Alle inzendingen over stukje kwijt

ben het even kwijt…

voor je gedaan Regelen verven geldverstrekker en daarna kon ik weggaan Je hebt nu alles wat je wil en ik ben nu opeens teveel Kijk om je heen ..kom me tegen van alles ben ik een deel Je hebt nu alles wat je wil en je vrijheid staat voorop Ik kan de hoogste boom in en gaarkoken in mijn sop Ik heb nu niets meer wat ik wil ik ben alles kwijt…

Waarvoor zit die koop in mijn zakdoek? Mijn brein zoekt naarstig naar het hoe en waarom, in de trage, draaikolkende rivier van mijn gedachtestroom, waarin mijn flexibiliteit schijnt te zijn verdronken. Kalmte kan me redden, dus ontknoop ik de knoop in de hoop de vage herinnering alsnog opnieuw te activeren. Als troost…

Weet je, ...ik weet het echt niet meer alles wat ik doe, denk of zeg, lijkt steeds meer wankelend geplaatst op een verkeerde grondslag van conclusie, bewering of uitspraak. Overtuigingen van vroeger, wetenschap en meningen die ik had, rollen als losse knikkers door mijn hoofd, blijken gegrondvest op een fundament van jeugdig pragmatisme,…

Regelmatig komt het me voor, dat ik iets pakken wilde, onderbroken door telefoon of voordeur bel, ben ik kwijt wat ik pakken wilde ff snel. Men zegt altijd; ga terug naar waar je eerst stond, voor je eraan dacht, maar daar zit 'm net de kneep, Ook dat is iets wa'k niet meer weet!…

Voelt onnatuurlijk Maar zo nodig Al zo lang mezelf kwijt Ik wil weer weten wat ik wil Luisteren naar de wijsheid in mij Mijn eigen hart volgen Want: MIJN HART DIE KLOPT Maar jeetje Dat valt niet mee…

Wie ben ik. Heb ik het ooit geweten? Uit wat bestaan mijn delen; hoe stapel ik ze op elkaar. Wat wil ik bouwen, Hoe krijg ik de balans, van strakke muren, die dragen en beschermen. Standvastig wil ik zijn. Puur in alles wat ik doe. Weten wat ik wil, Dragen wat ik kan. Delen wie ik ben. Ik kijk in de spiegel van verwarring. zoekend…

Ik zie je staan Je haren zijdenzacht Als een engel op aarde In al haar macht Als een engel op aarde Sta je daar En ik denk bij mezelf Is dit echt waar Jij bent de mooiste Dat zie ik direct Want alles aan jou Dat is gewoon perfect Een stap dichtbij Maar het lukt me niet Ik ben gewoon niet dapper En ik keer in immens verdriet Jij…

de woorden liggen niet voor het grijpen als ik er niet tussen ga staan jou voor jezelf laat spreken je met woorden licht beroeren voordat ik verdwijn het laatste woord is het pijnlijkst ik raakte alles kwijt…

Toen hij weer van boven naar beneden viel, hij was hem niet hij was nog steeds kwijt. Hier in Amsterdam ineens zie ik hem weer. We lopen naar huis hand in hand ik zal hem nooit meer los laten.…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

Ik ben het kwijt Kan het nergens vinden Ernst zal me verblinden Voor relativiteit Wanhoop heeft het bedolven Onder grote emotionele golven Weggedoken zit het achter verdriet Ook in getob vind ik het niet Overspoeld door dramatiek Houdt het zich schuil achter paniek Maar ik laat me niet verblinden Zal het verdomme weer terugvinden…

Mijn stemrecht laat ik uiteraard niet lopen Nee, ik doe graag mijn burgerlijke plicht Maar ik ben echt vergeten waar hij ligt Vertwijfeld trek ik alle laatjes open Ik heb tot woensdag, vind ik hem op tijd Of ben ik werkelijk m’n stemvork kwijt…

muziek is een klein stukje tijd dauwdruppels vroeg in de morgen de stilte ver in de nacht en de zomerzon overdag muziek is een klein stukje poëzie ondoordringbaar maar toch mooi muziek is een klein stukje ellende rauw maar onmisbaar muziek is een klein stukje kunst…

verdwijnen in een korte slaap tot er iemand weer ontwaakt zijn stukje leven pakt in tijd de rest schreeuwt even later weer hun tomeloze spijt…

kwijt omdat het nooit geëigend zal zijn en niet kan worden gegeven wat de lezer in de meeste teksten zoekt is authenticiteit een bek vol tanden en vrijen met twee linkerhanden…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

lieve zogenaamde onkwetsbaarheid wilde ik wel graag kwijt…

van mezelf kwijt Ik lach, doe vrolijk en lijk gelukkig Maar ben in werkelijkheid buiten zinnen Ik wil mijzelf weer zijn, maar dat is onmogelijk Als je je zo eenzaam voelt diep van binnen…

Ik kreeg van jou toen een armband die hebben we samen bij mij omgedaan ik voelde jouw zachte warme hand en jij zei: ik laat jou nooit meer gaan Vol trots en liefde droeg ik hem elke dag een symbolisch stukje van jou voor mij tintelingen van geluk als ik jou zag voor onze liefde was verdriet geen partij Toch raakte jij de weg van rust kwijt…

Snelwegen blokkeren Hooibalen in de fik Asbest storten, mest uitsmeren Opruimers intimideren In dit land kunnen hufters met gevestigde achterbannen ongemoeid de staat verlammen Escalatie voorkómen, twittert de politiek uit angst voor boze boerenkliek "Ga altijd in gesprek met elke opgehitste gek" Het doet me denken aan Srebrenica…

ving vage blikken van latente zieken in karakteristieken ook hun normen en waarden kwijt je gleed niet af maar heden had geen toekomst meer gebeden begeleidden je nu naar beddingen van rust waar alle oorlogen zijn gesust…

van je af slaan of in die schulp zonder hulp er doorheen gaan groter groeien steeds een klein stukje zodat het geluk je toelacht. ik wacht en wacht... totdat het kind in mij die deur dichtslaat 'n "heel" ander iemand er weer door binnenlaat.…

Op 5 Mei 1945 was de vrijheid een feit Die gaan we zo langzaam wel helemaal kwijt De strop wordt aangehaald, iedere keer een rukje Beetje bij beetje, stukje voor stukje. Vrijheid wordt langzaam een Utopie Meer wetten en regels zoals ik zie wij laten ons dit alles aanleunen Protest bestaat uit kraken en kreunen.…

daar klom ik over het ruwe oppervlak het kostte me veel moeite toen ik m’n hand een stukje verder stak steeds een stukje sneller zou het niet gaan beetje bij beetje soms verloor ik grip gleed ik een stukje terug maar ik ging door ik klom tegen de draad in…

Ik wil je echt niet kwijt...…

Ik schreef letters, schreef-, Maskeerde maskerade, -loosde woorden en dreef Mij naar zelfblokkade.…

Ik weet vaak niet wat ik moet doen dan is er weer zo'n tweestrijd waarin ik me zo alleen voel en denk: straks ben ik alles kwijt. Maar jij zou me echt begrijpen me raad geven zoals altijd maar 't kan niet meer, want jou ja jou ben ik voor altijd kwijt. Ik mis je mam.…

Al was ik de weg weer kwijt, toch ben ik gespaard gebleven; en was ik in mijn eenzaamheid met uw engelengeduld omgeven. Gij hebt in mijn donkerste dagen mij steeds in het licht gedragen.…

Ben niet boos   als ik het uitschreeuw Met piepende banden   op de rem trap Blijf stilstaan   op deze eindeloze weg Van het leven weg   van de kleuren weg   van alles weg   met heimwee in ieder moment Dwars door het veld   ga ik Op weg naar de zee   ga ik Of wat er ook is   achter het graan Dwars door de dag   ga ik Op weg naar…