224 resultaten.
Eenzaat als wandelaar verdicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Als onbestemd passant vermomd,
doorkruiste ik jaar na jaar,
en waaide zo de wereld rond.
Ik was bij leven wandelaar.…
Smullen van de site
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 629 Zo vluchtig als een zandkasteel
Dat opgebouwd wordt tijdens eb
Kortstondig als een spinnenweb
Of theebiscuitjes met kaneel
Verorberd als een zoete kers
Elk op de site geplaatste vers…
Eigenzinnig
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 384 verloren woorden worden vertrapt
door stampvoetende passanten
verdwijnen tussen kierend beton
opgenomen tussen de smalle openingen
vergruizen ze in nietszeggende letters
waar ze opnieuw mogen beginnen
met de opbouw van een zinvol bestaan
voorzichtig
pluk ik ze tussen de tegels uit
als onkruid, dat ooit verstoten
weer mag bloeien als zichzelf…
Nog is er niets verloren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 ik was
weer even thuis
hoorde het subtiele kraken
dat mijn gang naar boven maakte
rook de geuren
die in kamers woonden
zag gezichten van passanten
in hun vroeger gaan en komen
raakte aan herinneringen
in het stof op zolder
werd bedolven door
mysteries uit mijn jeugd
angst en vreugde kwamen
terug in koude rilling op de rug
nog…
Charisma nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 453 Door volle straten zwijgend
loop ik verder
zoekend waar mijn charisma is
onopgemerkt door passanten
die zonder groeten gaan.
En in het park
onder schaduw van bomen
aan het einde van die straat
zit ik te dromen van ’t dorp
waar ik ben opgegroeid.…
aftakeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 vandaag trekt de wind aan
hij blaast deuren heen en weer
het bovenlicht klapt onrust
door de gang
buiten loopt een regenjas
gevuld met de terloopsheid
van een regenachtig uur
aan het stuur van en passant
vecht een tas
om stil te blijven
hangen is een werkwoord
dat zijn lading dekt
vanuit de natte bomen trekt
een koppel spreeuwen luidkeels…
zag jij misschien
gedicht
3.0 met 20 stemmen 8.320 ... zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.…
douleur en lecture
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 76 mijn ogen lezen al ruim
zeventig jaar maar zelfs
als kleine jongen las ik
al zonder te lezen
ik las de gezichten
van de grote mensen en
en passant het gedrag
hetgeen mij zo dikwijls
in grote verlegenheid bracht
terwijl ik dit schrijf en wat
over mijn leeservaring van
weleer zit te filosoferen
kan het mij niet meer deren
maar destijds…
Oude man
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 727 Hulpeloos en kinderlijk
zag ik hem, oude man
langdurig starend
naar iedere passant
de inhoud van zijn zakken
zag ik in zijn handen beven
hoe eindig en toch
eindeloos leek zijn leven
malende kaken
een wippend gebit
een grote zakdoek
om zijn mond te vegen
toen maakte hij
vrouwen het hof
nu worden zij
door hem ontroerd
hij geeft…
Zoals licht leegte vult
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 405 Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht…
dichter met handicap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 180 schrijft hij zijn teksten vol overgave
en slaat daarbij en passant een kreet uit
waar inhoudelijk niets mis aan is…
Daag het leven uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 328 er is nog hoop
voor omhoog gezogen
keramische bloemen
brekend op de bladsteel
stervend in hun scherven
als sporen in
het niemandsland
worden gewist is het
gissen naar passanten
blijkt de wereld toch bewoond
leid ze naar de offerbank
daag het leven uit
de beul is ingehuurd
het interesseert
de dood geen fluit
er is nog hoop…
Wil je een wildcard
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 179 voor mijn woordentuin
in exclusief betreden
laat je verleden
voor wat is geweest
proef hoe geuren
dansen op de kleuren
in een wind
die lente feest
voorjaarsgevoelig
zont het eerste
licht al zacht de
melodieën van de zomer
op beschutte plaatsen
warmen passanten
in eerst ontmoeten
hun eigen dromer
kom op mijn feest
in exclusief…
paddestoelden snel ons huis
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 489 en al
mijn liefde schenken
dat is vertrouwen
tussen twee
in ontmoeten las ik
meer dan groeten
je warmte nam me mee
we paddestoelden snel
ons huis en voelden
ons er eindelijk thuis
nu hangen er gordijnen
die slechts de late
avondzon laat schijnen
de bosrand wordt te druk
want als wij liefde delen gaat
onze stilte door passanten…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 763 de reiziger staat stil
hij overwelft de gehate vlakte
hij wikt de taal van zijn herinneringen
het lied des vaderlands
de reiziger leeft in gemeenschap
met uur, dag en tijd
hij groet de nederige passanten
en de bloemen aan het venster
loopt gezwind over het water
peilt de weemoed van de vissen
hij bezielt geen plan
stuurt geen kudden…
Een paar dagen voor Kerstmis
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.903 Hij draait
zich om, een straatkrant in de hand,
op zoek naar een volgende passant.
Ik ben het weer. En knik nog voor hij iets
kan zeggen: ‘Ja, zeker meneer.’ De zon
begint te schijnen. Ik zie zijn vleugels.…
Elke dag een nieuwe wereld
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 376 onze tuinmerel fluit in dialect
laat dames horen geen passant te zijn
die uit is op 'n wip, maar een
serieuze partner die de buurt kent
de merel fluit met zuivere luide toon
veel groter dan zijn verenlijf
de zon over de rand van de horizon
ziet het dagen in het oosten
hij denkt dat het zijn werk is
viert wedergeboorte van de wereld
met…
Wanen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 173 mensapen-verblijf
en bestudeer de grote apen;
ik leef me in hun wereld in
die wenkt en ik zie wie ik ben
zou m’n beschaving afzakken
Iemand tikt op m’n schouder
ik ontbloot met ‘n apengrijns
m’n tanden en bijt in 'n hand
Volgens mijn vrouw ben ik
te gek om los te lopen en
niet toerekeningsvatbaar;
ze laat mij sindsdien uit
en waarschuwt passanten…
December in Tanger
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.414 Maar over de baai
hangen zware wolken:
kamelen drinken ondersteboven
van de regenboog en spugen op
nietsvermoedende passanten.
Een man in een rode kaftan
tovert een gele paraplu tevoorschijn
en geeft zo nog meer kleur aan deze dag.…
Dromend van mijn leven in de stad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 verscheuren
ook is er geen getij
geen vloed die me verdrinkt
ik zit alleen maar vast
als in beton, het zand
is hard geworden, ja
als er toeristen waren
zou ik naar ze zwaaien
op hun foto’s, maar
er is niemand
ik voel niet eens meer
hoe koud mijn benen zijn
ik denk aan veenmoerassen
die mens en dier verzwelgen
en ik denk aan passanten…
Vleugjes kerst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 474 ik zie de ster
in glans afnemen
streek voor streek
een kleine felle
schittering nog in
driekoningenweek
de stal is tochtig
vervallen en uit zicht
na het warme hemels licht
passanten zijn geteld
weer terug op weg
naar eigen huis en stek
van bethlehem naar
het verre nazareth
waar leven zich weer zet
nog ademt het decor
wat…
verbinding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 161 Tegenwoordig liggen de verbindingstekens
weerloos open
veel wind tussen de passanten
gezichten onder een witte ijslaag
dat vriest dat kraakt
bewegingsloos de tongen kapot
taalkundigen die zwaluw worden
en hun winterpak aantrekken
Het kwijnt en rot traag aan de nerven
van de woorden
huizen worden vergeten
takken tot blad straten tot…
sneeuw !
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 De Goden schudden hun bedden op
Vlokjes van onschuld dansen met
pluisjes van dons
Zuiverder wit kan niet bestaan
als van een maagd die zich
behoedzaam neervleit in de straat
Die zichzelf niet meer herkent
Stemmen niet ver van stilte
Voetstappen die alles verraden
Lijdzaam dragen takken hun nieuwe
last en buigen diep voor de
passanten…
Langszij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 105 het bos wonen geen geesten
tijd verstrijkt langs de huid
en de wind plukt bladeren met
ingetogen hand, zag je ze niet
liggen, gevonden voorwerpen
verlaten van hun bestaan
in de zachte moederschoot
helmgras, vochtige aarde
in het bos wonen geen mensen
maar waaien zij uit, in stilte
groeten elkaar nog als lotgenoten
vluchtelingen, passanten…
Zonder omwegen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Alles raakte vandaag
zonder omwegen het hart
Twee vogels in de boom
de dag was nog niet voorbij
Bespraken het doen en laten
van passanten zonder iets te begrijpen
Toen de buren ons verrieden
was de dag nog lang niet voorbij
Op kousenvoeten door belaagd gebied
en de wens om te begrijpen
Door de duisternis toen de vijand
ons uit…
Onbevangen pracht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 990 Een zacht ruisende wind
over niet afloopbare velden
vlaktes van vergeten helden
kraambed van tulp en hyacint
aan de kim het gekrulde duin
een overzeese achtertuin
Ze schouderen in het bed
het frisse groen op de flank
de zware toppen fier en rank
gekleurde hoedjes opgezet
bloemenpracht van hart tot rand
buigend voor passant en klant
Zo…
Maken de man
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 31.772 Hij bebroekt, behemdt en zelfs behoedt
de gedaante van mijn passeren
hult mij, schijnbaar achteloos, in kleren
waarin elke passant mij achtend groet.
Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte
jubelend over hoe hij mij heeft bejast
en verdwaal dan in de ruimte
waarin slechts de stilte past.…
Herfstsfeer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 783 wind waait om mijn kop
houdt niet op niet over
wapperend lover tovert
grillige vormen afgetopt
door daklijst op natte straat
verlepte bladeren treuren
gehaaste passanten keuren
ze geen blik waardig maat
voor onverschilligheid
ritmisch bepalen voeten
vertrappend het wroeten
van de hond die herfsttijd
pootverheffend van geur
voorziet…
Magie van leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 natuurlijk
zweefde jij niet
wel dansten je
voetafdrukken
op het zand
in een choreografie
van zee en een
warme zomerdag
die golfjes transparant
het strand opbracht
waar zij
en passant
de sporen wisten
van wandelaars en
mensen aan de kant
je hebt de ruimte
waar jij zeegezichten
schrijft tot mystiek decor
verheven ook schepping…
schalulleke
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.802 Conil de la Frontera
Schalulleke noemen wij hem
het lelijke spaanse zwerfkatje
'een verschoppeling vol overlevingsdrift'
die zijn kostje en wat genegenheid
bij de passanten alhier tracht af te dwingen
door voortdurend aanwezig te zijn...…