Alle inzendingen over overstijgt

je paste in de draai die ik met jou gevonden had mijn arm om je heen je handen op mijn been in blikken spraken woorden van een liefde die naar eeuwig neigt die tijdelijke passie overstijgt ik zag je onderhuids genot in het sluiten van je ogen we kreunden samen meer en ook de tijd verloor zich weer we kwamen in het gaan op weg naar…

ik ken nog lang niet de geheimen die je voor jezelf verzwijgt maar voel ze inktzwart als een schaduw dreigen een kracht die alles overstijgt ze zullen niet verdwijnen zomaar in het niet ze blijven aan je kleven tot je ze werkelijk ziet en je jezélf kunt vergeven en dan gaan ze, eerder niet.…

het licht wordt zwak omdat het woord weer zwijgt, ben ik te laf en moet ik opstaan als het duister de zon overstijgt? laat mij uit het lijden verlossen tot het pleit is beslecht. Ben ik de laatste haring in een lege oceaan, gekaakt en in het brons te worden gelegd? om in een eigen evolutie op te staan?…

puzzelstuk, elk deeltje een eigen vorm en structuur en kleur in een gezamenlijke deelbaarheid, ontstaat een onschendbaar geheel, som van talenten in meerwaarde in al denkbare modellen en posities van wat we zijn of denken te worden, al staan we daar nog ver vanaf verhult door een vernis van energie die z'n voltooiing overstijgt…

' zong en daarmee zo ongeveer mijn somberheid bezong, maar zeker niet de totale strekking, want 'Friends will be friends' van Queen overstijgt dat bovenmate. Ik harkte mijn ellende braaf bij elkaar en na de afvalwagen koerste ik doelbewust naar Egmond aan Zee, waar ik op het strand het vredesteken heb nagelaten.…

het aardse licht wordt zwak omdat de daad weer zwijgt, ben ik te laf of kijk ik weg, moet ik opstaan als het duister de zon overstijgt? laat mij uit een monocultuur ontsnappen tot het pleit is beslecht, dan ben ik die laatste haring in een lege oceaan, gekaakt en in de pekel is gelegd?…

Overstijgt het angstgevoel, jezelf te moeten zijn, wat tevens doel moet zijn, vreemd en verwant als je de vrijheid claimt, klonk het moment van overgang, zoals we onszelf kenden, de klokken te verleiden, de wijzers van het uurwerk te stoppen, de pijn te vermijden, en de tijd te schenden, van onszelf te scheiden, zonder de natuurwetten te…

het licht wordt zwakker omdat het woord in z’n handeling weer zwijgt, of ben ik te laf, moet ik opstaan als een opkomende mist alle zonnen overstijgt als permanente straf? moet ik laten en lijdzaam toezien tot het pleit is beslecht?…

dat vertrouw ik vanuit mijn hart met kreten toe aan www.gedichten.nl en www.nederlands.nl en als ik naar de reacties kijk, dan gaan vanzelf de onzichtbare kerstboomlampjes branden, wat mijn somberheid als mens ver overstijgt!…

Waar ziel aan ziel zich in het huwelijk bindt Zwijgt elk bezwaar; het mag geen liefde heten Als zij verkeert waar zij verandering vindt En willoos wijkt waar zij wordt heengedreven. O nee, zij is de ster aan ‘t firmament Die onbewogen neerziet op tempeesten. De baak waarnaar ‘t verloren schip zich wendt; Haar hoogte kenbaar, haar waarde ongemeten…

dan bij de afgrond van de diepste smart en in hoeverre de dichter de juiste toon aan zal slaan , z’n klank te horen die in zijn gekozen baan die bij z’n wereld past, als een opgejaagde vis uit de gelijke vijver zal moeten delen, om dat het unheimische gevoel te helen, het maakt heel weinig uit poly–of monogaam, dat het zichzelf overstijgt…

tredes overstijgt in leegtes tuimelend grabbelend naar tijd weer een illusie ten spijt. Nieuw geboorte je leeft je sterft wie weet wel 1000 keer dimentionaal beleef je opnieuw elk leven telkens weer ruimte en tijd gaan met je aan de haal.…

Mijn oude kater, is een meester. Hij leeft in een wereld, die ik, zonder het te weten, verlaten moest. Mijn oude kater, is een meester. Wat hij doet, doet hij met aandacht. Hij kijkt, hij ruikt, hij proeft. Hij keurt en wikt en weegt. Mijn oude kater, is een meester. Hij betreedt ruimten, die voor mij gesloten blijven. Hij kent de…

jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de Zoo verstild blijmoedige blik in de glansogen in een flits mijn bewustzijn rakend waar zul je morgen zijn in het kille Hyde Park in Engelands Big City of prefereer je de behaaglijkheid van Barcelona’s brede Ramblas of Gaudí’s Sagrada Familia de gevoelswereld overstijgt…

niets beweegt het stille zilverwaas van haast afwezig water, net verlaten door de avondschemering van vermiljoen niets beweegt niets te horen nergens in de Oostgracht leven op dit schemeravonduur, waar alle leven zich verzwijgt, maar alles leeft, alles bruist, in elk vlekje huist het onbesuisde leven, de natuur. die mijn bevroeden overstijgt…

Spectrum van gevoelens waarschuwt ons voor gevaren die onze verre voorouders in hun overlevingstrijd hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt…

naar onze hand gezet Het is de natuur in onze onbesproken aard Wie daar aan vasthoudt, weet dat het zinloos is Dat alles te bespelen is, is allang verjaard, Verliest haar in zichzelf In het lied van eigenwaarde En zijn we een deel van een onberekenbare weg Tot aan eigen kwetsbaarheid overwint de kracht Zachtheid en migratie overstijgt…

ik voel ook nauwelijks behoefte om mijzelf daarop te roemen maar geef toch toe dat veel van waarde ons is afgepakt ik lees de krant en meestal zelfs nog een met standaardkwaliteiten en ja het venster op de wereld licht bij mij geregeld op dus neem het van mij aan of overtuig uzelf nu van de feiten al wat maar enigszins het maaiveld overstijgt…

Overstijgt gevoel, om een gelijke horizon te zien, wat een begin – en tevens eindpunt zou zijn, ook weer vreemd en gênant als je die vrijheid claimt, verwant aan gongslagen van verandering zoals we die in elkaar herkennen, om het mechanisme te verleiden, de wijzers van het uurwerk – tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden, die van tijd en…

(Nog meer light verse die het kwatrijn overstijgt: Zoetjes, Plannetje, Uitersten, Schoonmaak, De Grote Slag, Parijs 5 - 2 rue de Latran, Knotwilg, Gordon dicht, Knopeloos, Dirty dancing, Boe! Wow!, Methusalem, Krantengedicht, Mijn critica, Kakkerlak, Billen)…

bedrieglijke bakens ’t somt allemaal niet op In almaar minderende mate Onmacht drijft mijn kop Hier noch daar gelaten Ongewild stolt de elasticiteit Tot ongemakkelijke herinnering Door nieuwe indrukken bevrijd In voortdurende schermutseling Op volmaakte imperfectie Gedijt de hele poppenkast Ik zie blinde inspectie Bijziend toegepast Het overstijgt…

ik drink de atmosfeer als levenselixer - dan de sopraan … vanuit het niets overstijgt zij het huilen direct naar de zon - daar vinden wij elkaar de hemel huilt mee vogels dalen neer omvliegen ons zodat wij niet te hoog stijgen synthese van twee absoluten hulploze onschuld grijpt wij laten rozen dalen één voor ieder…

volstromen met mensen, hun onmacht in gebalde stemmen laten horen, daaruit dient een andere wind te worden geboren, uit de trage stromen door conformistische klei waarin we zijn beland, een stroom, die als droom steeds weer dreigt stil te vallen, te snel in gemakzucht gekropen, gevlucht, weggekeken, sluipt door in wat rest overstijgt…

Hoe heet de eigenwaarde die in gedachten over grenzen waart, gelooft dat de wereld rond is en zijn verloren zielen overstijgt? Hoe benoem je gelijke doelen gecamoufleerd zonder uitkomst als Sahara zand wat in de ogen is beland en droog valt op het onbenoemde eiland van onwetendheid?…

Er is iets, dat Iets is aards, ik voel het, flarden -- geheimzinnigheid.…

te heten, geeft haar naam betekenis niet bij machte haar te herkennen stond zij vlak naast me zonder dat ik het wist ik kon niet geloven nog te mogen hopen op een liefde die zich niet laat vangen in de taal die wij spreken een liefde die zich niet door fysieke vormen laat beperken maar die de dagelijkse realiteit van wat wij kennen en weten overstijgt…

Of zit ik ernaast en overstijgt taal nu juist de breuklijn van Thanatos? Kan taal de ziel van een mens vormen en daardoor voor eeuwig helend zijn?…

Naast het protserige stadhuis, de imposante Sint Jan, het verzonken kasteel van Jacoba, mierzoete wafels en houten kazen, verschijnt dan hier dan daar een zuster van Camille Claudel, in praërafaëlitische stijl, wat geen blanco-toerist vermoedt, overstijgt zij, de Groene Fee van Gouda, alle vergane glorie.…

vol pure scheppingsdrang waarin ook kleurrijke etalagepoppen ruimte delen met zijn geliefde nar op de eerste rang tezamen met grootse speeltuigen maakt het dit tot een Hof van Heden voorzien van majestueuze mengpanelen om fantasierijke beelden te verwekken spiegelt hij zich daar aan de werkelijkheid ja, zelfs in zijn dromen bij dag overstijgt…

Zij springen er elegant overheen; dit overstijgt dan louter tellen alleen, zo rijk aan getallen. Daar verschijnen verscheidene oneindigheden ineen. En toch... kan deze gymnastiek ons wel genoeg vervullen? De werkelijkheid is weidser dan een wiskundig rooster. We zetten onszelf in een kerker van nullen en enen.…