2005 resultaten.
trage paden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 wit uitslaan
door stront wat men zo veracht
ik kan niet houden van, want telkens
als mijn node jou hoereert spreekt
mijn gestoelte in onrust, sneeuwt
het loze beloftes en drijft de nacht
op verachtelijke gewoontes
draverijen van hordes woorden rijpen
zich dauwloos in het kort gesneden gras
en vormt het universum zich
onbeholpen in trage…
trage inkt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 graadt het vijf boven nul
het recht de zekerheid tot waar
het ijs zich manifesteert in klompen
van ruw ballast, als baldakijnen
van het schoonste laken in wit
tot soberheid van kleur, het damast
stevent af op een niet-ontwaken
het ijlt in het geeuwen van rust
het adert in stromen van zwijgzame
leergierige momenten, het doopt
de dood in trage…
Rutte te traag
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 308 ‘Als Wilders weer wat roept, dan zeg ik niets
Maak hem niet groter dan hij eig’lijk is’
Met deze ‘wijsheid’ zat hij vrees’lijk mis
Na RUIM EEN WEEK verzon Mark Rutte iets:
‘O Marokkaantjes, volgens onze wet
Wordt niemand zómaar uit dit land gezet´…
Trage twijfel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 186 In de trage twijfel van de dag
die de nacht nog niet heeft losgelaten
zwijgen vanzelfsprekendheden nog
zijn nieuwe waardes onbepaald
Zelfs gisteren is dichterbij
dan de realiteit van heden
deze dag wil maar niet starten
wachtend op een teken van leven
Daar lijkt zacht een stem te klinken
tussen het tikken van de regen
tegen het beslagen…
Trage dagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 Hoe traag de dagen waren
daar
langs de oevers
van die stroom
en ik onschuldige uren weefde
in de schaduw
van een perelaar
de wereld leek zo eindeloos
zo hoog, zo breed
en alles was
alleen voor mij
ze zijn voorbij
de trage dagen
maar soms
in de diepdruk
van de nacht
wenken ze
en hoe ik mij
dan keer op keer in hun armen stort
totdat…
De trage tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 23 van
de golfjes
de lange aken
de trage tijd
turend
naar nieuwe auto's of andere
vracht op het dek…
Het huis mijns vaders
poëzie
3.0 met 33 stemmen 4.304 . - En zo 'k vele vrouwen heb bemind
sindsdien, met moede geest of smeekende gebaren:
u minde ik; want ik zag uw kinder-ogen klaren
om schuine bloemen in de tuine', en uw aanschijn
om mijn eenzelvig doen en denken troostend zijn,
in 't huis mijns vaders, waar de dagen trage waren.…
Ontsporing
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 933 De intercity naar Den Haag
wordt als een slakkenspoor zo traag.
De trein loopt niet meer als een trein;
een remspoor blijkt het spoor te zijn.
Al wordt er nimmer om gevraagd,
een sneltrein wordt al snel vertraagd,
maar dat een traagtrein wordt versneld,
wordt zelden op het bord vermeld.…
Als ik je maar zie
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.064 En zo loop ik traag,
Want liep ik hier vandaag te vlug
Dan zou je nog vervagen.
Dan bleef mijn droom zo log en stug
In lengte aller dagen.…
hijgend hert
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 445 gebed en dan nog een uitgerekt amen
als klein kind telde ik honderden raampjes
leerde versjes uit het hoofd en at veel king
en toch
af en toe zingt eo-nederland in een mooie kerk
weer stijgen die trage verzen dan naar het plafond
of stijgen ze naar de hemel
over alles is mijn twijfel
alleen dat trage zingen over dat hijgend hert…
CREDO
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 818 ik hou van ingedutte steden die zich
niets aantrekken van deze snelle tijd
met hunkering naar het verleden
en een bloedhekel aan competitiestrijd
ik heb een zwak voor iemand met bescheiden eisen
je ziet ze helaas zelden nog vandaag
zij die zichzelf eens niet hoeven te bewijzen
maar juist de nadruk leggen op zeer traag
ik heb een voorkeur…
Een punt erachter voor vandaag...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 540 Een punt erachter voor vandaag,
wat ging het werk weer o zo traag
of...deed ik het misschien niet graag?
Maar morgen vat ik 't bij de kraag
en hoor hierin alvast de vraag:
wat je ook doet, doe 't laag na laag...…
Twaalf keer koekoek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 556 Terwijl het gewicht
traag beweegt
naar omlaag gericht.
Zwarte Woud nostalgie
zwaartekracht
rond middernacht.…
Rijp
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 voor het eerst weer op het gras
de eerste rijp van koude adem
drie planten met witte bloemen
lijken verwijtend buiten te staan
vier merels met gebolde veren
trippelen zoekend naar een pier
nóg hangen laatste vlierbessen
nóg zoemen trage muggen…
samen ineengevouwen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.152 zij gaat traag voorbij de tafel
waar vele handen op de rand
en ogen over elkaar heen strelen
naast haar staat Zus van Impe
mee haar bord vooruit, zij blinkt
in de kerstboom, de kalkoen slaapt
op een zlveren schaal en zwijgt
handen zoeken zich samen ineen
grijs haar lijkt echt op engelkes…
Winter 2
gedicht
2.0 met 9 stemmen 6.921 langzaam glijden hier de uren
in een bestaan waarin het spreken
al bijna onmogelijk het lachen
ongehoord is het zwijgen
een ziekte
een bestaan waarin de nachten
wakend worden doorgebracht wachtend
op wat niet komt dromend van
rumoerige trottoirs en teder
geruzie onder de bruggen
langzaam sneeuwt de voortuin vol en
een vreemd…
tussen ons.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.205 als ik haar lok
eens aanraak
gebeurt er iets
of, hoe spijtig, niets
vooral vandaag
liefst nu, traag.…
Omslagpunt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 Ergens is dat omslagpunt
waarop je kiest voor
beige oma-onderbroeken,
en je benen niet meer scheert
omdat er niemand is
die er nog over streelt.
Er komt een moment dat je plots
langzamer loopt dan de rest,
net een pas trager,
omdat je tussen de stappen
tijd over hebt om
vogels te zien vliegen.
Ergens halverwege word
je ingehaald…
Denkend aan trage stromen…
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 31 Denkend aan Holland
zie ik pleinen volstromen
met mensen, hun onmacht
in gebalde stemmen laten
horen, daaruit dient een andere
wind te worden geboren, uit de
trage stromen door conformistische
klei waarin we zijn beland,
een stroom, die als droom steeds
weer dreigt stil te vallen, te snel
in gemakzucht gekropen, gevlucht,
weggekeken…
NA HET VERLIES!
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 147 na het verlies,
heeft zij zich hersteld als traag
wegtrekkende mist…
Bewustzijn delen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 105 Wanneer twee mensen
Het bewustzijn delen
Dat de
Spirituele wereld
In hun is
Waar ze hun éénzijn
Kunnen ontdekken
Vindt
Spirituele
Éénwording plaats…
Geen ridder
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 757 Een ridder reed eens door een woud
Hij was moe en had het koud
Er spookten lijken door zijn hoofd
Wier leven hij eens had beroofd
Verbijsterd bleef hij stokstijf staan
Door schoonheid zichtbaar aangedaan
Want hoor, daar zong een nachtegaal
een herinnering… een vergeten taal
Het oude lijf werd prompt vergeten
De spoken floeps uiteengereten…
DIE SEELE ALLEIN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 Het watervolkje dut in vroege weiden
Uit lentegroen lawaait de puberteit
In mij verpopt de lotsverbondenheid
Zich jaarlijks samen met de tijd van lijden
Tot wederopstanding en het verspreiden
Van denkbeelden beïnvloed door habijt
Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid
Teneinde moord en doodslag te vermijden
Het valt niet mee te gaan van…
Tijdloos spelen.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 Dat tijd illusie is.
Dat al wat leeft beweegt,
rondom dit ene, heilige moment.
Dat al dat leven ritme kent.
Dat gevoel ken ik al zo lang,
zonder dat ik dat wist of weet.
Dat mijn verzet is aangeleerd.
Mijn behoefte aan beheersing.
Mijn streven naar veiligheid.
Dat verleden en toekomst,
herinneringen en verlangens zijn,
die ons tot egoslaven…
Sensologie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 158 Leren kijken.
Zien wat is.
Luisteren.
Vertellen.
Leren voelen.
Leren ruiken.
Leren proeven.
Leren denken.
Nauwkeurig nuanceren.
Beseffen hoe gedachten,
onze wereld kleuren.
Leren observeren.
Getuige leren zijn.
Kunnen mediteren.
Onze toekomst hangt af van sensologen.
Van de vaders aller wetenschappen.
Van de moeders aller kunsten…
Aansporing
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 185 Kom tot bezinning en toef langer niet
‘Uw Heiland’ kwam er in mijn jeugd na tot
We zongen in verzuilde tijden, spot
Was kwetsend en gemeen op elk gebied
Met ‘heerlijk, heerlijk, klinkt de vreugdetoon’
Begon altijd blijgeestig het refrein
Het komt zomaar tevoorschijn uit mijn brein
Daar lag het blijkbaar al die tijd gewoon
Er waren zaal’gen…
Harteloos als steen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 De steen valt in de vijver,
en verdwijnt in de diepte.
De rimpels, dat zijn wij.
De rimpels beginnen na te denken.
Over wat menselijk is.
Over wat mensen angstig maakt.
Wat hartelijk. Wat blij.
Narcisten kijken in het rimpelloze water.
Zij zien alleen zichzelf.
Harteloos als steen.…
In de vertraagde tijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 86 Snel verandert ons dagelijkse leven.
Nieuwe media bepalen de sociale tijd.
Hijgend rennen moderne mensen mee.
Wij dragen urenlang water naar de zee.
Langzaam tikt onze innerlijke klok,
volgens een verborgen programma.
Dat programma geeft ons extra tijd.
Tijd om uitgerust van start te gaan.
Tijd om ons leven zelf te sturen.
Tijd om aandachtig…
afglijdend van de top
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 77 Via het beekje
stroomt verwaterd het portret
vragend naar het dal.…
Alledaagse dingen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.149 Luister er eens goed naar,
en bedenk dan bij jezelf
hoe fijn de bewustwording is
van al die kleine cadeautjes.......
Het tjirpen van de krekel,
het zingen van de wind,
het ruisen van de zee,
het spelen van een kind.…