Alle inzendingen over omvatte

Werkwoorden van geluiden laten klanken boekdelen spreken die geen Babylonische spraakverwarring duldt Partituren omvatten alomvattende vertalingen van stille emotionele menselijke gevoelens en als een pagina onbedrukt blijft dan is deze bestemd voor jou voor jouw stilte voor jou!…

je loopt door wilde bloemen streelt hun kleur en buigt je om de geur te ruiken omvat ze met je hand het tere groen dat bloeit om hoger op te komen naar het blauw van hemel reiken dromen voor een beter nageslacht in zaad weerkiemt het leven dat zij hebben doorgebracht…

De snelheid vertragend, door liefde omvat. De onmacht vervagend, door al wat liefde bevat… In een zucht geprolongeerd, tot eindeloos verlangen. Onbewust geraffineerd, surrealistisch onbevangen... De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

klanken fris, vrouwen tezamen onderweg een meidoorn, opdoemende aarde vroeg tjirpende vogels een kind dat al huppelend hun werkzaam leven verlicht de manden helpt dragen, hun handen koesteren hoop omvatten de schatten in passende toonaarden.…

Het heelal, zo onbegrensd Zo groots, zo wijds en zoveel omvattend... Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

Waar sterrenstof mij omringt Gedreven door kosmische stralen Waar mijn geest de kracht ontvangt Doe ik omvattend op u nederdalen Open uw aura voor dit magisch moment Zowaar ik het beheer en geeft u door het helende Mijn handen signalerend uwe serene ziel strelende…

Weet je dan niet dat liefde grenzeloos is, en alles omvattend. Je aandacht is niet die van liefde, maar van aandacht ongeweten. Geef je maar over aan die ene, dan zal je hart gaan blozen, De roos zal je liefde verspreiden, en de ongeweten aandacht zal oplossen. Mens ik houd van je!…

Als ik je dadelijk laat weten Dat je weg moet gaan Zeg jij misschien waarom Mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen Dat ik niet meer leven kan Met jouw liefde voor de pijn En dat mijn eenzaamheid Steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk En je smal gezicht omvat Ben ik blij dat ik gezwegen heb…

Bouwden ons kaartenhuis met voorbestemde liefdeshanden blikken, liefdevol, alles omvattend, begrijpend en voor elkaar bedoeld zachte strelingen maakten plaats voor koude tocht Zag ons bouwwerk neerstorten door mijn tranen heen zag ik in je ogen water branden Mijn God, wie zal mij geloven?…

waar bevroren water de zon omvat en schaduwen dansen rond verglijdend licht draait zij een laatste pirouette strijkt haar veren glad en vlijt zich sierlijk neer om te sterven zoals alleen een zwarte zwaan in schoonheid naar het wit kan gaan…

Als ik dadelijk tegen jou fluister dat je weg moet gaan zeg jij misschien waarom mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen dat ik niet meer leven kan met jouw liefde voor de pijn en dat mijn eenzaamheid steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk en je smal gezicht omvat ben ik blij dat ik gezwegen heb...…

zij - de vrouw hoort roepstem van leegte die in haar buik ontspringt en gaten slaat in haar ziel tot zij zich buigt naar de aarde die haar verleidt naar goden in bomen en naar goden die rivieren bevolken dan groeit zij bezwangerd uit haar schaduw als Godin verheft zij zich naar de lichtende zon die zij omarmt en omvat zij is…

in haar kern is iets dat hard en taai elke storm weerstaat veerkrachtig buigt zij als het holle riet soms waarschuwt ze mij dat zij op het randje staat beveelt mij dichterbij omvat mijn haar en trekt tot zij weer rustig wordt hoe moet dat nu ik kaler en breekbaarder verdor? zie ik in haar ogen verwijt omdat ik omkom in de tijd?…

In haar armen draagt zij weemoed ziet in ieder raam witte rompertjes met kabouterknoopjes een luide roep haalt haar in en opgewonden sprankelogen struikelen in alle haast over een klassiek verhaal wanneer adem even rust omvat zij weelde en knipoogt naar het kleine mannetje…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

omvat de letters uit mijn pen het bewijs van liefde een schepping van licht voor jou, voor jou is mijn gedicht…

wat diepe geborgenheid omvat als ik de moederschoot zo lang geleden ben ontgleden hoe kan ik weten ………. of ik de juiste weg af ga terwijl ik nog volop in het leven sta hoe kan ik weten ………. wat echte liefde in al haar fases toch omvat als ik je pas sinds kort ken mijn schat hoe kan ik weten ……….…

waar vindt zij de waarheid in gedachten die enkel haar geheimen omvatten beklemmend het gevoel van willen weten maar niet vinden plaatsen waar niemand ooit haar paden heeft betreden een stille stem van binnen ogen in de verte van haar reiken de waarheid veilig opgeborgen aan de oever van haar hart…

nog steeds zie ik omhoog, iedere avond weer daar in het oneindige ligt het antwoord dat zegt; alleen ik weet meer heb mij daar mee verzoend het is goed vaak de vraag te stellen; wie ben Ik dan keer op keer inzicht omvatten is niet te tellen zo duidt de atmosfeer jij bent, doch als een voorbijtrekkende pauwenveer…

geef de tijd een kleur het avondrood bijvoorbeeld geef je gevoel een geur voor mij mag dat lavendel zijn tracht wat je ziet te omvatten in aaibare woorden...…

hoe volkomen teder glijdt haar vinger als een lichte veder langs mijn slapen laat mij maar nimmer meer ontwaken uit de onderwerping: roes van overgave zij is geen onbeholpen snelheidsovertreder waarin mijn derving struikelt over liefdegave in dit deinend schoon omvattende bos waarin ik simpel kan verdwalen door eigen wil en wens…

Jij wilt mij en ik wil jou omvatten.…

deze berisping treffend _ wellicht afgezaagd omvat een Bijbelse boodschap voor alle geslachten kind ouder en grijsaard Jezus' eeuwige woorden hebt u naaste lief als u zelf.…

omarmd slapen we in om te ontwaken huid aan huid in ’t licht van de morgen geurt nog de nacht omvat door strelende handen die loom bewegen als spelende dieren; groeien wij - als vanzelf tezamen in één gloeiend lijf dromen gesloten ogen een zalig geluk.…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

tranendal heeft verlaten Zal best nog een traantje laten in de hemel Want wie je zeker verwacht te zien, die zie je niet wie je wel ziet, daarvan had je het niet verwacht Vrede hebben bij het verlaten, bij het sterven Is de beste garantie voor mogelijk geluk In datgene wat een mens niet kan bevatten Omdat noch het leven, noch de dood zijn te omvatten…

is schoonheid alles wat zinnen voelen maar niet omvatten door de kijkgaten van onze realiteit verken ik werelden die waanzin erkennen de zwarte engelen breken hun vleugels om zonder hemel oneindig te vallen holle mensen verstenen in luchtledig schreeuwen zodat mijn beeldenstorm verheven zielen spaart is de realiteit niet de waanzin…

kleurde uit de eerste hand ze humeurde morgens vreselijk had aan ochtendlicht altijd al het land er was geen verontschuldiging zon watervalde ongestoord de kamer in ze is snel weggegaan heeft als genoegdoening alle deuren van het huis open laten staan om aan deze illuminatie door zon te kunnen ontsnappen door schemer te omvatten…

Dwalend in gedachten Dwaal ik altijd terug naar jou Je hebt me van jezelf doordrongen Beheerst m'n gedachtenwereld nou Ik is jou Jij is mij Twee delen Een geheel Een geheel dat alles omvat en allesomvattend is zo veel Veel meer En nog veel meer En NOG veel meer Hou ik van jou 'T is maar een gedicht; Woorden op een rij Maar ze…

toen glimlachte hij weemoedig, reikte zijn hand naar een dichtbijzijnde ster en omvatte haar in zijn handpalm…