Alle inzendingen over triest voor iedereen

De trieste muziek raakt het onderbewustzijn  heel voorzichtig aan…

Verbouwereerd en triest, hulpeloos en stil. Is onze wereld nu veiliger geworden Ik vraag het me oprecht af.…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

Vaders koffertje: hij opent het, sluit het weer -- uitgeput en triest.…

Ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld  in de doos zitten Ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet  en blijdschap  Langzaam doe ik de deksel weer  op de doos Binnenkort zullen  de dagen één voor één  worden uitgedeeld  Als het zover is hoop ik dat iedereen…

Onder mijn lach schuilt 'n triest gelaat Veeg mijn tranen weg niemand mag zien hoe ik mezelf haat Blij aan de buitenkant maar zo triest van binnen Kan ik mijn gedrag ooit nog overwinnen Ik vecht maar het voelt of ik stil blijf staan Vastgeroest in het slechte dat ik niet kan laten gaan…

Ik haat het niet: voetbal maar ik heb er wel een hekel aan: voetbal Voetbal betekent voor mij ´BALLAST´…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

Klaproos zo hemels Tussen aarde, grint en rails hoe triest is uw lot…

Ergens in de Randstad Was eens een trieste schildpad Ze verlangde altijd Naar intimiteit Als ze maar niet zo'n schild had…

De man heft het glas, bevende handen spreken een trieste waarheid…

Tussen dag en nacht zijn de bomen triest en zwart Daar - een helder licht…

Satire gericht aan Een droeve moeder Die net haar Enige zoon aan Laffe pesters verloor - Die hem tergend langzaam Stukje bij beetje hadden vermoord - Het is van een treurigheid Zoals nog nooit gehoord…

Want elke dag opnieuw zien we weer vreselijke beelden Horen we een triest verhaal Over oorlog en onmenselijk leed Bevindt er zich überhaupt nog ergens een vredige planeet? Al die ellende maakt ons zeer triest en machteloos. En ook ontzettend boos!…

Heeft u de app al op uw smartphone staan Hij is gemakkelijk te installeren En bovendien niet lastig te hanteren Zet trouwens wel uw bluetooth even aan Wat zegt u...na een week nog niets vernomen Dan moet u meer onder de mensen komen…

Sterren zal ik voor je halen En ze in je trieste ogen doen Zodat ze weer gaan stralen En ze je van verdriet ontdoen Je lichaam zal ik wrijven Waardoor je hart kan warmen De ijzige kou zal ik verdrijven Als ik je vasthou in mijn armen Ik zie je immens diepe pijn In deze trieste, moeilijke tijd Maar je hoeft niet alleen te zijn 'k Wil…

De VVD’ers zijn na Jozias Opeens veranderd in bezorgde hoeders Van allochtonen en van bijstandsmoeders Volgens hun nieuwe leider zonder das. Maar wel klinkt luid gemor in villawijken, Want wie beschermt van nu af aan de rijken?…

Ook ik had me van alles voorgenomen Ten aanzien van het afgelopen jaar Nu zijn we weer een heel jaar verder maar Er is opnieuw zo weinig van gekomen Toch blijf ik dromen. Komend jaar misschien Wordt stukken fijner om op t’rug te zien…

Prilheid verhuld achter slierten haar uitgemergeld het lichaam haar handelswaar Schreeuwende cellen spastische symptomen tiranniek hongert het lijf lege dromen De schaduw in de auto vraagt hoeveel de laatste, dan kan ze scoren dan is dit even niet meer reëel…

in de broek wat stoffig haar in een scherp getekend gezicht dat eigenwijs nog alles wist zij woonden allemaal te groot de jeugd was al verdwenen en schopten andere tegen schenen die niet geloofden in de eeuwige kracht en macht van het ochtendrood de tijd heeft alles gekeerd er zijn geen werkers meer weg zijn vakbonden als een triest…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

Trieste blik en dito ogen die ik in de spiegel ontmoet Vraag me bij tijd en wijle af hoe dít zo nog langer moet Kracht verdwijnt uit mijn benen door de aarde geabsorbeerd Beslissing leek zo doordacht maar voelt nu zó verkeerd Schokken door mijn lijf door jouw foto op de schouw Liefste, geloof me als ik je zeg ik hou nog steeds heel veel…

als je triest bent zegt de dokter moet je meer eten klieren die slecht werken hebben voedsel nodig om op toeren te raken dat is logisch maar de dokter denkt niet aan mij.…

Elk mens raakt langzaam in verval en stevent op het einde af. Soms zie ik nu mijn eigen graf en de bossen bloemen al. Er blijkt ook uit het gastental dat menig mens toch om me gaf. Of nee! Men betreurt achteraf zo makkelijk een sterfgeval.…

Diep triest, een lief kind vermoord Een meisje in de bloei van haar leven Nog zo onschuldig en zo onbedreven Wie kan dit bevatten, het is ongehoord. Hoe kan een mens hier toch toekomen Om zo’n gruwelijke moord te begaan Onbegrijpelijk, dat zoiets wordt gedaan Dat een leven zo kan worden ontnomen.…

Mijn gedicht kent geen gezicht alleen de contouren zijn nog vaag zichtbaar een neus, ogen en een mond het is gewoon niet klaar het komt er ook niet van want dan zou ik jou beschrijven en alleen jij weet dat ik dat niet kan het zal zo blijven mijn hart is gesloten mijn vuist gebald geen pen kan ik nog houden geen gedicht kan ik nog schrijven…

Lachend liepen ze voorbij, spraken over 't verlies schaterend om hetgeen verdween zo triest en zo intens gemeen. Ze lachten, lagen dubbel terwijl hij daar lag op straat maakten zich vrolijk omdat vrienden bleven trappen, bleven slaan.…

Ik fietste nietsvermoedend op de Achterwillenseweg in Gouda, toen ik ineens een luid piepend vogeltje in het water zag worstelen om boven te blijven. Het was waarschijnlijk een nestvlieder en ik stapte meteen van mijn fiets. Voor ik er erg in had kwam er een uiterst brutale reiger aanvliegen, die het wanhopige vogeltje in zijn lange snavel…

Haar moeder was een triest figuur, vet als een olifant heel miserabel, ze is niet meer hier, maar om nou te zeggen; formidabel, dat gaat net te ver! Zo kon er niks aan doen!…