schijnt
de zon in een
wereld voor samen
toch somber jij
regen wat vaker…
Mistige morgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 155 In die ene bocht
is vergetelheid blijven steken
het kleurde anders mooi
bij jouw jas
Al had het
op andere plekken geleken
wist het pas echt zeker
toen ik daar was
honderden keren
heb ik mij naar hier gebracht
om te kijken of ik jou
hier hervond
vele lange uren
heb ik hier tevergeefs gewacht
't was alsof je
niet langer bestond…
mistige haiku
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 novemberdagen
het wintert in de harten
overal mist
lichter en lichter
de zon kust de mist
weg…
mistig verlangen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 291 wanneer de mist het avondlicht verdoezelt
in haar betovering gedompeld houdt
wanneer vensters en bomen zo wonderlijk
boven de aarde zweven, lantaarns meer
dromen dan schijnen
wanneer geluiden en stemmen in roerloze
stilte verglijden, de wereld waziger wordt
dan bekruipt ook mij het verlangen hierin
te verdwijnen, dichter…
mistig spinsel...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 terwijl de mist
over het land en
tussen de bomen
hangt
probeer ik de
spinnenwebben
in mijn hoofd
te verdrijven
de zorgen
niet te laten beklijven
de witte wieven
niet te gerieven
door hen daar
een stalling
te bezorgen
maar voor het einde
van deze morgen
ver weg te worden
geborgen.
Ruimte scheppen
voor zon
en licht
geeft een…
Mistig was je lach
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 511 mag ik zacht
met wolken wuiven
de zon toejuichen
en de wind bedanken
voor de koude nacht
heb op je gewacht
nog mistig was
je lach de wegen
waren glad maar
jij kende het pad
ik wolkte wuiven
zag de morgenstond
voor buien buigen
het eerste juichen
van de rode zon…