Alle inzendingen over tilburg OR klokken

Ik zet mijn stem op tegen de kale muren hoe lang zal het nog duren voordat ik door hen word opgevreten schreeuwend schop ik tegen de stenen ik leg mijn ziel voor hen bloot in de verte hoor ik hoe een klok de uren al heeft gedood.…

De klok tikt dof en ratelt zacht : "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan Niets, buiten hoop...…

De klok tikt De tijd terug Naar een verleden Dat wij vergeten. Om te gaan Naar het heden Niet geleerd Van onze fouten.…

Eerst was ik de klok kwijt nu de snel tikkende tijd mijn waarheid is seconden vlugger dat is waarom ik gedachten mijd hij hing toch op een zichtbare plek toen was er nog tijd voor een vaste stek alles verplaatst zich in mijn leven eigenlijk moet ik er de brui aan geven maar ho, ga eens even terug in de tijd denk aan de wereld die constant…

En in de vrêege ziel van elkendeen, Waar klokkentonen beeldenvormen krijgen, Smelt al hun denken met 't geklep ineen… Ons klokke luidt het eendelijk geweld, Dat wroet in ons en nimmer bovenwelt, Maar ommeworstelt in ons effen zwijgen. ------------------------------------------------------------- uit:…

Een vissersvrouw uit Arnemuiden Die wilde op reis naar het zuiden Net buiten de kom Keerde zij alweer om Want ze hoorde de klok niet meer luiden…

Doordat de Serven en de Kosovaren Verschil van mening hebben over stroom Is nu mijn digitale klok wat sloom, Die loopt een tikje achter hier in Haren. Per dag is die een paar seconden kwijt, Ik wil een klok die meegaat met zijn tijd.…

(haiku) de klok tikt maar door tel na tel hakt ze tijd in te dragen stukjes…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Het hoort de klokken van de stilte luiden.…

DE STILLE KRACHT In een Tilburgse kapel achter glas en lood vindt men het beeld van Maria O.L. Vrouw ter Nood. De kleuren van haar mantel zijn door de tijd vervaagd. Een parfum van kaarsen hangt om haar heen Ze is een baken voor menigeen Ze staat daar en wacht onverstoord. Ze heeft al heel wat aangehoord.…

Geen theater is zo groot als de bol waarop wij leven. Ik wou dat ik naar buiten kon …al is het maar voor even.…

Ze was streng, maar ook lief: zij hield van witte anjers, "snoffeltjes" geheten en zo genoemd rondom Tilburg. Ik zal altijd van deze lieflijke bloemen houden. Om wat zij nog altijd betekent voor mij; wat dat betreft: Miet Weijters blijft... mag blijven. Zij zorgde immers, dat ik zorg!…

met minder, waar dwingende uniformiteit dat verhindert Wanneer we weten wat we werkelijk willen verlangen dat klokken zwijgen en de tijd zal stillen is de hoop op verandering niet verloren en wordt er weer ruimte voor iets nieuws geboren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In Tilburg is de SCALA afgebrand Het danspaleis uit lang vervlogen jaren Waar jazz en rock 'n roll ooit mode waren Was tegen het verval al niet bestand Ik was er ooit en zag de gribus aan: De sporen van een uitgewoond theater...…

Er zijn kruikenzeikers en mateloze trots Mensen met dynamische tradities en allegaar. Wat een ander doet moet hij of zij zelf weten Leven draait om meer dan enkel de kerstbaar Opgedoft aan de kersttafel wild of kalkoen eten Want alle dagen zijn er geboorten of trouwerijen Gebeurtenissen in alle maanden van het jaar. Warmte, gezelligheid en…

Vier drankjes is gemiddeld voor een gast Die beleeft (één keer (gedwongen) of heel vaak) Geslinger en gezwaai in grootvermaak Dus reken maar dat daar vaak wordt geplast En raad jij het aantal liters bij elkaar Win je vrije ritten voor ’t volgend jaar…

De kermis is nu weg en ook weer niet: Niet alles is in één dag afgebroken Dus staan er nog ruïnes na te spoken Wat elk jaar weer een trieste aanblik biedt Het zicht op zo'n half afgebouwd gevaar Schudt mij nog wel het meeste door elkaar…

De wind voert hier de boventoon dit jaar En onbestemde vogels kwinkeleren ’n Trimmer, honduitlaters hier en daar En soms wat ouders met een kinderschaar Die in dit weidse landschap figureren Twee eksters gaan een grasveld confisqueren De mannelijke helft van een jong paar Ligt met beleid zijn liefje in te smeren Vlakbij zie ik een ouder stel…

't Is deze week weer kermis in mijn stad Ach, ongeacht welk nieuws ons overrompelt Vergeef mij dat dit feest mij onderdompelt En dat ik heel wat headlines niet omvat Laat mij nog even op de kermis dolen Straks wacht mij weer de échte mallemolen…

Tuinschilderijen lijken het, die twee vrijwel gelijke Sneeuwuilen, die verbouwereerd toekijken op de gasten van De Pont met blik van nauwelijks gezond Waarvan jij denkt: 'Pardon'? 'Heb ik iets verkeerd gezegd'? alle wijsheid in hun bovenkamers Als verreweg de grootste vogel van het poolgebied gevederd zijn mannetjes in het sneeuwwit…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien!…

De kroeg in een kruk op Daar zit hij Aan zijn vinger een trouwring Op de bar naast zijn vuist een pils In de hoek klinkt een lied uit de jukebox Maar in zijn hoofd daar is het stil Klok klok klok weer een slok door zijn keel Niemand praat, niemand wil.…

Het is een grote strijd De strijd tegen een tikkende klok, Want de klok staat nooit stil Het leven heeft geen resetknop Waarmee je terug kunt in de tijd, Want het leven gaat gewoon door Als een hart niet meer klopt Als een klok die niet meer tikt Is de strijd tegen de klok Een verloren strijd, Want het leven heeft geen tijd Om stil…

kijk wanhopig op de klok Dagen tikt de klok steeds weg En de dagen worden jaren En het wachten waarop Heeft geen zin, laat het nu maar varen…

elke ochtend hoor ik de klokken luiden ze luiden alle drie ze luiden luid en atonaal en doen de honden huilen waarom ze huilen ze weten het niet wie weet waarom de klokken luiden niet voor de doden niet voor verdriet wie weet waarom de klokken luiden ik weet het niet…

Wat nèt behouden bleef, lijkt nu niet houdbaar Door onvermogen aangetast vermogen Valt haast niet meer te steunen of gedogen Men maakte het er zelf in menigvoud naar Maar toch...je piest er liever tegenaan Dan dat je treurt om wat voorbij zal gaan…

Ze zei dat dat afhing van haar klok. Voor iedereen een klok met vastgestelde tijd! Er is voor mij een kloktijd voor de liefde en een kloktijd voor het breken van die liefde. Er is een kloktijd voor jou en een kloktijd voor hem. Ik heb genoeg klokken, klokken om te gaan en klokken om bij stil te staan.…