Netgedichten

netgedicht (nr. 53.160):

Vloed van woest waas

(Lijnen van eb)

Net als de zee zich terugtrekt
stroomde toen bloed
op de plaats van hangende hoofden
boven een vloed van woest waas

een vaag beeld dat beslist niet weet
vernedering
boven opgehitste menigte
die nooit heeft geweten

Zout water kabbelt in getij
laat liggen 't geen
het niet meer hoeft en ook niet verdient
parels toegedekt

Als vader van de moderne
wijsbegeerte
achtte ooit René Descartes
zijn twijfel als start
als ultiem begin van wijsheid
'Ik denk, dus ben'
Tijd leert ons dat wij (ooit) sterven
opgaan in die tijd

Laat ons door de bomen altijd
bos blijven zien
laat ons niet in hokjes denken
maar juist breed en weids
net als eilanders, zonder vermale-
dijde grenzen...

Kefaloniá, september 2014