Alle inzendingen over raadselachtig

rusten in ons oog blader niet meer door de regels de lijnen zijn onevenwichtig ze bieden geen houvast zet me in de eikenhouten kast de eens vertoonde passie gevuld in rood en purper doen de nacht blaken in ’t zwart geen contouren spelen met de kale witte muren ik bekende waar jij naar toe wilde bloeien je las slechts het begin zo raadselachtig…

bizar gevormde rotsen keken ons aan dreigend overhangend met alle gewicht boven ons hoofd zat een grote rotskei onzeker klem tussen twee rotswanden Moeizaam klommen en daalden we tussen gigantische her en der naast en op elkaar neergekwakte rotsblokken op de meest onmogelijke plaatsen groeiden grillige bomen en struiken die op totaal raadselachtige…

is zo raadselachtig dat na elke restauratie moet kunnen gekeerd naar het voorgaande mysterie de man op het schilderij naast het meisje droeg een zwarte hoed met er onder een roodbruin kapje de zwarte verf bleek toen men echt keek van na 1930....…

raadselachtige blik in de ogen een slepende gang door het leven vette vlekken op donkere broek witte sportsokken blauwe schoenen wapperneus klapwiekende zeiloren uitpuilende buik een eendensnavel frisse reuk goedkope aftershave de baard van vier dronken dagen hangend kruis in afgezakte broek opmerkelijk de bedrevenheid in beurtlings knipperen…

hoe raadselachtig 't licht hier alles belaagt en streelt langs het volle geel van zonnebloem en over het ruisend groen van druif en rank dwarrelend boven het geurend paars van lavendel dan weer spelend met vlinder en hagedis door al wat leeft bemind de ganse dag bezongen doch vooral verzonken in puur azuur van wolken en zee in…

de dag zeurt al aan mijn hoofd nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten…

zijwaarts blikken alsof hij de huid draagt van het beest hoe hij trekt om gezien te worden slepend met gewicht alsof hij boekdelen uitdeelt en zij vluchtend in een wegwimpelen op haar bovenbalkon het omfloersen omringd met ijsgladiolen haar glazen beschutting het scharen in een vlucht wenken van vogels vluchtig zeldzaam vermomd in een raadselachtig…

Nachtenlang doorgehaald met woorden die kil en raadselachtig en onbewegelijk waren, soms zelfs helemaal verdwenen.…

Elkaar tot in de lange diepte zakken Tot armen van de inktvis lengen Tot zwarte inkt van de inktvis Steeds samen in een nieuw verstrengeld wij totdat wat mengt het mengsel van ons samen is Totdat wat mengt de wolken van onpeilbaar woelen is waarop ons schip de kiel nog stampt En wij het raadsel kennen Te varen op de diepe afgrond van dat raadselachtig…

dinsdag zat een sleutel bij de post met een briefje aan een touwtje geheel vers nog zonder vouwtje: “ben wit met kapje voor de kost” sherlock holmes er op na gelezen deze adviseerde men neemt de neus ruikt het object exact en precieus om op sporen te worden gewezen kurkuma twee honden ketjap manis babies qua geur opmerk’lijk baarfris…

Wind klinkt als een kletsende mep, kolkend uiten scherende vervlochten wolken en zelfs achter omheiningen van prikkeldraad buitelen takken over ‘t asfalt van menige straat. De wind rukt krachtig kanend als razend oog hier buigt ’t getij bomen nederig tijdelijk tot boog. Deze neiging , de dag overdekken met een laagje ijs weerhoudt menig…

durfde aanspreken Vele jaren later na een verhuizing kwam ik je in de Herestraat weer tegen arm in arm met je vriend Ik deed even alsof ik je niet zag maar net voorbij keek ik voor de zekerheid toch achterom jij ook en toen: Ja zij is ’t – ja hij is ‘t Waaraan heeft hij jou verdiend En toen even die warme lieve mij vragende versmeltende raadselachtige…

Ik zat en luisterde en zag het aan eerlijk gezegd en tegen beter weten in verwachtend dat nu eindelijk 'De Zin' zichzelf in deze bus zou openbaren van al die raadselachtige aanwezigheden. Maar nee - natuurlijk nee. De enige conclusie was: ik houd van mensen in een bus, ik houd van gras en lucht. Ik rij van Groningen naar Roden.…

Grijpen wortels diep in de bemoste grond, hun echo’s ontwaken raadselachtig en ongeremd in lieflijke contouren uit een bovenaards verhaal, kiemstof uit het morgendal wat nooit verloren ging.…

Grijpen wortels diep in de bemoste grond, hun echo’s ontwaken raadselachtig, ongeremd in lieflijke contouren uit een bovenaards verhaal, kiemstof uit een Elfendal wat nooit verloren ging.…

Grijpen wortels diep in de bemoste grond, hun echo’s ontwaken raadselachtig en ongeremd in lieflijke contouren uit een bovenaards verhaal, kiemstof uit het morgendal wat nooit verloren ging.…

het, na lang aarzelen, toch waag om door de oude poort te gaan blijf ik, getroffen, ademloos staan ik word overvallen door een stilte zo intens dat ik me bijna terug tussen de mensen wens doch, net op tijd versta ik 't geruis van het blad dat ritselend neervalt op mijn pad ik hoor, in deze Hof van Eden stemmen uit een lang verleden mijn raadselachtige…

In glas en lood tovert zij het zonlicht om in warme kleuren die verkwikken, maar houdt een raadselachtige parel in een aura van schemers en grijze tinten. In het hotel ernaast klinkt klassieke muziek je tegemoet, juichend en onstuimig als de wind die wervelende schetsen maakt in het maïsveld.…

Bedorven zinnen zijn niet te verhelen Poetische bedoelingen behoren Te dansen op de toppen van verbeelding Dat is tendens, ik weet het, de herboren Begrippen moeten klimmen op stilering Toch zie ik mechanismen om het beste Snel zelf te zeggen in verdedigingen In plaats van waardevolle, manifeste Gedachten zelf te vormen en bedingen Het raadselachtige…

De nachten komen met raadselachtige ogenblikken. Waarin ik vlucht bij de moeders voor mij. Want we hebben moeders in de hemel, en moeders op het land en moeders in het water. Opeens merk ik dat ik hulpbehoevend ben en dan weet je dat je een moeder hebt.…

Wij zijn zielen zolang wij knielen voor het Verhevene,voor het Raadselachtige Wezen boven ons. Wij zijn zielen die dolen in een nare wereld verdronken in tranen. Van miljoenen vrouwen en miljoenen mannen. Wij zijn bisschoppen van het geloof en de striemen van alledaags lijden. We worden, ja we moeten elke nacht op bed.…

Bont gesponnen beeld van mooie woorden, raadselachtig boeiend, 't is soms te vol, Te veel, te groot, te overdadig, ja, wanneer ik drinkend met mijn ogen, Langs 's dichters gouden regels ga. Zo vol van klanken, kleuren, geuren, Een Mei te kort, één groot gebeuren.…

Mijn gezicht is van raadselachtig fluoriserend paarlemoer. Ik ben tegen iedereen kuis . Behalve met mij zelf. Ik ben een arme krab. Ik kan amper dansen op mijn rozerode voeten vol zwellingen en vochtophopingen. Ik wil zo graag dat jij mij meeneemt tot in de sterren. De vlinderdans,oh leer me toch de dans van vlinders!…