Alle inzendingen over opnieuw zien

Je zegt: "tot ziens". Rust zacht.…

Ik ben 53 en dus een beetje oud Marrie, jij bent 82 en zweeft over golven waar ik nog op moet klimmen kijk mee en geef soms een knipoog ik kan het niet alleen zonder jouw ogen jouw oren dag…

Maar toch: zou ik de wereld graag door jouw ogen zien, misschien dat ze me vertellen, dat in oorlog en liefde alles geoorloofd is?…

diffuus word ik belicht deze morgen de zon wil mij verrijken vraagt mij naar buiten te kijken stof en vette vingers hinderen het zicht het is goed zo om alles zuiver te zien kan men beter naar binnen zijn gericht bovendien verleidt de zon; aan de andere kant van mijn venster toont celcius een ander land…

Ik kijk naar voren en zie dus niet, wat er achter me gebeurd, ik kijk om en zie niet wat er voor me plaatsvindt, ik kijk omhoog en ervaar niet, wat er voor en achter me zich ontvouwd. Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd, ook al zei ik dat vroeger tegen mijn kroost, die het klakkeloos aannamen. Maar ik kijk naar voren, en zie dus niet…

is iedereen zoek geraakt in hart en haard vervolgens komt dauw na nacht je liedjes komen gaan weet dat ik je schrijven moet weet dat ik dat doen zou jij staat zo lang in deze rij inmiddels is de brand gebroken in waarheid in water kijken in een zucht je kan me nog net aan zien luchmug…

en zie de dichter dicht . zijn gesloten circuit biedt vensters uit één oog draagt de tweede uitzicht en het derde laat zijn voorhoofd spreken alom een droom altijd een gelaat in gesprek met zichzelf en buitenwereld proeft de stof van zijn lippen ontwaakt in pijn…

Voor jou Grote, wijd opengesperde ogen Die uit alle macht proberen jou Te zien die ik maar niet Op mijn netvlies krijg, Star kijkende ogen die Uiteindelijk niets zien Dan louter leegte, jij die mij De waas van mijn gezichtsveld haalt, Ogen van mij die plots weer kunnen zien En jou aan mij hebben teruggegeven…

Wat was liefde, als niet onverschilligheid haar nu en dan doorkliefde? Wat is vrijheid, zonder de plicht aan een bureau vervuld met vlijt? Wat is solidariteit, zonder het alleen-staan eenzaam in de strijd? Wat is leven, zonder dat het door de dood wordt opgeheven? Komt niet pas inzicht, als iets door het ander, donkere wordt belicht…

Het water stil, de walkant groen en glooiend groept rondom hengels in een glinsterend mozaiek bij avondzon zich even nog verstrooiend een handvol kinderen als een ademloos publiek. De lijfjes stil, de koppies licht gebogen fluisteren ze zacht, ze kennen het gevaar; te veel lawaai, de buit is zo gevlogen, ik schat ze zes of hooguit zeven jaar…

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

heb geduld met mij opnieuw en opnieuw tot wat ik nodig heb geleerd en onthouden is…

Moegestreden verlaat het verleden de hunkering naar erkenning van het zijn in het heden beloofd en verwacht weggegooid en veracht kan ik niet meer zijn die ik was, verloren in de val naar de onwaarschijnlijke werkelijkheid gekneusd en gewond wil ik mij overgeven aan het eindige opnieuw verloren in het weten ......…

Je vroeg me, je niet te gaan haten omdat je me wilde verlaten, je wilde zoals je zei opnieuw beginnen, zonder mij. Ver weg van haard en huis, je voelde je hier niet meer thuis. Je wilde de wereld ontdekken en daarom ging je vertrekken. Nu, jaren later, ben ik blij dat je bent gegaan, ik heb mijn eigen dingen gedaan.…

Ik heb opnieuw geleerd waarde te hechten aan het leven het leven zoals ik het zie dat mij opnieuw weer is gegeven. Want angstig waren de nachten door benauwdheid en door pijn ik prijs mij zeer gelukkig dat ik weer hier mag zijn.…

Op de puinhopen van mijn leven heb ik opnieuw een huis gebouwd de fundering is nog niet zo stevig maar het is er veilig en vertrouwd Het biedt bescherming tegen rampen en geeft me houvast als ik val ik kan er rusten na het strijden ik vocht omhoog, uit het eenzame dal Nu schijnt de zon door mijn raam naar binnen ik schuif het gordijn voorzichtig…

Met lege woorden vertel ik je mijn pijn. Waar je ook bent en waar ik je weer mag vinden als onze momenten niet meer breken of verdwijnen in de stilte die bewegen wil maar wachten moet. Wanneer jij ontwaakt en ik je dromen zal vinden ben ik weer dapper en durf ik je te vragen of onze schaduwen ooit weer op elkaar zullen gaan lijken…

Ik sluit mijn ogen en zie jou staan je denkt vandaag aan een naam het niet meer vieren van deze dag een stilte in jou van wat er niet meer wezen mag. Maar je leven is verder gegaan. Weet, dat ik je "voel", je stil verdriet dat zegt "Ik vergeet je niet". Het is goed om te bewaren, die mooie, kostbare en soms moeilijke jaren. Diep in jou…

zoeken en is het de moeite waard in het onbekende door te dringen, gemaskerd in de schaduw, achter de dagelijkse dingen, al zijn ze klein in schoonheid, zal ik dromen over grenzen heen, een geluidloos gevecht tussen verwachting en wanhoop,waaraan ik ben gehecht, een niemandsland ver weg van mij vandaan waar het woord "hoop" opnieuw…

met de mooiste kleuren van het palet penselen zullen sierlijke streken maken waarvan het eerste woord weer is gezet Dan gloeit er weer die warmte door m'n lijf die ik miste, maar opnieuw weer vond het rood, daar zal ik mee beginnen vanaf mijn lippen tot jouw lieve mond.…

Telkens weer opnieuw beginnen op zoek naar zekerheid. Rechtlijnig en creatief denken op zoek naar mijn doel. Het omzeilen van mijn emoties. Vertrouwen op mijn buikgevoel.…

Brede lichtstralen van vroege avond gaan door wolken, loof en gras; ingeslapen vogellied klinkt opeens weer helder op.…

Daar waar het leven steeds opnieuw ontspruit. Het bloed vers stromend door mijn aderen, de wereld lacht mij toe, vrede en welbehagen bekruipen mij zomaar zonder reden en hoe...…

Niet teniet te doen Losgeslagen poems in misschien wel recent opgeslagen dromen die inmiddels allang mijlenver van elkaar reeds zijn verwijderd Opnieuw een poëet naar een ander echelon betrekkelijk jong, maar tevens helder even zuiver als de ongeschreven brief…

De blouse in warme wind gevuld als bollend zeil, contouren bezeilen zon, en maan, lijkt er niets mooiers te bestaan, tussen huid en hemel, in de wisselwerking, de eclips van het bestaan ontstaat vuurwerk uit een omhelzing, een beloning uit de armen van een windekind onder een transparante deken van naakte wolken voert tot een…

Opnieuw beginnen bewust van hoe het tijdelijke iedere keer weer in ons geheugen wordt bewaard. Bewust van het gevaar dat we te veel willen in de wetenschap dat ons verleden nog niet geheel kan worden verklaard. Onze ziel zoekt met visie, maar is nog steeds in revisie.…

stromen over mijn lippen van de dag naar de nacht Als iets verdwijnt dan is het geweest zoals het laatste licht als de dag is weggeslopen En dan over geluk gesproken als het leed al is geschied Ik zou moeten huilen van het lachen Ik zou een rondedansje moeten maken Cirkels trekken in het zand Het einde is het begin steeds weer opnieuw…

Je kijkt me aan terloops En weer mis ik de sprankel in je ogen je hunkering de liefde We worden ouder zeker maar laat toch zien Wij kunnen toch nog minnen als waren wij zo jong als eens Ik wil opnieuw begin met mij m'n lief…

dat ze al weer elf zijn kijk nou toch die lengte en opnieuw weer voller, mooier vind ik zelf hoewel je het één van de tweeling toch wel aan kunt zien dat die meer op de wind.. herinner jij je nog dat ene jaar toen ze te weinig dronken?…