Alle inzendingen over romantiek in maanvel

Ik heb niks met passie elkaar in lijven slaan het is me veel te klef te beklemmend te benauwend ik word er zo slap, zo slijmerig van. Nee, dan de schoonheid die de afstand schept de zeeën van ruimte de eonen aan tijd: daar groei ik van als een onmeetbaar verlangen naar lengte. Goethe zag het al inspiratie eist een ster een planeet…

De tijd is heen waarin ik, licht van toon En snel van geest, de dingen dezer aarde Loofde en prees of in mijn hart bewaarde Als de Madonna elk woord van haar Zoon. Een graazge wei, een wulpse rozengaarde, Een vlindertje, een vlieg, een anemoon, Elk kreeg zijn aureool van zichtbaar schoon Als ik het in mijn liederen verklaarde. Die tijd is…

Tafel fraai getooid vol met feestelijke spijzen 't lijkt wel kerst: het kaarslicht aan; hij zal zich gelukkig prijzen Frisse parfum opgedaan en de wijn komt koel te staan ook het schort is afgedaan alles klaar om te beginnen Zacht muziek om bij te zingen op de klok is alles klaar; hoorde ze de auto maar he, daar roept de telefoon. Leuk…

Een koepel stralen schijnt de late zon. Op ‘t IJsselmeer ligt een gouden streep, 't verguldt een overstekend bootje. Gewillig wiegelen kleurtjes water in en uit elkaar, alleen zacht klotsen. Een sliert aalscholvers slingert boven een horizon van nevel. Een gat in de wolken lijkt een blauw meer, omringd door fjorden. Warme lucht dekt ons…

heee … je lacht wat ik heb gezegd weet ik niet meer verstomd kijk ik naar je veranderde gezicht als het zich opent voor mij als een vallei vol rijpe druiven die geplukt willen worden als een koele schaduw die eindelijk zonlicht wil zien als een vlinder die z´n vochtige vleugels aarzelend openvouwt als een lauwe lentewind…

Waar denk je toch aan? Hij ligt zo tussen ons in -- onze eerste kus. ------------------------------------ Mijn lippen drukken de kus van toen in een graf – van twee monden diep. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

Ik lig graag wakker denkend aan romantisch met hem, lang en gelukkig ja, ik wil de prinses zijn, ik ken mijn rol maar mijn prins maakt nog fouten en verwijt me Grote Verwachtingen die hij bespot liefst met anderen erbij want lachen is gezond en gewoon is toch goed genoeg we zeggen: je bent mijn liefste een beetje gestoord maar mooi…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

de voor-laatste bladzij, papier met gebruinde vlekken, kleeft ook nu aan mijn hand ik las het duizendmaal op een rij mijn gemoed noch mijn vinger willen verder trekken ik bezweer het einde, ontken een mogelijk afscheid berust liever in de romantiek van het onvolledig zijnde…

Nog slaperig haar wangen rozig lippenrood de nacht bracht ze niet dus laat ze maar komen dagdromen vol geur en kleur en warme wolligheid aan romantiek handen wrijven over armen langs gesloten ogen rekken strekken de fluister glimlacht begint bij het begin er was eens ……..…

(Lekker maar even) Zij gebruikt haar schoonheid om mannen te misleiden De roos geurt verleidelijk Haar seksualiteit zorgt voor stort in ongeluk De roos in extenso zwart Begrip uit Romantiek uit laat-negentiende eeuw Verlangen werd bekoring Haar ware geslachtsdrift uit zich in begeerte naar alles lekker, maar even...…

Waar romantiek moet wijken voor de wetten van 't verstand; de kortste weg meandert niet. Wie vindt nog schoonheid in dit nuchter land, getekend met een liniaal? Ik! rechtlijnig in denken en doen, rechtlijnig van figuur. Het vleesgeworden poldermodel.…

Zwoel is de nacht de lucht is warm en zacht een briesje speelt met mijn haar je voelt je zo onkwetsbaar samen loop je hand in hand je voeten spelen met het zand de maan en sterren verlichten de zee het klinkt misschien heel cliché de romantiek overheerst dit tafereel het is prachtig en sensationeel.…

je danste in de wind mijn zonnekind plukte nachts de zon van verre sterren straalde als een heldere komeet in romantiek van verre maar jij ontplofte nooit wel was je heet kosmisch kan ik eeuwenlang jouw staart nog volgen in het spectrumbreed maar in de zonnewind herken ik je weer altijd als mijn eigen kind…

Van kindsbeen leerde ik al van mijn tante Klassiek en romantiek, van alle kanten, Een serenade, liefst van Trio Dante, Geen operette van Joost Belinfante Maar strijkmuziek, het tweede deel - andante - Van Mozarts Sinfonia Concertante Ach leefde zij, dan bracht ik pede stante Die nachtmuziek als ode aan mijn tante…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Schrijven van mijn hand zoekt bevend de lijnen die ik zou lopen door schaduw van lommerrijke lanen beschenen door maanlicht omfloerst door kransen van kleuren besprenkeld met sterrenlicht fonkelend door tere lover inspirerend tot gedicht en in heldere beken sprankelende weerschijn van nachtelijke romantiek spiegel uit “Duizend en één…

Schrijven van mijn hand zoekt bevend de lijnen die ik zou lopen door schaduw van lommerrijke lanen beschenen door maanlicht omfloerst door kransen van kleuren besprenkeld met sterrenlicht fonkelend door tere lover inspirerend tot gedicht en in heldere beken sprankelende weerschijn van nachtelijke romantiek spiegel uit “Duizend en één…

Wie wil nou sterven in een kogelregen Als Bonnie met haar zo geliefde Clyde, Die, nadat beiden werden neergemaaid De anonimiteit voorgoed ontstegen. Die zijn destijds én dodelijk geraakt Én juist daardoor onsterfelijk gemaakt.…

Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu zeg Een stille liefde kwijnt niet zomaar weg! Voor M.W.…

Ontploffing van emoties door verlies van datgene wat dierbaar is Verloren in diepe oceanen waar de romantiek het donkerst is maar ook het meest intens Door geweten betast Door gevoel aangeraakt Voel de drukkende massa die ons illusies voorhoudt Immer beklemd zal ons het dromen niet geleerd worden Omringd door de grootste illusie…

Verdwaald tussen rijen gestapelde huizen met als enig groen het stoplicht op de hoek waar restanten tuinen zwaar overbetegeld geen ruimte bieden voor plant, boom of dier de stank van open haarden doordringend elke romantiek bezwaard ons draaglijk groen verstolt steeds meer tot verstenend grijs waarin je verdwijnt als je niet…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

Handen toetsen zachtjes noten vingervlugge romantiek virtuoos kruiden de klanken de ganse kamer met muziek Ragfijn trillen alle snaren geen notie meer van tijd ratatouille van gevoelens om wie ik de meester zo benijd Gedachten zweven plots in broosheid tranen paar'len in het licht diepe smeltkroes van emoties de hemel leek nog nooit zo…

Over genegenheid weet ik door zomerse nachten onder maanlicht van het muggenland bij het meer alsof ik ergens in een verte een brief moet schrijven plotseling een vreemdeling zonder adres op de oevers in diepte van het ogenblik, in romantiek zo divers onder wolken die als slagschepen regen bezorgen op het hoofd van mijn personage in een droom…

Ik wacht weer op iemand, die me op zijn witte paard meeneemt naar een land hier van vandaan, het land van tijdelijke vleugels, vlinders in je buik en romantiek.…

In deze zomer had ik willen wonen als een kasteel om vrolijk in te zijn met romantiek en stille dromen en zoveel kleur door zonneschijn maar als ik terugkom van mijn zwerven door zompig veen en schrale hei dan zie ik steeds het donkere water en het stramme riet dat staat langszij de stappen die ik toch ging zetten ze komen nog niet los…

Voor mij ligt een doek het zijn de kleuren die ik zoek dat heeft te maken met mijn stemming op het doek heb ik geen remming daar laat ik mijn handen glijden en mijn spatels begeleiden golvend ga ik op en neer het doek krijgt nu een bepaalde sfeer de compositie is compleet het is net als dit gedicht een poëet dit schilderij bevat romantiek…

De zon is sfeer en romantiek, in de woonkamer of buiten de deur. Het licht verlicht je kijk, het bereik. Voor niets gaat de zon onder, niet voor niets gaat de zon onder. Het wordt donker, het kunstlicht is in zicht. De volgende morgen kun je pas zien wat je hebt aangericht. In je leven, je ogen sluiten, het lijkt de duisternis.…

ik heb nog nooit iemand zo liefgehad zong jij en ik begreep je woorden van groot geluk want uit mijn mond zweefde een glimlach naar de Japanse zomer een oud geheim nu op alle winden vrij ik weet dat toen de nacht viel tussen het klavier en romantiek jij verder droomde in je eigen zonnetuin en ik met mijn laatste zekerheid de ogen sloot…