Alle inzendingen over poezie OR gedichten OR proza

Ik hoef uw gedichten niet te waarderen, discussies over poëzie eindigen in gezwam, echter heb ik het tij steeds willen keren, dat menig gedicht leest als een cryptogram.…

Vormvaste poëzie kwam van zijn hand, Gedichten voor het Volk en Vaderland, Als virtuoze vakman onomstreden. Een droevige, maar ook morele plicht: Mijn eerbetoon aan Gerrit, dit gedicht.…

zo'n allereerste zin van wat nog moet komen daar hangt veel van af je maakt een start hoopt dat 't loopt want dat maakt het gedicht lezenswaardig veel is poëzie zegt men maar ware woorden zorgen ervoor dat 't gedicht mogelijk zal overleven…

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Ik ben niet genomineerd voor de poëzie-prijs van het jaar zal geen halve ton ontvangen mijn niveau is blijkbaar niet wat ze van 'n dichter verlangen. Ik ben niet genomineerd krijg dus niet de pot toch zijn mijn gedichten liefdevol en provocerend met een vleugje spot.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Dan stap je brak Van proza naar Prozac.…

zoals het enige katje dat na 't verdrinken van de andere twee leert leven vol beste moed de emmers, de bezems en de tuinslang met hand en tand te lijf te gaan opgewonden sprongen en nijdige halen met nog buigbare klauwtjes bieden het hoofd aan de opwindend wereld: er op af de achterbakse aanvallen van dweilen en het klierend gekonkel…

Jaren schreef hij teveel naar zijn zin men kent hem als geen ander totdat hij steeds minder open dichter werd…

en jij zwom naar de overkant het water aan de lippen want de zee stond je te wijd er gleden vissen onderlangs en het besef kwam later pas ze haakten aan jouw vlinderslag er werd iets uitgedreven je ogen schenen helder maar je zag niet wat het was je vloeide naast de tijd.…

Ik ben een gedicht.…

Ze voelen zich thuis bij jou, mijn gedichten, met hun voeten op tafel, open en blootsvoets vertellen ze, geen woord vooraf, elk vers vers voor jou, zappend van liefde naar liefde, blad per blad.…

Benieuwd, wie strakjes hier het spits afbijt, Want Arjan hangt zijn lier aan hoge bomen. Welke poëet ook uit de hoed zal komen, Zo’n hobby kost een zee aan vrije tijd. Een AOW’er zal het niet gaan doen, Die heeft het razend druk na zijn pensioen.…

Een gedicht: de punt van de staart van een kat die -- al de hoek om is.…

Ik ben van jou die ik bemin Ik ben van jou die zwijgend stil Door alle dagen Gedichten wee en schande draagt In de bundel van poëzie Verberg ik mezelf Daar leef ik daar adem ik Mijn gedichten sneeuwen langzaam Als een blues als twee akkoorden Die in het verleden doodstil drijven…

Een gedicht is veel te kort dat is wat ik zeker weet wat aan poëzie nog schort is hetgeen men weer vergeet Een gedicht is veel te lang dat is algemeen bekend woorden zijn als geldingsdrang eigen waan is inherent Zelden wordt het hart geraakt door een woord vanuit de put ook al wordt een zin van nut Een gedicht is pas volmaakt als het…

een gedicht valt. Planten, bloemen ontkiemen komen tot bloei poëzie struint onzichtbaar haar staart steekt erboven uit!…

een eerste gedicht verplicht de dichter tot zoveel meer poëzie als lichte vorm van dwang een gedicht blijft dikwijls maar slechts even hangen in de zeef van het collectieve geheugen om genoemd te blijven worden wordt er meer van je verwacht want bij stilstand zullen de anderen je voorbijstreven woorden vervliegen gedichten vervagen…

Het is in scheef proza waarin ik zing. ------------------------------------------------- uit: 'Het boek van de beminnelijkheid', 2000.…

ze gaan ook dood dat maakt hen toch weer gelijk aan mij vandaag las ik over een van hen hun muren sluiten me buiten maar hun deuren zijn niet gesloten hier moest ik lang over nadenken dat zal dan wel poëzie zijn huppelde blij verder door gedichten land inspirerende poëzie of muziek droevige gedachten houden me in de ban slechts voor…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een gedicht schrijft een man. Het gedicht kijkt naar het vel. Zijn blik is somber, er valt geen woord te lezen. Littekens verzwijgen een verhaal. In de tweede strofe komen de woorden op gang: hand, die over het vel gaat, hoofd en hart. Voorzichtig krijgt de man vorm. Langzaam ontstaat poëzie.…

in de ruimte, offert zijn gedachten aan de wind die ons luistert poëzie is de honing in de melk het zoet van het verhaal van de gedichten strofes aan elkaar gelijmd met het verdriet als een poëet zijn laatste bundel slijt aan de voorloper van de stoet die hem begeleidt naar het colofon van afscheid…

Wat wilt ge, o Zomer, 't aanzicht niet ontbloten, Maar schuilt en houdt de sluier voor die ogen, Die ons te aanschouwen nimmer nog verdroten, Hoe vaak ook hun beloften ons bedrogen. En schoon ook soms die plooien het gedogen Dat onze blikken langs uw leden schoten, Wat troostten ze ogen, die niet drinken mogen Stromen, die u uit de open ogen…

'k Heb afscheid van het leven nu genomen. Ik wist het ogenblik dat zon en maan Tezamen langs de hemel zouden gaan En alles ging als ik m' had voorgenomen. Nooit bloosde 't licht zo ernstig achter bomen, Zo helder gaf nooit alles te verstaan Hoe het voor andren ging weer open gaan — En verre zag 'k de Rijn lichtspieglend stromen. Uw oude…

Wanneer ik nu in de oude bladen lees En zie het wonder beeld-werk van die tijden, Die nog voor 't heil-begerig oog belijden Een geloven, dat hoog boven werelds vrees En hel en dood en wat het meeste dees Tijden onteert: kil onverschillig lijden Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden, Des dervend nu doolt menig hart als wees; Dan…

'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed, Heb ik mijn lust in 't varen; Vindt gij aan wal het leven zoet, Ik zwalp liefst op de baren, En, ben ik jong, vaak is de orkaan Me toch al over 't hoofd gegaan: Hoezee! 'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand Wil 't mij niet lang behagen; Veel liever hoor ik door het want De winden…

poëzie wordt na vele dagen van dromen…

geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand zonder grootspraak sluimerend in grote hoeveelheid vertoef in mijn welluidend gedicht het is eeuwig houdbaar prik…