Alle inzendingen over passen wij wel

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…

even er uit met drie passen ben ik buiten de stilte weldadig om me heen ja er is wel geluid maar in de rust van de natuur voelt het kalmerend zij praat zonder woorden omarmt je meteen met haar word je één geen confrontatie discussie of gekrakeel maar een weldadig begrip zij en ik voor elkaar openstaan met haar kan ik alles…

De zon het groene gras die blauwe lucht van toen wij zelf de bron van plezier maakt akoestiek de kleintjes waren Zij staat voor me vaker staat zij daar misschien al ver voor deze zomer soms mag ik op haar handdoek passen soms weet zij mijn naam ik pas op dat is alles wat zij vraagt Zomerdagdromen lang ging het goed wij leken…

Mijn gedachten passen niet, passen niet in mijn schedel. Ik zie ze naar jou toe gaan. Jouw gedachten bereiken mij. Ben ik gek aan het worden? Ben jij het die gek geworden is? Ik denk te weten wat normaal is. Maar wat of wie ben ik?…

Wij hoeven daar niks aan te doen dan alleen een beetje op te passen Om het zo te behouden uit fatsoen.…

stap in de trein neem plaats ga naast me zitten vind ik fijn bepaal het doel ik volg jij beslist waarheen jij weet wel wat ik voel we komen daar terecht waar wij elkander dachten te zien in de jas waarin we samen passen in de kas waar onze bloemen onenigheid verzoenen op de uitkijkpost waar jij je schoten loste om aandacht…

Wij willen zwarte ogen boven witte tanden blauwtongzoenen diep in de hals striemen over maatwerkhart zien kloppen af en toe. Kermen in een kromme hoek geluk stukslaan rechtop gespierde benen staan en ferm afgemeten passen nemen. Wij willen stilstaan en tenen krommen.…

ik ben blij dat jij er bent en dat je naast me staat dat je naar me luistert ook wanneer het minder gaat dank je wel voor al je steun je warmte en je trouw dat jij voor mij de vriend wil zijn die ik wil zijn voor jou…

de moed die ik vandaag verloor vind ik morgen vast wel weer!…

Ik ken je wel, maar toch ook niet Ik zou je beter willen kennen maar dat kost tijd, en die heb jij niet om onze gevoelens te verkennen...…

toen ik haar kuste niet op de mond maar op haar buste blies een vleugje lucht gelijk een zucht 'wel te ruste' ------------------------------------------------------------------- Uit de bundel 'voor jou, van mij' van Josefien en Wim Niesten.…

Verdrietig laat je de lijn los, terwijl Jij weet dat dit niet had gemoeten Hoopvol, en tegelijk vol van schaamte Gekerfde tekens in verwoeste aarde, die Omgeploegd ons verdriet doet toenemen Geplaveide wegen werden jouw deel 't Verdriet verstomde, weggestopt In een woud van verlangen naar niets Alles dat niet voldeed aan jouw criteria Werd…

wanneer tranen de laatste dag begroeten jij nooit meer jij zult zijn dan zullen woorden gevangen door de wind golvend zacht fluisteren als stil lispelende klanken vaar wel…

tot het verleden hoort een laatste diepe ademtocht de afstand wordt al groot wat doet het ook terzake het is het eind van de wereld niet al werd de laatste weerstand gebroken door de onafgebroken schreeuw in mij een opflakkerende herinnering al is niemand aansprakelijk het is niet eerlijk de pijn gaat niet meer voorbij al de rest wel…

(Wil wel nog zeggen, dat ik hoop dat Nederland het WK wint!)…

bram vermeulen zingt: dood ben je pas als je bent vergeten. op de nieuwjaarsreceptie van vooruit ging conner voluit over de tong en getuigden partijgenoten dat zij hem warm in hun hart en armen blijven sluiten. wat leeft er bij de partijtop? wat zegt hij zelf bij het einde van de wekenlange show ? na wekenlang voor en tegen ?…

De regel is dus wel degelijk: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Bron: Doelstellingen coalitieakkoord bereikt- Zuid- Holland bespaart € 25 miljoen met minder taken en personeel!…

het is echter wel zo omdat jij achter mijn rug om zaken vertelt, die kant noch wal raken, dat jij probeert mij in een slecht daglicht te plaatsen,, dat mijn ja in jouw mond naar anderen toe een nee wordt, m.a.w. omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar....…

las uw brief nog eens trug alles in beweging kwam nooit aan kom nog eens terug het is rustig het woord in m`n hoofd dit kan beter maar heb `t leven iets beloofd groetjes luchjuh…

Spoken leven wel en niet. Absent is als je er bent door er niet te zijn. Ik mis je soms ook als je er bent. Soms ben je er zonder te worden zoals ik je mis. Niet elke wolk heeft een naam. ------------------------------- uit: 'Dat ben jij toch', 2013.…

Nog worden we niet vatbaar resistent voor een gemeenschappelijke ziekte, toch zet ik de hoop van besmetting als wapen in, in het verlangen alles op het spel te zetten op de huid van je gezicht door elk sproetje in een roos om te zetten voordat ik vroeg of laat de ogen sluit een bijdrage aan de jaren vriendschap in de bittere zinnen…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

Rest mij nog: “Vaert wel, de wind vanachter en misschien tot weerzien, in dat andere mystieke leven.” Benefacite.…

even niet zo sterk als altijd even niet meer vooruit gewoon een paar passen terug gewoon weer doorgaan met een berg op je rug wij konden alles aan wij zaten vooraan maar nu is alles kapot geen lach op de mond even in de put even zonder geluk even beseffen dat het leven niet meer is dan een aantal lessen volg de rest en je staat stil een…

Slenterend over het strand Onze passen vertragen Wij zijn nog niet verslagen Jouw warme hand in mijn hand. Terug wandelend over het strand Wij komen er samen wel Na verdriet komt herstel Jij pakt teder mijn hand.…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

En wat me ook wel goed zou passen Is dat de straat gevuld wordt met matrassen. ...Fietsersbond pleit voor aanbrengen van airbags aan de buitenkant van de auto's...…

ik dans geen poëzie de choreografie is mij iets te subtiel tutu in slanke passen de echte hoge hakken staan me niet wel spijkerbroek en gympen soms vreemde woorden om mijn schrijfsels op te pimpen maar in decors leef ik me uit beluister deze herfst mijn vogel voordat het winterse voor even alles sluit…

heb de muren met sprookjes bekleed de vloer danst muziek onze passen geven in nemen het zweven ogen drinken pure emoties proosten met liefde op het ademloos moment dat ons vuurwerk kent als de wereld applaudisseert zijn wij de maan voorbij op weg naar de sterren sterven woorden in een stilte die ons nooit is geleerd…