1679 resultaten.
de stilte voorbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 164 ik lig wakker
ik lig te luisteren
het is stil in de kooi
stil
vredig
hoor ik
stilte
- mooi
ik luister
beter
verder
dieper
door de diepste stilte heen
en daar ...
daar is de stilte
Alchemistisch dichtbij
plotseling voorbij
ineens hoor ik
bloed kloppend suizen in mijn oren
belletjes blij borrelen in mijn darmen
mijn voeten vertellen…
Koffie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 384 ik dronk een kop koffie
had 'm nodig
dacht ik - als zo vaak
volgend de routine van mijn
ik-drink-koffie-automaat
ik sta op
loop een loopje
druk op een knop
koop een koopje
en bega
weer mijn koffie overdaad
koffie wat ben je
koffie o wie?
je laat mij maar lopen
je laat mij maar drinken
ik laat mij maar slopen
zachtjes aan zinken…
Dromen in een Droom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 229 ik droomde dat ik droomde
en in die droom
was ik vrijer en blijer dan ooit
helemaal los van de aarde
elke spanning verwaterd
alle ijs ontdooid
de zon blonk en klonk zó prachtig
geluiden gonsden, glansden hoog
woorden, gevoelens vol en krachtig
monden in één monoloog
ik droomde dat ik ontwaakte
maar herinnerde mij mijn droom
normaal…
Kwartetten met z'n drieën
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 422 Hij is er want
zijn auto is er,
de Audi van de zaak
- Zij is er niet
Zij is er
ik zie de auto
waar zij in rijdt,
de Corsa
- Hij is er niet
Zij zijn er - altijd
maar kunnen niet wennen aan
kwartetten met z'n drieën
zijn treurig bij
mens-erger-je-niet
waar papa zich altijd
zo grappig ergerde
aan mama
Het monopolie spel gaat…
zwijgende klokken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden
ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd
des zondags was ik zo eraan gehecht
nu hoor ik stilte stille tranen huilen
verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen
ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…
In de leemtes van mijn gedachten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 in de leemtes van mijn gedachten
spinnen woorden als boemerangs rond
kleuren vele vermoedens het zicht
rollen zinloze zinnen over de grond
een spel van onbegrepen krachten
maar soms flitst dan dat hemels licht :)
en al dat spinsel zonder rede
nestelt zich als stenen in een muur
op het scherp van de gulden snede
en zo wordt een leemte plotseling…
Een woord is maar een Legoblokje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 534 Met vaart vinden mijn vingers
de vakjes met daarin de letters
op mijn iPad scherm
Steeds als ik een aantal vakjes heb aangetikt
stelt zij mij voor een woord
dat vaak dan niet precies is wat ik wil
En het woord in mijn hoofd was al zo beperkt ...
Woorden, wat zijn eigenlijk woorden?
Ik probeer gevoelens, gedachten
geluiden te vangen,…
niemand maakt zichzelf alleen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 241 haast iedere dag
kom je even langs
je strijkt met je hand
over mijn haren en breekt het bijeengebonden
beeld van wolken open
kom, zeg je, laten we de zon bestormen
niets is mooier
heel even glijden we in elkaar
je bent te vroeg, antwoord ik
ik wil nog over de nacht vertellen
over voeten die lopen moeten, zoeken naar
wat in donkere…
Geven
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 148 Als ik niets te zeggen heb
ben jij er dan voor mij
als ik niets heb om te geven
geef jij dan alles wat je hebt
dan geef ik mij
met alles wat jij missen kan
aan jou…
ongevraagd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 294 misschien kan ik je
aanraken
de nacht wegduwen
nu het nog stil is
in hetzelfde zacht
de dagen horen, 't geluid
dat wij ergens wonen
misschien zou je
van alles wat maken
uit steen
een vlinder die niet wachten wil
mijn gezicht als dwaas geluk
in jaren ouder, een dekentje
en heb je goed geslapen?
als ik nu eens niet zo onzeker…
Ver Laten
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 356 winterbang zichzelf
niet tegen te komen
zoekt sneeuw houvast
de bomen, kijk, ze zwijgen
niets dat mij beweegt
oorverdovende stilte
hoopt zich op
geen tijd meer te verliezen
ik ga er aan voorbij
stilte,niets dan stilte
alle vergeten woorden
ze vallen zacht
zacht
zachtjes weg
in het nog onbeschreven wit
ik kan mijn zinnen…
evenveel betekenis
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 393 het was de nacht
dat winterlucht zwaar zou wegen
zijn schreeuw
naar buiten sloeg, gedwongen om de tijd
te verlaten
het was de nacht
dat zijn bast brak, neergehaald
net toen hij dacht dat alles goed was
jij hebt mij je hart getoond, zei ik
-er hangt nog sneeuw in-
het was die nacht
dat een vogel zijn nest niet meer vond…
refrein
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 288 en ik denk aan de lente
de zachte nevel die over de ochtend valt
't ongebonden licht
dat als een stukje van een melodie
dagenlang in je hoofd blijft hangen
jij zingt mee, in het midden, nog warmer
dan de wijde rivier die gelijk is aan het moment
waarin het oude wegstroomt
wij aan het onbekende likken
zoals bloesems aan de schuierende…
vederloos
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 200 kan jij me vertellen
wanneer tijd zijn adem inhoudt
en dan wegvliegt als een meeuw boven zee
het water niet tot bedaren komt
omdat jij onherroepelijk in poëzie verdwijnt
en dat uit de keel van golven
het ruisen zich verzet tegen de laaggewassen maan
eenzamer dan ooit
kan jij me vertellen
bij wie ik nog kan schuilen
nu alleen jouw woorden…
uitgeschakeld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 207 er is geen sprake meer
van stilte
al braakt het huis ruimte
en spert het spinrag monden
open
muizen hebben hun nest
verlaten
het geknaag blijft achter de wand
van een verstarde
glimlach
uitgeblust en tentoongesteld
in achterstallige vragen
de man zegt
jouw woorden brengen geen enkel verhaal
zij groeit vast in de regen
die…
aan het einde van mijn droom
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 259 grootmoeder rende
met de poppenwagen
rond de tafel
het kind uit het gehavend huis
kraaide ogen vol licht
het was zo eenvoudig
's avonds kropen ze in het hooi
en zij gaf antwoorden, de ene wereld los
van de andere
ze sliepen tussen de bladeren
't geblaat van schapen en alles wat op dat moment
vergeten werd
het was zo eenvoudig…
Was ik maar
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 315 Ochtend. Wolken verspreiden zich.
Een zomerjurk hangt lusteloos aan de wasdraad.
Verregend in een allerlaatste dans. Alsof jij al weg bent.
Vandaag is er niets te doen. Misschien ga ik naar zee en probeer
daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas
en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik.
Het spel van…
Vrijheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 164 Ik zag een zwaluw
aan de zonnige zomerhemel
zucht.…
de beeldhouwer
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 182 als woorden op water
geef ik van jou van iemand
de naam het spreken
de verbinding naar heimwee
het blad naar golven
het hoofd wat scheef
in een lichtgebaar
van voet naar hals
het tillen het dalen
de greep van gisteren
van vlucht naar aarde
de hand in je haren
gedachten dicht
van ziel naar adem
de stilte glijdt
langs rustende jaren…
waar het licht gloeit
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 259 en als ik dan even met mijn hoofd
schud
de zee zie
die zoveel te dragen heeft
wanneer de zon met pompoenoranje ogen
haar schouders naar de nacht richt
vogels nog een laatste keer opstijgen
in de weemoed van mijn gedachten
om daarna spoorloos te verdwijnen
de hele nacht lang
dan weet ik
dat, hoe naamloos ook, ik op de donkere golven…
een ver beeld
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 212 en de meeuwen? en de zee? en jij ?
wijst alles dan naar het achterlaten?
kan ik mij nog laten aanraken
door eb en vloed?
waarom kan ik niet tapdansen
zoals meeuwen op de wind
spelen met de luchtstroom, ongehinderd
terugkeren naar het begin
zo echt, zo blij en mateloos verliefd
terechtkomen in de duinen
om dan weer op te stijgen in…
verwant
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 156 en de zee
zij zeilde voort
toen in mijn arm gelegen
een droom werd vermoord
nu ligt langs mij het zand
in dichte, witte vlokken
't treurt om eb en vloed
de dagen zo verwant
in mij loopt nu verloren
het kind dat speelt met meeuwen
waar kan zij dan nog tekenen
't hart met zilverzachte rand…
tussen de noord- en zuidhelling
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 245 ik herinner me nog
zo'n dag als deze
't zachte regenlicht
overeind getrokken door de roos
in het perkje naast het zomerhuis
een vlinder die voorbij trekt
niet groter
dan de vingertop
waarmee ik een cirkel teken op het raam
om het vergezicht te openen
de weg tussen zandhaver, de oude duinen en het heideveld
dat stil wacht op het…
sinds
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 306 sinds ik jou ken
valt de regen anders, klinken woorden liever
te mooi om waar te zijn
zoals je ogen, zoals je het zegt
zoals alleen jouw mond
en ik wacht dan
met mijn handen, op je huid, op wat je doet
het kriebeltje op mijn wang, de lakens warm
met nog een lichte verlegenheid
wij die zo mooi
elkaar wensen, armen en benen
in lepeltjes…
meervoudig sterven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 197 gejammer van stervende takken
nachten vol regen
spiegels en luchten
niets ontsnapt aan
het geluid
het tast zintuigen aan
het slokt wolken op en het levende
zie ik verdwijnen
zal een vogel nog zingen
tussen schaduw en schors?
ik treur om gehavende nerven
het breken door ongevraagde winters
en van daaruit in eigen handen…
overmand
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 200 is er nog een zin
een samengesteld woord
dat groter is
dan bijvoorbeeld een schaduw van een vogel
waarin een lichaam zich getild weet
hoog boven de branding
door drift bewogen
een meeuw misschien
die zichzelf in de traagheid van de zon zoekt
en in de einder zakt
golf over golf
is er nog iets
al is het maar even
dat in ons hart past…
gesprek in de schemer
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 348 nu de tuin niet meer in het licht
drijft
en de winter aan lage schaduwen hangt
windstil
als wit papieren vogels
met gevouwen vleugels
voel ik het eindeloze gedicht
waarin mijn stem zacht en zachter wordt
de ogen geduldiger
rondom de sneeuw die valt
zorgvuldig door de stilte
beschreven…
op de rand van
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 293 ik blijf in de schaduw
van het huis
het maakt zich klaar
om het gemis te verzamelen
deuren openen en sluiten
lopen mij omver
terwijl ik op elke tekening
stilte plak
onder een verdonkerende hemel maak ik
het bed op voor nachten
waarin wijzers verfrommeld worden
tot korsten van tijd
ik wil nog even gaan zitten
de dagen vastnemen…
de reiziger en ik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 193 zo draag ik schelpen
achteruit
een zelfduel
met geruis
in oren
wie hoort het waaien
het zand
dat in een laatste dag-
gezicht valt
het eiland langs mijn voeten
gekneld tussen stenen
meeuwen schreeuwen
op natte vlekken
schreien om de vuurtoren
die langzaam uitdooft
overspoeld door ijle woorden…
weergave
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 226 de wind
slingert van tak
tot tak
vogels komen aangestormd
voor mij een stille plas
en dan verdwijn ik langzaam
in een regenbui
het stelt niets voor
al herhaal ik het honderd
maal
ik geef enkel weer
wat ik zie
al zou ik graag over andere dingen
willen spreken
het is mijn beeld…