Alle inzendingen over verwart

Ook als je denken je verwart en je moet gaan door diepe dalen. Ook als je niets dan zorgen ziet en je alleen moet door de dagen. Ook als je eenzaam je verdriet en onbegrepen pijn moet dragen. Ook als je zelfs geen woorden vindt voor je ontmoedigde gedachten. Ook dán zoekt God Zijn moede kind, dat klein en stil op Hem blijft wachten.…

De wind verwart mijn haren, als ze blaast van noord tot zuid. En de aarde blijft maar draaien, om die gele grote ster. Rustig drijvend in het vacuum, onbereikbaar en mijlenver. En als de nacht is neergedaald, baad ik in het sterrenlicht. Van dit mooie universum, met mijn ogen half dicht.…

profiel vang kleur leg het apart in wit en zwart scherpte vangt schaduw markeert het bloedeloze dun in lippen saam gevat je neus lijnt wulps in terugval naar je ogen subtiel de strakte iets verbogen je voorhoofd vlakt en toont verloop de rode haren stijlloos losjes overhoop wit verliest in zwart zijn maagdelijkheid verwart…

als vlak voor het ontwaken wanneer de dag er nog niet is maar wel al zachtjes aanzet in het eerste licht zo ver en onbereikbaar voel ik jou de vogel wiens geluid ik hoor bij het ontwaken mijn ogen zijn gesloten nog en dan, hij is al weer gevlogen zijn lied blijft klinken in de laatste droom die nu, zo kort voor mijn ontwaken, mijn hart verwart…

Liefde voor jou brandt in mijn hart maar ik wil gewoon vrij zijn met jou daar eenvoud mij slechts verwart. Gevangen in een web van wantrouwen deel ik tranen met de nacht waarom heb ik moeite van je te houden?…

Jouw warmte verwart mijn hand Ik voel de kou weer verdwijnen Onze handen weer in elkander Het is goed Kom maar bij me Ik maak me geen zorgen Alles komt goed! Sluit nu mijn ogen Ga maar slapen.... Zonder te zeggen....tot morgen......…

Maak je weer deel uit bij een heldere dag die niet verwart. Presentie houdt de tijd niet tegen. Levensdrang drijft voort langs de wijzers van de klok. Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of man ziet nergens tegen op. Of het regent op de ruiten. Of als de zon schijnt en zijn stralen uitzendt verderop.…

Elke dag zie ik schimmen Overal, in de mist De mist vertroebelt verstrooit, vervormt en verwart Een licht verscheen Schimmen vervaagden Door de mist kwam een wezen Als een god, als een mens Een mens geraakt door god Ik zie haar en ben gevangen Nu zit ik vast Tussen de vage schimmen Kijkend naar haar Verlangend Verlangend naar…

Ze huilt Ze huilt om alles Ze huilt om niets Soms is ze even stil Ze denkt Ze kijkt me aan Ze prevelt zachte woorden Ze denkt hardop wat ze wil Ze lacht Haar verwart haar blik Toch weer tranen Iets wordt haar teveel Daar dwarrelt ze In mijn dromen zie ik Haar zachte voetjes ver Ver weg van de grond Ze snikt Ze treurt om…

Zonder terughoudendheid, maar met het volle hart klopt het hart voor die vreugdedans die innerlijk niet verwart. Die gepast lijkt om de passen op weg naar nieuwe kansen. Die levenslange vreugde van een verlangen dat houdt van mooie dansen.…

Je verwart mij niet met al je vragen! Ik weet de antwoorden op je vragen wel! Er resten ons nog vele dagen! Dit was nog lang niet de laatste die ik met je sleet! (geinspireerd op het gedicht 'vragenvuur van Jeroen Swaan)…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt mijn pijn, ik schenk je in een dubbelleven een ander hart, dat jouw realisme tart, om je ontrouw te vermijden.…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt de pijn, schenk je in een dubbelleven in een ander hart, dat het realisme tart, om de rouw te vermijden.…

Ogenschijnlijke toevalligheden Van doen en beleven In een mensenleven Onze verklaardrang Is al eeuwenlang Zien is geloven Gevoel ondergeschoven Naast een waarom Ook een welkom Omarm de betekenis Brengt terug naar de basis In ons huist Het onbewuste juist Latente levenszin Toen het waarom verderging Weten vanuit het hart Is ook wat verwart…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

ook mijn ook mijn herinnering, mijn identiteit Jouw verlangen, jouw verrukking is ook mijn emotie, mijn behoefte mijn reden van bestaan De liefde die jou omarmt verwarmt ook mij, de liefde die jij mist, bedroeft ook mij Met jou volg ik de keuzes die jij maakt, ongeacht welke keuzes ikzelf zou maken Jouw verwarring, jouw zoeken verwart…

als het licht net aan door een kier schijnt verwart het mij nogmaals schrijf ik jou mijn maan de zon ooit begon de tijd met rijmen ooit begon de storm in Leiden de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt…

Dat altijd warm klopt voor de ander, maar ook voor wat de eigen persoonlijkheid niet met de massa verwart. Onze doelen zijn vaak nobel en heel sereen; voeren strijd voor vriendschap in solisme met het oog op het algemeen.…

Vertel geen gebeurtenissen die ik niet wil weten vergeet verschil tussen dag en nacht in het licht kan ik niet waken slapen doe ik niet des ’s nachts mijn verdriet zal ik niet langer dragen dan mijn passen normaal zijn om meelijden wil ik niemand vragen verdrink mijn pijn in donker rode wijn mijn lichaam pijnig ik tot bloedens mijn hart verwart…

blijven plakken aan de watten in zijn hoofd en hij niet weet uit te leggen wat hij altijd heeft geloofd leven wegvloeit uit zijn lichaam in de voegen van het pad dat hij volgde heel zijn leven en waar hij nooit genoeg van had nu de klokken sneller tikken dan het kloppen van zijn hart en hij namen uit zijn verleden in het heden steeds verwart…

'k Rij Trabant maar dat zeg ik zonder spijt Ik tuf naar huis als eenling door het land 'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid Men zegt dat dit geen wagen is van stand Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid Als men mijn lang verwende onpraktischheid Verwart met het ontbreken van…

Ademend in heimelijk stille droom overdag, en zeker niet willen, durven denken, omdat denken de echte droom verwart. Twee centimeter slechts en toch zweven, licht verheven boven de aardse bodem, vooral nu niet gebonden willen zijn aan onbetekenend, simpel gedoe.…

weet je, zelf had ik er in het allereerste begin moeite mee maar op een gegeven moment besefte ik dat het bij de vrouw hoorde die ik ben geworden o ja ik weet het men ziet liever een slanke den men verwart dikker zijn met ongezond leven niets is minder waar voor die denkwijze heb ik geleerd een glimlach te krijgen soms met ironie…

Hogere wezens dan de mensen wijzen ons wijs de weg, ook al verwart het leven ons dikwijls en bijt het verdriet als zoutzuur in onze harten. Ook al worden er diepe kraters in onze zielen geslagen, de troost van dit bootje weerstaat alle levensstormen, denkend aan die boot op het Meer van Galilea.…

oplossen weet ik nu waar je op neerkeek rommel je nu in rond geen enkele vat meer op mij spiegel je mij een doodsstrijd voor met uiterste tragiek waarna ik van schuldgevoelens ten gronde zou gaan ik kan een elpee van Schubert ook niet met mijn nagels tot leven wekken je sex-appeal kan me niet meer verwarren wat jou nog het meeste verwart…

En weer valt er een manspersoon Zonder respect voor vrouwlijk schoon Hij dacht in termen van de macht Vergreep zich aan het zwak geslacht Een appel valt in het gemeen Niet ver van stam en ook die steen Waar hij zich stootte aan zijn teen Gaat niet opzij, zij is keihard Was het haar blik die hem verwart?…

Ze lijken zo verdomd goed op elkaar dat men ze meestal met elkaar verwart. Wel gaat het altijd sneller naar beneden.…

altijd teder – langs mijn wangen gleed… langs mijn armen vloeit de traagheid van de tijd, ik koester nog en glijd vol tranen naar omlaag – blauwe druifjes laten vaag een wit bevlekte hemel zien nu dan zonder jou, mijn benen voelen leeg en langzaam veeg ik nog de laatste haren weg, ik leg je in het kleine graf dat vierkant hard mijn liefs verwart…

muts ovaal zwart werd het voor mijn ogen mijn bril besloeg op haar rechte neus mijn vingers bekeken voorzichtig haar geschilderde lichaamsdelen haar wangen, wenkbrauwen en hals en dan die mond,hartstochtelijk gevormd om grenzeloos te kussen ellipsen en half geschreven cirkels blijven ronddraaien in mijn hoofd dat koele strakke omkijken verwart…

ik wil geen krochten waar het wringt in alle bochten en het stinkt naar angst geef mij spelonken waar geluiden dronken worden van het zwart het duister je verwart in de diepte loeit het vuur het vage was van korte duur dit is de echte hel waar alle zielen pijnlijk branden wit marmer wordt hier zwart fel donderpreekt de haat voor…