18914 resultaten.
KLEINZIELIGHEID
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 383 Dit woord mag
nietig of onbenullig aandoen
maar
is de wortel
van haat afgunst onverdraagzaamheid
verborgen wrijvingen
tenslotte het wereldkrakeel
verschijnt eens de ruime geest?…
Droesem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 in tijd is er geen leegte
om te vullen; het ene moment
hangt gewoon aan het andere
zo simpel kan het zijn
en met of zonder mij
slingeren de feiten zich
door de geschiedenis
van nuttig naar nietig
zo vertelt mij de bodem
van deze fles…
Sterrenboeket...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 936 De hemel wemelt,is één groot
sterrenboeket...…
bedankt B
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.704 ik ben hem kwijt
mijn grote ruige met
sexy wimpers omfloerste blik
op vier poten die mijn billen
nietig doen lijken
de onvervalste bariton blaf
als heerlijk welkom voor zijn
speelkameraad, de dame
niet van haar stuk te brengen
door zijn imposante verschijning
ging lustig door zijn brokken
op te eisen en hij zag
en onderging met…
NOTRE DAME CHARTRES
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 Ze stond wat kleintjes onderaan mijn treden
Waarop een jongerenkoor oude gebeden
In kerklatijn voor mij stond uit te voeren
Zij zag, als ik, hoe vele kralensnoeren
Door niet te tellen mensenvingers gleden
Hoe zij eeuwenlang het geloof beleden
Aanwezigheid van heiligheid ervoeren
Van Iets dat groot en onbenoembaar was
Hen klein, nietig en…
Opvallend blij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 553 Naderend tot niets
zo klein
een kleurenspel
dat mij tot zwijgen dwingt
zo veel zo vol
ik blaas pluizen van een bol
verbaasd
dat zoveel zaad
zo vrolijk aan de adem hangt
ik ben verrukt van de beweging
van het leven tussen het kruid
ik wil maar kan niet schreeuwen
wat ik schreeuw komt er niet uit
bedwelmd door de bloesem
die geurrijk…
het leven is algemeen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 539 leven is als Lisse
naast hillegom
vlakbij sassenheim
altijd stippend op de kaart
’s winters is alles kaal
de mannen dragen
manchester pakken
ze tellen bollen
de vrouwen hebben
dikke buiken ze krijgen
kinderen zij zwoegen
hun getijden rond
in het voorjaar
bloeien ze op
als hun tulpen
tenminste bloeien
en hun bollen
zich vermenigvuldigen…
nieuw leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 318 Hoe kan dit alles ons verbazen
als zoveel nietigheid het wint
van licht en vreugde, hoop en zegen?
Toch is dit alles ons gegeven
en sterft niets echt, verandert maar
en wordt het leven nieuw
in steeds weer ander leven...…
Kleine aarde
snelsonnet
3.0 met 18 stemmen 2.614 Wanneer wij door een sterrenkijker kijken
Zien wij het kleine stipje van een ster
Wel vijfentwintigduizend lichtjaar ver
Die heel erg op de aarde schijnt te lijken.
Ik poog die ster steeds dichterbij te draaien
En zie mijzelf dan naar mijzelf staan zwaaien.…
IK DENK SOMTIJDS...
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.484 Ik denk somtijds, als ‘t avond wordt,
hoe wij ‘t geluk met voeten
vertraden om een nietig woord,
en hoe we daarvoor boeten.
Ik denk me een huizeke klein en rein
met bloemen in alle hoeken,
een gouden zonnestraal op de vloer,
en hier en daar wat boeken.…
De Ziele, op haar zelve gelaten, bevindt hare nietigheid.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.561 Zo dekt een donkre wolk het stralend zonnelicht,
Gelijk mijn Liefste nu zijn vriendlijk aangezicht;
Zo lang dat in mij scheen, slóeg mij het hart van vreugden,
Toen was ik sterk, en zong en sprong langs 't pad der deugden;
Maar nu zich eens verbergt die Goddelijke schijn,
Bevinde ik mij een worm, in stof en as te zijn.
Zo mij maar iets…
Veerkracht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 276 We blijken tijdelijke versierselen
op het pad van de tijden
elke streling van ijle luchten
iedere zucht, zelfs van verlichting
beroert en beweegt ons
Het verblijf tegen de steeds
wazige achtergrond
is een sobere ankerplaats
een lichte trilling slaat ons op drift
elke dag een gevaarvolle kust
zonder markering
Voor even een sieraad…
Ondergroei
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 154 hemeltergend, zo angstig vaag
sluiert het licht in mijn handpalm
geborgen in de schelpenkraag
van het duin zonder strohalm
dat als zachte aarde begon
maar in schaduw vlucht
voor de adem van uw zon
vanwege ontederheid berucht
zie de wolken buiten bereik
ik adem in, ik adem uit
vraag me af waar ik naar kijk
naar windstilte zonder geluid…
De elementen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Wind in vol element zweept wilde golven
die met hun witte haar woest in de war
zich storten op het weerloos strand
dat wegvlucht met veel stuivend zand
maar steeds meer wordt verzwolgen
ik loop langzaam
sluit mijn ogen
luister naar
het grof gebulder
lik het zilt
van mijn lippen
en voel me
slechts heel nietig…
BOSANEMONEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 212 't Opbeurende wit, met wazig wijnrood,
der tere grondsterren spreekt luchtig,
maakt de schuchtere lente machtig groot:
"Ik wek het bos bescheiden, maar eerzuchtig,
geef nieuw leven aan woudreus, nietige loot,
besta toverachtig sterk _ schoon vluchtig."…
en dan
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 472 zonder trots
in schaamte
je verlangen
te verlaten
in het niets
je ziel
en pijn
in het oneindige
verloren
te zijn
en dan
als niets
meer is
lief
wat is er meer
verdrietig
dan
zo nietig
niet durven
te zijn
te geven
echt
tot in het eindige
volkomen
te leven
en dan…
Kompas
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 105 in ben de weg in mijn gevoel kwijt
gevangen in een donker bos
mijn verwarring laat je verdwijnen in de mist
je moet me laten gaan, je laat mijn hand los
onder de sterren lijkt de wereld immens
groot en onzichtbaar, en ik levend en blind
ik heb je nodig om het te ontdekken
maar ik ben klein en nietig, en ik voel me een klein kind
jij kunt…
een spiegel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.109 een dichter
zoekt als het ware
zijn eigen lijden
hoe anders kan hij
zijn zucht
naar woorden
verklaren
of raakt hij
ontspoord
door zijn eigen
werkelijkheid
waar een
glanzende spiegel
hem tot nietigheid
verleidt…
de bibliotheek van herinnering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 de momenten die ik kreeg van jou
zijn toen en nu deel van mijn leven
die ik voor altijd dichtbij mij houdt
zodat zij eeuwig blijven duren
ik heb ze in een kluis gelegd
in de woonplaats van mijn hart
waar ik ze steeds weer openen kan
met de code van onze liefde
zo kan ik naast tijden van verdriet
de tijd van samen lachen kiezen
de dagen…
EEUWIGHEID
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 319 hoe groot is mijn nietigheid?
ben ik een stofje met gevoel?
een ongelezen bundel
word ik wel samengevat?
ben ik onbestuurbaar?…
WEERHOUDEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 308 Het bewust beleven
van kleine nietige ogenblikken
kan grote levensvreugde scheppen
's ochtends schuift de stoel
rrrrtt bij het ontbijt aan
brengt levenskracht in stromend bloed
schone vrije denkbeelden
voor de komende uren
midden op de dag
wekken klinkende voetstappen rondom
alerlei vragen
aangaande hun korte geschiedenis
en nabije…
sporen van een heilige (5)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 470 Monte Subasio
in verwondering
loop ik over het
dak van Umbrië
beleef m’n eigen
nietigheid in de
holte van een
krater
tast in de schoot
van moeder aarde
naar de grond van
mijn kleine
bestaan…
mis joe
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 1.980 of voelt het stil en nietig
zit het tegen
of is het regen
weet je meer
of weet je alles
is het inkeer in gedachten
of is het wachten
op een wonder
is het vreugde
voluit lachen
tranen van geluk.…
NIJVERHEID
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Verwarde struiken
bergen een oud fabrieksspoor,
nietig en verroest.
De mierenhoop zien...
Alledaags eenvoudig werk
is een heerlijk iets!
Fabrieksrook kleurt oranje
voor de zon, die traag verzinkt.…
Mag ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 Mag ik mijn eigen woorden tikken
ik weet ik ben geen dichter
Maar mag ik zeggen wat mij raakt
dat door de jaren dit mij maakt
Een rijk en ervaren mens
Nietig in deze wereld
Maar wel over mijn gevoelens de baas…
Haastige spoed...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 685 ademen neemt
soms de must
van rennen
in de tijd
die nimmer wacht
of even rust
en telkens
verder glijdt
hoe nietig kan
een mens zijn
die in zichzelf
verdwaald
en tot de
conclusie komt:
ik heb mij ingehaald!…
Meiregen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 44 Ik luister naar een nietig wonder.
Het is schitterend om te zien.
Mijn hart springt op.…
miniatuur 10
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 61 schaduwrijk is de sobere kapel
waar stilte vermenigvuldigt
in die ruimte van
ondoordringbare leegte
waar volheid als maar groeit
berust ik in mijn lot
mens als mens, nietig,
vergroot tot een denkende zot…
DOORGAAN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 301 Moge van de knusse, plechtige viering
een nietigheid blijven, die steeds rond gaat,
ieders geloof sterkt, met helpende raad
voor denkend gemoed bij wilde wenteling.
Een kleine kerstvlam houdt de grote wens
overal door de wereld te waren:
neerdalen in de ziel van elke mens.…
Licht gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 293 Onder een onverlicht bestaan
met gruwelijke schaduwkanten
nietige wanklanken van liefde
baan ik mij een voorzichtige weg
naar waar ik de intense echtheid
nog kan voelen
de pure noodzaak
steeds kan proeven
om te communiceren
met het licht in het gedicht.…