229 resultaten.
scherven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 409 de vele vormen
van gemis zijn
de grillige scherven
op ongebaande paden
leidend langs kantelende
beelden van onvermijdelijke
verliezen
schrijf
met woedend hart
scherp
alle zintuigen aan
open
onwillige vensters
niets
blijft onbeschreven
het is bijna tijd…
2022-2023
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 205 Het oude jaar is weer klaar
Het was een veelbewogen jaar
We sluiten af
En laten gaan
Wat niet meer is
Wat dierbaar was
Wat pijnlijk was
Wat vreugde gaf
Het is niet meer
Een heel nieuw jaar
Staat voor ons klaar
Onbeschreven
Maagdelijk wit
Als verse sneeuw
Onbetreden…
ik niet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 719 hij is niet groot en eerder vierkant soms
als het niet zo rollen wil als een knikker
terwijl hij rond en blauw hoort
te zijn of groen - daar zijn de meningen
verdeeld over want je hebt water-
en groenliefhebbers-
maar de mijne heeft niets van dat alles
hij is gewoon onbeschreven wit
best een aardig tussenstation
en ik noem het de wereld…
gepauw
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 374 hoe beestachtig is het ratelen
met wiekende woorden,
en dan zweven op taalthermiek
naar onbeschreven windstreken
waar ogen niet sluiten
voor de schitteringvan leegte,
maar ons aankijken
vanuit hun pauwenstaarten
waar het geplette gevederte
zinvol hun bestemming pennen
tot ronde vormen loskomen
in een sleep van waaier…
just white
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 357 knisperloop door niemandsland
het uitgestrekte onbevlekte
ik schrijf mijzelf heel even
op een onbeschreven blad
strek mijn tong verlangend in de ruimte
waar vlokken brandend landend
tot versmelting komen
heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk
ijs - ijs koud…
Opklop
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 iemand vraagt zich af
doorwaadt, herstelt, van
onbeschreven wildernis
niet allemaal honing
wel broodnodig, al met al
zonder veel opklop
iemand schilt een appel
snijdt een brood, leest
een zoekgeraakte foto
het heden ontwijkt zichzelf
een muur verteert afdrukken
van vroeger, later, ooit…
tabula rasa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 echo's van schreeuwende
schorre stemmen
ijlen na in de straten
de fragiele vuist in
samengebalde angst weet
niet wat de andere doet
neem het onbeschreven
blad papier
open de vuisten
denk, fluister, schrijf,
schrijf op een schone lei
over jou en de anderen…
lege handen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 wat ik koester
valt uit mijn handen
wat achterblijft
is een wond
ik rijg de leegte als
kralen aan een ketting
vorm kleur noch getal
zijn van belang
het onbeschreven
blad stroomt dicht
met donkerblauwe
dolende woorden
mijn onvaste hand
schrijft met het
verborgen hart
van een kind…
Binnenkant
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.173 Als ik in tekst,
uit zou kunnen drukken,
wat ik voel,
zou geen blad onbeschreven blijven.
Als ik in gebaren,
kon laten zien wat er is,
zou geen enkele spier in mijn lichaam,
in rust zijn.
Als ik in woorden,
kon vertellen,
wat er door me heen gaat,
zou mijn mond nooit meer stil staan.…
zweven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.063 ik fantaseer gezichten
in duizenden gedichten
en nooit gedachte dromen
ik kerf mijn gedachten
in zwoele zomernachten
en onbeschreven bomen
ik kleur mijn witte wangen
in rozerood verlangen
en net gemiste kansen
ik wens mijn lieve leven
in hemelsblauw te zweven
en eindeloos te dansen…
Isole
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 332 Langzaam schuift ze
de gordijnen dicht
haalt eenzaamheid
zuchtend naar binnen
schikt afwezig hoge stoelen
rondom een houten tafel
waarop haar agenda speelt
met het onbeschrevene en
de schaduw van een pen
in de keuken wacht
haar de senseo met het
schuifje afgestemd
op één kopje…
Echozucht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 184 stil
enkel de echo van een zucht
in een kamer onbeschreven
komt tot leven
in een oogwenk
komen schimmen turen
ze sieren zwart
op witte muren
handen komen grissen
ik wijs ze de deur
dat wat ze komen halen
kan ik nog niet missen
is het een droom
is het werkelijkheid
is het een kwestie van tijd……
Wil het ooit weer wat zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 394 Het is teveel:
De leegte van de bladeren in de winter
Het teveel aan sneeuw dat
onbeschreven de velden
en de wereld uitwist
tot niets
Daar kan ik tot komen; tot niets,
want niets van mijn verlangen
komt meer tot mij
Ik wijs de winter af; de dood;
de stilte, de leegte daarbij
Deze witte winter, dit blanco blad
ik zal haar moeten…
voortgang
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 62 laten we het ongezeefde verleden ‘toen’ noemen
waarmee dit zich onderscheidt van alsmaar
voortdurend
nu we toch verdwijnen
kunnen we, eendrachtig de taal,
gebruikmaken van aanhoudend zwijgen
om al vergetend ons verlaten voort te zetten
later dan destijds is ons toekomend gras
bezaaid met onbeschreven blad…
Verdichting
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 letters liggen in de la
opdat zij niet verkleuren zullen
onbeschreven briefjes plakken
lijmloos aan de muur
in een loodrechte lijn
naar daar waar de
plint ze opvangt
met lieve fluisterverhalen
ramen openen onopgemerkt
vanuit Craquelé sponningen
waar nerven nog altijd
in sprookjes geloven…
cirrus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 de ochtend valt vandaag
in luchtledig
er zijn geen restjes gisteren meer
bladeren liggen onbeschreven
kale velden
wikken en wegen
verjaren naar voorjaar, nawinter
zonder nevelzweem
maar met licht gesluierde horizon
geleidelijk van richting
zachthoofdig in hoogte
zodat we meer lucht krijgen…
pianissimo
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 497 muziek
water bloemen licht
rivier in de vlakte
van een klein gedicht
harpenspel
en dauw in 't gras
een statige ruiter
wijn in een glas
mijn glimlach naar jou
je weet hem niet
onbeschreven papier
van een avondlied
muziek
water bloemen licht
pianissimo
voor een klein gedicht…
Paarlemoeren couverture
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 274 haar sierende kleur was beurs
in tinten blauw tot paars
niet haar voorkeur voor omslag
zij prefereerde gebroken wit
de inhoud boeide hem
meer dan haar lief was
in zijn aandacht gevangen
verstilden haar zinnen
zorgvuldig werd ze gespeld
terwijl zij verlangde naar de epiloog
zodat ze eindelijk kon vervagen
tussen nog onbeschreven vellen…
De eerste steen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 119 De sluipende eenzaamheid
Zonder alleen
Verlamt verlangens
Drijft drift uiteen
De bomvolle leegte
Onbeschreven
Ontbeert ruimte
Vulling te geven
Wat zijn zal vergt
De moed van het heden
Hier, vandaag
Toekomend verleden
De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen
Dromen doen, daar ligt de eerste steen…
ketelsteen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 78 er stond vandaag geen maat op de ochtend
nauwelijks aangevangen
en bij daglicht onthuld
het moest ervan komen
de juiste steen, uit duizenden
op het aanwezige pad
we hoeven dit niet
ter instemming voor te leggen
dit aanroepen van onbeschreven ketelhuid
alvorens aan ruwe tegenwoordigheid
nog eenmaal te spiegelen…
De inkt is stroperig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 226 onbeschreven
is het blad maar
de letters dansen in
mijn hoofd hun melodie
de inkt is stroperig
ze wil niet glijden
op het wit papier in
woorden van plezier
de pen krast varianten
het ritme is verstoord
de klankkleur geeft wat
ongewenste dissonanten
de vorm heeft een
schijn van poëzie maar
wat u leest en hoort is
toch mijn eigen…
Onvoltooid verleden tijd
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 815 zoals het langzaam de zee in glijdt
het boek nog onbeschreven,
onvoltooid verleden tijd...…
Langzamerhand
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 3.207 slordigheid
valt niet op te rapen,
je bent gestruikeld
op je tocht naar
gulzigheid,
niet buiten maar
in en door jezelf
je rangschikt me
als dertien
in een dozijn,
ooit uitverkoren
op je uitgelezen weg
nog even raap ik
je woorden op,
je hoeft zelfs
niet te zeggen
dat je me mist
ik lees de leugens
wel op het blanco blad
slordig onbeschreven…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Roman uit Pavlodar
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 356 Nu als aspiratie in de nacht
in diep zwijgend verlangen
naar jouw stoere schoonheid
zoek ik de vitale betekenis
van onze prille vriendschap
onbeschreven
zodat we samen
verder kunnen
schrijven over liefde
het leven en de oorlog
een ruwe diamant nog ongeslepen
is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…
Voor Aubrey
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 423 Dagen schreef je
en ik las je
tot je schrijvende
ten onder ging;
en toen, opeens:
je was niet meer
een dichtersstoel bleef leeg
jouw woorden stokten
op een onbeschreven blad.
Verlaten door de humor
van een klaterende lach
kijken we terug
met stille glimlach
naar je woorden
waarin voortdurend
zacht een glinsterlachje lag.…
Adres onbekend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 de kaart ligt nog altijd
onbeschreven op tafel
een balpen ligt in de buurt
niet dat de inkt op is
dat niet
de liefde is nog niet ontloken
van die verse, houdbare
geen gekonkel noch gelieg
de stilte overheerst
verwondert zich
het zonnetje lonkt
nodigt uit tot verre wandelingen
zij geeft ongezien ’n kaartje
met daarin haar
onverbloemde…
meidagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 de sluimering die lijkt te ontwaken in
een figuurlijke windstilte van
bevroren tijd
een weten dat verborgen gaat achter zwijgen
het verlangen naar een onbetreden landschap
vrij van belastend gewicht
niets is onbeschreven, alles ongeheeld en
vervlochten met geheugenweefsel
vroeg in de ochtend, een naderend moment
als kind stel je soms…
jaarwisseling
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.021 Voor je
De lege agenda
Onbeschreven en blanco
De weg die ik ga . . .
Voorbij . . .
Dit nieuwe jaar dat aanving
Is voor je het weet
Straks ook herinnering.…
Hoop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 462 ik kan er niet mee zitten
doe mijn eigen ding
afstand kerft groeven
in mijn hoofd
dat ligt te rusten
op een bed van paarse tulpen
verwelkt, uitgewaaierd
afgedankt maar dankbaar
fluistert de wind
zoete zinnen
op onbeschreven blad…