Alle inzendingen over saam OR deur

keken naar de deur die er niet was en we liepen naar de pont de deur stond open en we lieten alles toe zo over het IJ zo voelt een nieuwe deur die altijd open staat vriendschap van jaren…

Een blonde jongeman klopt aan mijn deur je bent niets verandert zegt hij bonenstaak ik slinger naar de keuken wat wil je?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De doelman van weleer, nu directeur, Kon wèl Ruud Gullits interesse wekken, Maar wist hem niet over de streep te trekken, Ze kunnen samen niet meer door één deur. Nee, liever denk ik terug aan hoe het was, Nu zijn ze net een èchte kleuterklas.…

uitbarsting tot meer dan dat zij samen zijn geweest…

Naar huis, boom en beest Ik wilde het niet weten Maar die deur is er nooit geweest Geen deur maar een muur Van keihard beton Waar ik nu tegenop knal En niet verder door kon Onwennig draai ik me om Alleen en niet meer samen De voordeur staat open Kijk voorzichtig door de ramen…

In dat hotel met poëzie op de deuren ontmoette ik je weer viel ik weer voor je en we vrijden en schreiden tot die vriend op de deur klopte of alles oké was. --------------------------------- uit: Memento (Liverse, 2019)…

als de deur is gesloten het slot is omgedraaid als het verlangen niet meer is te stoppen de liefde lijkt op te gaan in haat als het ontnuchteren is begonnen vraag ik me altijd af waarom ben ik ooit gaan geloven dat wij samen zouden blijven bestaan…

ik keek naar jou en zag - vergroot - mijn eigen angst voor close en samen ik zag je vertrekken en deed zelf de deur maar vast dicht … moet de spiegel verwachten toegift: dagelijks denk ik: ha! vandaag nog niet aan jou gedacht…

Uit, over, de deur gesloten, maar er ging een nieuwe deur open... 'k heb weer lief, een nieuwe toekomst, met hem zal ik 't pad des levens verder belopen. Ik wil je danken voor de fijne jaren, samen met onze dieren, een leuke tijd. Het ga je goed je verdere leven, want diep van binnen, weet ik dat 't je spijt!…

Goedemorgen ochtendgloren mag ik u even zeggen dat u mij wel kunt bekoren met uw prachtige kleuren verschijnt u nu hier dus open gauw uw deuren en vraag de ochtend ten dans zodat u samen kunt schitteren grijp dan nu uw kans…

samen niet door een zelfde deur eigen loslippigheid ja, ja daarvan heeft ze nu meer dan spijt…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

De deur lijkt een muur van mijn gedachten die me dwingen te sluiten wat ik zonder woorden niet begrijp als ze weer droevig kijkt en vraagt waarom ik zo makkelijk zwijg en haar weer zonder een sleutel laat wachten…

Ik heb de liefde liever andersom en speel het bij mij thuis ik was je onderbroeken niet maar ben gewillig met je kruis Ik strijk geen zielenpoten maar neem je als het kan als een ei met dubbele dooier slurp ik jou want jij bent man Ik kijk wel uit voor schijnvertoning ook voor onbezonnen glijden al smaak je zo naar honing bij de deur…

Er zijn drempels die je tegenhouden deuren die gesloten blijven mensen die niet naar je omzien dingen die tot waanzin drijven. Het leven kan opeens zo anders zijn boosaardig lijkend, en zo hopeloos je met jezelf geen raad soms weten teneergeslagen zijn of boos.…

Als de angst langs de voordeur bij mij komt schuilen om mijn schaduw te beschermen dan vecht ik of vlucht ik naar het onbestaande als weggevoerde uit mijn nachtmerrie langs de achterdeur naar buiten aan de angst ontsnapt…

de regen valt met sloten koffie aan de tafel vierkant geknoeste tijd met elleboog gesleten geulen waar gasten zich een plek weten om het hoofd te laten hangen voor even nergens thuis het getrippel van duizend druppels verdrijft het eeuwige geneuzel in wat het verleden heet te zijn nu en gisteren ook al toen de zon zo scheen en toch is…

Gaat er een deur dicht Gaat een andere deur weer open Want we willen natuurlijk wel weer Naar buiten kunnen lopen Dus we openen die andere deur Wat zou erachter zijn We zijn daar nog nooit geweest Dus is het daar wel fijn Dat weten we pas als we door die deur gaan Oef, weer een nieuw avontuur Was nog even aan het bijkomen Van die andere,…

De deur is open, hij blaast in mijn gezicht de muren omarmen mij de vloer ondersteunt mij het plafond onderdakt mij het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’ het plafond is zwanger, hangend naar benee de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje de deur blaast mij in het gezicht, spiksplinternieuw is de deur met een koude grijns…

Sluit nu de deuren... Of toch maar niet?…

Wie heeft haar deuren dicht gedaan, de luiken gesloten? De boel verduisterd, het kostbare licht gedoofd? Verbittering gezaaid in een tuin waar vogels zongen? De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd? De spontaniteit ongemerkt, het zwijgen opgelegd?…

In sommige gevallen Moet je met de deur in huis vallen. Zeker als je gaat proberen Iemand te arresteren, Die het nog niet heeft willen leren. Ja, dacht de arrestant, Al dat geweld in dit land.…

ieder die naar het verleden luisteren wil Die verdraagzaam is Kleuren En harten met open deuren…

Er is een geest Die deuren sluit Hij is onzichtbaar Opeens zegt hij het is uit Ik heb een sleutel die iedere deur kan sluiten Ieder huis kent Van binnen en van buiten Verweven met ieders verhaal is een ontmoeting Met deze geest voor ieder fataal Het kan aardse deuren sluiten In een lichtval ongekend De mens Treedt door de deuren Van…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Meegevoerd door de wind die zich laag en traag beweegt langs muren deuren ramen en via bewegende gordijnen tot stilstand komt bij de rand van ons bed. Daar liggen wij. Samen. In verdwijnend licht.…