176 resultaten.
Verlangen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.468 Wij wachten daaglijks dat morgen
Vrijheid aanbreken moet,
Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen
Terug – ons licht voorgoed.
Gebeuren zal dit niet,
Zomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,
Niet volgens onze orde:
‘t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.
Maar…
Complainte
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.822 Ik leefde ook liever monogaam,
Maar ben veroordeeld als nomade,
Tot geen gestage echt bekwaam,
Steeds af te wijken van de paden
Door elk van wieg tot graf bewandeld,
Strak afgewend van 't boos instinct:
Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld,
Hun drift verdrongen en verminkt.
't Geluk, dit smadelijk verdrag
Toch te vergeten bij een…
Het einde
poëzie
4.0 met 25 stemmen 3.667 Vroeger toen 'k woonde diep in 't land,
Vrat mij onstilbaar wee;
Zoals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand,
En 'k zocht het ver op zee.
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op de oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste…
Angústia
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.098 De zee trekt onder de nacht
Naar vele verlaten stranden;
Als een vloeibare wind is zijn klacht,
En zout, zoals tranen branden.
Ik voel dat overal waar de
Branding in snikken breekt
Tegen de kusten der aarde,
Mijn leed met zijn golven smeekt
Om de verloren genade
Jou weer nabij te zijn.
Ik wil van mijn schip af waden
Naar iedere einderlijn…
Zeekoorts
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.208 Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil er tegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.
Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren…
MORGEN RIJD IK
poëzie
2.0 met 23 stemmen 3.493 Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe.
Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe
Je bent; de bloemen zullen je verraden.
Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.…
JAPANSE DANSERES
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.169 Zij was zo tenger dat het wijd gewaad
Haar eerder hulpeloos dan groter maakte,
Zo kinderlijk alsof het smal gelaat
Onder de zware wrong zopas ontwaakte.
Maar toen de fluiten gilden, de trommen trilden
En gong bonsde, wierp zij zich in de strijd;
’t Was of zij even aarzelde, even rilde,
En toen – een ruk, een zwaai, zij was bevrijd.
Als een…
DE VRIENDINNEN I
poëzie
3.0 met 15 stemmen 4.019 ’t Begon op een zomernacht, bijna toevallig:
Terwijl zij zich aan het venster koelde,
Droomde haar lieveling bang en woelde
Zich bloot. Zij vond haar, omziend, bevallig:
De handen naast ’t hoofd geperst in ’t kussen,
’t Dek afgegleden, de knieën hoog
En zelve in zachte boog. Zij wilde kussen,
Zacht, dat ze niet ontwaakte, maar ze bewoog…
WACHTEN
poëzie
3.0 met 9 stemmen 4.248 Mijn bootje is van dun riet,
Gebonden door vezels van lis.
Toch bevaar ik de stroom.
Geen wachtlicht op de andere oever,
Alleen bewaakt door de poolster.
Kom je niet?
Jouw boot is van sterk hout.
Deze stroom is nog lang niet
De woeste Yang Tse*, en toch ben je bang.
Kom je niet?
------------------------------------------------
Yang Tse…
LAO TSE
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.139 ‘ Die het weten spreken niet,
Die spreken weten het niet.’
Deze woorden, werd mij verhaald,
Zijn door Lao Tse uit de stilte vertaald,
Hoe weten wij dat hij wist?
Twaalf boeken schreef de wijze,
Heeft hij zich dus vergist,
Die ons het pad zou wijzen?…
DE VRIENDINNEN II
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.963 Zij waren liefst bijeen onder het koele linnen
Der ruwe lakens over de brede sponde
Zo dat zij omhelzende zich nog in een
Tweevoudig gewaad, een legertent bevonden.
Door de gordijnen woei dan de avond binnen,
Een zachtzwoele die goedvond dat zij zich vonden,
Maar eindelijk koel werd en week. Meestal begon de
Nacht tegelijk met de insluimring…
CHINESE DANS
poëzie
3.0 met 12 stemmen 4.111 Door tromdonder bliksmen cymbelslagen.
Zij, naakt omwaad door een roodzijden lap,
Golft onder de storm van doffe toonvlagen.
Armen en benen houdt zij slap.
’t Hoofdje op de halsstengel zwevend,
De knieën wijd, dan weer dicht bij elkaar;
De kleine borsten zijn een bevend,
De smalle voetjes een dansend paar.
Zij wervelt sneller, het rode gewaad…
RIETPLUKKEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.293 Wij moesten riet gaan plukken,
Lang riet waar wind in ritselt,
Waarvan men manden vlecht,
En mochten in een boot
’t Vijfvoudig meer bevaren,
Bereikten ’t eiland lang voor noen.
Wij lagen ’s avonds nog in ’t gras,
En hadden niet één handvol riet
Geplukt om mee naar huis te gaan.…
Camoës’ thuiskomst
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.371 Geluk, te lang gehoopt, wendt steeds in leed.
Toen wij ’t eerst landmerk: Cintra’s heuvels zagen,
Werd Heitor ook naar ’t achterdek gedragen
En gleed in zee van onder ’t rood-groen kleed.
Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en
De bruine heuvlen weken, hemelsbreed:
Of ’t vaderland zijn armen opendeed,
Ons weergekeerden aan zijn hart…
DE VRIENDINNEN III
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.576 Afscheid
Zuster, zie, wij zijn te zeer gelijkend;
Nooit zullen wij zalig zijn: een paar -
Hoe ’t geluk, vermeerdring te bereiken,
Altijd zelf ontmoetend in elkaar.
Voel hoe zuiver wij zijn evenhogen,
’t Tederst van mijn borst jou treft en streelt.
Onze nadering komt toebewogen
Geen gestalte, steeds een spiegelbeeld.
Voel, hoe ’t steeds…
MARSLIED
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.474 Soldaat, je bent mijn bloedverwant,
Mijn naaste in ’t gelid;
Wij hebben hond noch kraai noch kind,
Geen vrouw die ons verwacht, bemint,
Een huurling heeft geen vaderland,
Wij lopen in ’t gelid.
Soldaat, je bent mijn kameraad,
De vijand zoekt zijn wit;
Heb jij je laatste pijl verspild,
Dan zoek je schut onder mijn schild.
Soldaat, je bent…
Haar hemelhoog te vereren
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.992 Haar hemelhoog te vereren
En dan grafdiep te verachten,
Kan de reinste vrouw u leren
In zeven, neen, in drie nachten.…
La voyageuse
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.476 In Singapoer is zij aan boord gekomen
Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage;
De eerste nacht doorspookte ze al de dromen
Van een matroos, gemonsterd onder gage.
Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen
Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen
En raaklings langs hem in pyama ging
Die strak en soepel om haar heupen sloot,…
CHRYSANTEN IN DE OOSTELIJKE TUIN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.540 Snel gaan de jaren. - Vroeger wist ik het niet,
Wel in mijn rijpheid. Ik weerhield ze niet.
Leed en teleurstelling van al mijn jaren
Kwamen met mij in de eenzame tuin hier samen.
In ’t midden van een perk sta ik lang stil,
De zonneschijn is dun, de wind snerpt kil,
De bloemen zijn verrot en uitgeroeid,
De volle zomerbomen uitgebloeid;
Alleen…
VROEGE SNEEUW
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.649 Ik hoor je soms hees fluisteren.
Om ’t bed staat de stilte, de nacht.
De bamboebosjes kraken zacht,
Buiten in het verdere duister,
Want het gaat sneeuwen in de nacht;
Morgen is de wereld wit,
Wordt het winter.
Onze liefde… waarom huiver je?…
POMBA
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.984 Als een witte kat, naakt en languit
Ligt ze in de zon, in een bed van bloemen;
De borsten van haar boezem komen
Als koepels boven de kelken uit.
Ze is volmaakt blank, behalve de haren
En benen, in zijden kousen zwart;
Blank ronden de dijen zich weer tot waar een
Plek zwart dons ligt als een driehoekig hart.
De wind die door ’t bos in zoele…
BRUILOFTSLIED
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.379 Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven
In een klein stadhuis, ik zal niet vertrekken,
Al bleven mij veel eilanden te ontdekken
Die zich om mijn afwezigheid bedroeven.
Niet dicht bij zee, om mijnentwil,
't Werd mij ondraaglijk aan de rand
Der ruimt' te rusten, bij de golven stil:
Bewaar mij diep in 't binnenland.
'n Gewezen vestingstad…
DE ZEE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.556 De zee, het enige leven dat strekt
Van begin tot einde
-Terwijl alle andre, voor kort gewekt,
Gedwee en weerloos verdwijnen-
Geeft in eeuwige breking
De grote, zachte verzekering
Dat, wanneer allen versterven, verstijven,
Zij bevallig zal blijven.
En als ik ga gehaast,
Genaderd en genaast
Door de jagende dood,
Hoor ik de troost
Van ’t…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.692 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…
Een vrouw is alleen een vrouw
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.232 Een vrouw is alleen een vrouw
Zolang de man haar begeert;
Wordt de roos zonder regen en dauw
Ook niet door de hitte verteerd?…
Voor de meestbiedende
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 Voor de meestbiedende mijn dame is veil:
Zij geeft om bloed noch moed, alleen om geld,
Geen eer heb ik meer in haar gunst gesteld,
Toch lag nog lang in haar mijn heil.
Ik dacht: ‘ De hartstocht voert het hoogst geweld
Over de zinnen.’ Zij is enkel geil
Bij de meestbiedende.
Ik spilde haar alles; onderwijl
Slonken haar gunsten met mijn geld…
De dienstmaagd
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.344 Niet uitgestoten en niet opgenomen,
Geen vreemdeling en toch niet een der hunnen,
En niets haar eigen, alles gunst of leen.
Zij zijn de meesters en zij kunnen
Altijd haar leven binnenkomen,
Dat zij, zo altijd eenzaam, nooit alleen,
Niets houden kan voor zich en om zich heen.
Waar zou zij heen gaan? Midden op de vliering
Heeft men een kleine…
NACHT
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.323 De kleine maan werd door de nacht verslonden.
De sterren gingen onder in de wolken.
Alleen, laag aan de aarde, tracht te branden
Mijn gele lamp. In ’t donker schuilen dorpen,
Achter gesloten blinden slapen allen,
Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen?
Waarom ik, die zal sterven met de andren?
Ik teken de karakters zonder eerbied.
Verteren…
Kon ik eenmaal toch...
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.175 Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven
In een van het woord bevrijd gedicht,
Eenmaal even vrij en lenig zweven
Als jij in de lucht en in het licht
Met je lichaam doet, dat toch niet even
Los van de aarde is als wat ik dicht,
Zich met moeite van de grond opricht,
Zwaarder dan mijn geest, en toch kan zweven.
Jij kunt met een wending, een…
De vagebond
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.751 Morgenwind wekt mij, blaadrend in de boom
Waaronder ik in droom lag met een vrouw
Zo wulps als lieflijk, maar zelfs in die droom,
Toch zeer kortstondig, bleef ik haar niet trouw.
De kim woei open. Ik was weer verheugd
En wies mijn warm gezicht in morgendauw.
Ik roofde een landmeisje haar melk en deugd
Met volle teugen, en had geen berouw.…