Alle inzendingen over spoor bijster

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

Kristalhelder ademt de nacht haar laatste uren beslaat de adem het venster naar ontwakend licht dauwdruppels schrijven vochtig een naam in het groene gras lachen zacht naar verleden sporen…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

Een bestaan in de sneltrein, Wisselend van het ene naar het andere spoor.…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

hij plant zijn sporen in mijn huis alle deuren open de kraan blijft lopen jas over een stoel midden in de keuken een schoen lege flessen vuile glazen handdoek naast het bad alles kletsnat hij is duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola…

Van west naar oost trekt stralend zilver tweelopig een kortlevend spoor…

Zoek de sporen van mijn voetstappen, die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen, die zijn omgeven met beelden uit een verleden. Verdwalen zal ik niet, maar zoek naar een teken of naar de zin van het bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…

De trein loopt over de rails, die het land ontsiert de rails met elektriciteitsdraden die in de lucht hangen, kruisen en doorkruisen ons land en vele landen met ons mee. De rails is (lijkt het) oneindig de rails stopt nergens, net als het treinkaartje van het leven, eenmaal door een conducteur van onbestemd beroep ons gegeven. Is ie eenmaal…

De twijfelzaaier was met ongebonden handen vertrokken met zorgeloze haren zwervend over akkers, uitgewuifd door goudgele aren, verwaait het stuifmeel van het rusteloze gedachtegoed, opgebonden tot zover de wereld reikt maar nergens schijnt te kiemen, het spoor is niet meer wat het lijkt.…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

Jouw kleurrijkheid liet bij mij sporen na met zachte penseelstreken op het palet van m'n gevoel je liet me zweven op de rand van de regenboog je raakte me net zoals jij mij? zullen onze kleuren nog matchen of zijn die van mij iets te fel en worden ze van jou wat vaag is er dan nog sprake van een mooi samenspel?…

Als ik zelf ten prooi val aan het doen van de dingen die ik haat, wat ben ik dan als ik mezelf achterlaat? Een hypocriete eenzaad of een showman onder een spotplaat, met de spot op mij gericht, in de wereld, het gesticht…

NS Nu Snap ik je Na Sneeuw Nog Steeds Niet Sneller Natte Sporen Nieuwe Stellen en No Silence Nieuw Station Nee Stupide Nieuwe Seinen en No Sorry Nee heel Spijtig, ook Na Stuifsneeuw volgt Nul Service Niet meer Starten Nimmer Stoppen Nooit meer Slapen Nee, wat Stom…

Krakend in de ochtend strompelt stram de oude man. Z'n ogen echter stralend, Jeruzalem gonst, z'n hart bonst. plaagstootjes van de tijd, meer accepteert hij niet. Luistert naar de bellen, voor hem z'n levenslied. De bus zal zo wel komen, evenzo zijn tijd. Het gebeurde in z'n dromen, nu is het realiteit.…

Als regelmatige gebruiker van het spoor Geef ik u het volgende door. Houdt u veel van ongemakken, Moet voor het reizen de trein eens pakken, Die ongemakken zijn wel gratis hoor. Hopelijk bent u van het soort, Dat zelf wel goed spoort.…

De aandacht was ook nu weer overtrokken, ‘De Diepte’ groef niet bijster diep qua tekst, maar goed, S10 zong zuiver en relaxed en had de allerlangste blonde lokken. De meeste punten kon ze niet vergaren, wel leerde ze Europa navelstaren.…

Y.o.l.o, ook vannacht Was het weer raak, Dronken meute die Vanaf rijksweg A7 Al malend de onderweg Opgepikte junkfood Wegwerkt en dan als Dank voor het aangenaam In dronkenschap verpozen De omhulsels over een Lengte van meer dan Vijfhonderd meter In de openbare berm Heeft geflikkerd - Alles ligt er, Inclusief afrekenbon…

De vrees voor terrorisme in ons land Is ieder jaar een beetje aan het dalen We denken zelfs aan broodje-aap-verhalen Er lijkt zo bijster veel niet aan de hand Zo kan iets wat dichtbij leek snel vervagen Als het straks nadert gaat er weer iets dagen…

Is de schotel ook wat schraal, Is de brand wat bijster krap, Zijn de kleertjes al wat oud: Liefde houdt de plunje knap. Liefde saust het sober maal, Liefde warmt nog meer dan hout, — Liefde draagt malkanders kruis.... Liefde vind-je niet, dan thuis!…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een spoor.…

Ons land won gisteren niet bijster fraai De Mannschaft wint zo vaak op die manier En komt dan minstens bij de laatste vier Zeer effectief, al oogt het nog zo saai Durf iets te tonen wat we snel vergeten Voor winst, waarvan we altijd blijven weten…

Vanuit het oosten (rechts) duikt hij weer op, bars, bronstig burlend, bijster uit z’n hum door vreemden in zijn territorium, en met zo’n machtig bouwsel op z’n kop. Zo’n wilde… nee, ik zeg de naam verkeerd, hoe heet-ie ook al weer, ‘t was iets met Geert……

Ruim zestig jaren samen musiceren Sex, drugs and rock-’n-roll, een flauw cliché Na achttien jaar komt toch weer een cd Wat moesten al hun fans dit lang ontberen De heren werken niet meer bijster snel Ze zijn op leeftijd, ik begrijp dat wel…

Je woont aan de overkant van het spoor, je bent iedere dag zo dichtbij.... En toch voelt dat kleine stukje, als een wereld van verschil voor mij!…

Hoe kun je me verlaten Weg te gaan zonder spoor Terwijl ik hier achterblijf Ademloos van verdriet We deelde lachen en verdriet En nu laat je me zo alleen Nu is er niets meer dan herinnering Een herinnering aan je gezicht Kijk achterom en zie de lege plek De leegte die zo voelbaar is Sta machteloos, tegen je besluit Wat mij alleen…

Morgen zal alles van een ander zijn Met vaders dood sluiten zich hier de deuren Het lege huis staat stil de rouw te treuren Al liet ik wel de troost van een gordijn Er gaan al vreemden rond op het terrein Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn Nu…

Veleden week op deze plaats is een man verongelukt en de bloedsporen op het wegdek zijn sporen van hij die heenging. Daarom, op deze nacht denk ik terug aan mijn beste vriend, ineen gezakt als een hoopje stof, voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.…

Een machinist uit het Noorden Wiens bovenleiding soms stoorde Wisselde veel Van vrouw en van rail Wanneer ie zelf niet zo spoorde…