Alle inzendingen over vermalen

Vermalen tot geen vorm om wie of wat op aan te spreken. Verzameld in een geur. Daarmee van deur tot deur, dat iedereen mag ruiken. Soldaten hebben zich vermomd als struiken, De nachten vallen om, de dagen duiken, Wat niet verkocht kan worden wordt versleten.…

Bestijg het hoogste punt van de woestijn gedeeld met een verkoperde zon, versteend uitgebeend gewas, ik zie een verdroogde oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, de angel verbonden in zwart satijn is onwetendheid…

De molen waagt zich in tweespraak met de gorgelende wind zijn armen vermalen het de onderbuik gevoelens van een te vroeg geboren lentekind. Deze spaart mij legt een mistig winterlaken op de toppen van alle vergezichten die vergeten raken, soms valt een antwoord binnen als een toeschouwer die de zijn afslag heeft gemist.…

Ik zag mij in een droge oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, zijn angel als medicijn en verbonden aan zwart satijn, het zal mijn onwetendheid verklaren, het lot ijlt na in een vergeten maan tot op het bot versleten in werelds…

Wie is die luizebol daar bij Van Dale is het die krullebol van Ton den Boon verbale parasiet, die schaamteloos Woorden mengt en daarna gaat vermalen zijn lexicon vol modieus en anglofiel vertoon daar ga ik echt, ik zweer het u, geen stuiver voor betalen Een grove greep van grijpgraag en de gier -een luchtzaksnorkelaar op goudpapier- '…

grond geplant het gaf je een gevoel van “kom maar op” grimmig was je blik… woestig je scheve kop je ene blad vooruit… als een gebalde hand Naderend de witte onstuitbare troepenmacht scheurend het land en grond kapot het nakend einde kwam nu toch heel vlot een ruk, felle pijn en je lichaam brak onzacht zo verdween je… hup naar binnen toe vermalen…

Vannacht stond ik op het marktplein in bedriegende gedachten vergeefs op jou te wachten zonder daar ook echt te zijn Mijn hand ging over stapels borden gestald om aangeraakt te worden Zachtjes tikte ik er eentje aan die had moeten blijven staan Niet al wat breekt wordt ook vermalen In de helle juni zon blonk het glazuur er niet minder…

toegedekt Als vader van de moderne wijsbegeerte achtte ooit René Descartes zijn twijfel als start als ultiem begin van wijsheid 'Ik denk, dus ben' Tijd leert ons dat wij (ooit) sterven opgaan in die tijd Laat ons door de bomen altijd bos blijven zien laat ons niet in hokjes denken maar juist breed en weids net als eilanders, zonder vermale…

Dwalen in verhalen uit andere landen, talen die gaan over bergen en dalen graan vermalen, hooibalen kanalen, over belasting betalen geheimen en gralen in duistere analen over brengen en halen over heel vlot en dan dralen draaiend de pedalen winnen en falen, diploma's behalen gezondheid en kwalen over eten grof of gemalen borden garnalen…

In je hoofd blijft alles zich steeds maar weer vermalen. Tot je verhaal een eigen leven gaat leiden en je niet meer weet waar 't over gaat. Dat komt gewoon doordat je ouder wordt en niet iedereen je meer verstaat. Ook al probeert men je te begrijpen, 't gaat erom of jij 't accepteren kan.…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

In het vale licht van een weerbarstig leven, kind van zon en aardse boom,met de vingers naar de hemel geheven tot stuifmeel vermalen, de tredmolen van een herhaalde droom.…

want te goed is het hart en te slecht om te krimpen onder die pijn en te slijten in zelfverwijt; en het lijf om te worden verdeeld door de honden wroeging en spijt die knagend het vlees en het been vermalen om slapen te gaan als gìj al uw kracht hebt verdaan en uw laatste woord hebt gezegd in het schuren van recht tegen recht.…

Iets langs schijnt recht voor me uit te vluchten langs de takken; Iets monsterachtigs schijnt de vlucht'ling te achterhalen: Dichter, steeds dichter bij hoor ik 't monster vermalen De steeds vluchtende stilt' met steeds gulziger smakken. Het vreet, het schrokt. - 'T passeert - 'T is maar een paard-en-wagen.…

flink uitgesloofd De romp gescheiden van het hoofd Nadat ik hem eerst heb verdoofd Met mijn autokrik Eerst een arm en toen een been Beide voeten, teen voor teen Gingen door de blender heen Tot de laatste snik De vissen waren reuze blij En er als de kippen bij Herman was dus zo voorbij En komt nooit meer weerom Bij Louise weggerukt Vermalen…

als een molensteen die alle soorten graan vermalen kan een gezicht dat duizend schepen te water laat Als een vrouw door wie een rijk te gronde gaat?…

De minuten rijgen zich aaneen in nodeloos herhalen en vermalen tot fijn stof, onzichtbaar verdwijnt in ogen, neusgaten en longen van ons lijfelijk bestaan op zoek naar de bron van verjongen.…

Ik vermaal je. Ik moet want het lopen gaat door het gaat asblauw en gaat als een snijbrander vloek je tekeer en mijn zolen: aan spelden gewend. Schuur ik, kerf me, leg ik me uitgestrooid op je vlakte. Verraad in asblauw. En ik knier. Lispelend mosselvlees, je had je in golven en vlokken gespreid. Dacht je dat ik dat ooit geloofde?…

Virusvrees laat koersen verder dalen De City steunt en zucht onder corona De Beurs deelt in de rodecijfertalen Die onder koersgeweld worden vermalen Dan klinkt plots wereldwijd een luide gong De handel wordt voorlopig stilgelegd De beursvloer stopt.…

Laat je borst zwellen Tot het hemd scheurt Tot de knopen wegrollen over de vergeten straat Naar het raster van de riool Pronk met jouw deinende buik Kijk naar me De wijzers van de klok vermalen me Wanneer is me het moment ontglipt?…

Waar je compleet vermalen wordt, tot pepernoot.’ De functionaris riep: ‘dat noem ik dreigementen, dat soort gedrag wordt hier in Nederland verfoeid.’ Hij riep de hulp in van twee stevige agenten en zwarte Piet en Sinterklaas werden geboeid en weggevoerd en keihard in een cel gesmeten. Piet viel voorover, alle tanden uit zijn mond.…

(*Mooie dochter van de sterren) SHENANDOAH (2) Tijdens mijn leven stroomde ik soms over En bracht ik aan mijn oevers schade toe De oogst was op zijn zachtst gezegd dan pover De kolonist wanhopig, boos en moe Niets te vermalen had de molenaar Gelukkig waren er vlees, vis en kippen Een kleine voorraad meel stond denk ik klaar Het water…