Alle inzendingen over verzopen OR pepernoten

ik lust ze best bij dageraad mijn hoofd vol zand met nevel toegedekt een vogel vliedt naar weeë zeeën stinkt uit zijn bek landt op de rand van een oorlel ik grijp hem bij de keel hef het lied der minnen aan en plant hem in een verzopen maan…

een verzopen begonia in een klomp aan de muur, of een bosje geknakte fresia's in een doos tussen het afval op de markt, een nattig toefje peterselie op een steak in de koeling, een rijtje plastic groen tussen de snacks in de vitrine, ik zeg het je graag met een bloemetje…

Een paar pepernoten, ach, het is helemaal niks! We zijn een maf volkje, we zijn ondankbaar, maar ach, het stelt allemaal NIKS voor toch?…

Daar moet het gebeurd zijn, ten oosten van de poort naar Brussel langs de trage waterweg waarin die gekke stadsgids zich nog verzoop De dichter die worstelde met woorden en nooit kon winnen van zijn vrouw de kinderen die daar van kwamen en nog later de melancholie die hen met één lenige sprong voorgoed te grazen nam....…

al geef ik jou nog chocola een varkentje van marsepein wat pepernoten in je vla een glaasje Spaanse rode wijn al geef ik jou nog beltegoed een Uber-maandabonnement twee kaartjes voor de paardenstoet een kijkje in een circustent al geef ik jou eau de toilette een stoombadgeurcatalogus een purperen alpinopet een touwtje uit de brievenbus…

Zonder pardon wordt hij nu teruggefloten Donkerrood geschminkt in Spaanse kleren Getooid met felgekleurde pauwenveren Met brede kraag, een zak vol pepernoten Hij zal zich dus opnieuw uit moeten vinden Puk en Bell zijn hem voorafgegaan En Smeerpoets heeft als Roetveeg afgedaan Zijn Regenboog gaat langzaam aan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

pepernoten strooien zichzelf, schoenen staan gerangschikt volgens leeftijd, keurig in de passen van vandaag -nog eventjes- dan kruipt genoegen op de bank warm verpakt in spitsvondigheid op rijm een herinnering klampt vast aan alle lieve woorden die zijn jaardag zingen geef ik mijn verrukking mee de gedachten bij mijn vader, die al…

in het prille lentegroen en felle gele velden lagen jij en ik als naakten voor de schilder poserend voor elkaar onder de blauwe hemel met wolken, als maar wilder verzopen in het geel en groen tijdloos ons verlangen kroop de tijd door ons bestaan totdat de lucht nu rood behangen ons weer naar huis deed gaan…

Hij vult beide handen met dieprode doornen rozen slaan taal stuk in glas in lood het kroontje speelt met de schaduw rond haar gezicht maar laat in ogen de lach verbloemen beneveld worden stelen verzopen in de laatste steken haar huid blijft lelieblank de striemen leven onderhuids…

December is weer aangebroken, tijd van Sint en Zwarte Piet, tijd van marsepein en pepernoten, tijd van Kerstboom en een Piek. December is weer aangebroken en vergeet vooral niet, tijd van vrede is er; aangenomen, dat iedereen de waarde daarvan ziet!…

Zoek de sleutel naar het hart we zwemmen door de lucht nog lang niet verzopen.…

ach zie hoe het regent de lucht braakt mijn tranen het regent en reinigt wolken gezwollen en grijs hangen tot in de bomen dit aards paradijs verdampt verdriet uit verzopen dromen ach zie hoe het regent maar regen brengt leven en pijn waait voorbij verbeid nog heel even het is bijna mei…

ik eet pepernoot van eigen deeg en geef mijn staf en mantel nu verjaardag sinterklaas voor even niet en ook het zwartepietenspel is al lang afgelopen laat winkels de cadeaus verkopen die concurrentie moet ik niet mijn paard staat wit te schimmelen pieten zwarten niet omdat roet geen schoorsteen ziet de roe is niet meer te gebruiken…

Ik herinner me nog steeds die heerlijke smaak van taaitaaipoppen en ouderwetse pepernoten, schuimpjes in de vormen van Sinten, Pieten en Amerigo's. En hoe ik schaterlachend dubbel lag om de grappen en grollen van die vrolijke Pieten.…

gevonden, denk je vele antwoorden op vele roepende vragen denkend om dan weer verder te kunnen gaan valt het zo smerig tegen dat je het wel uitschreeuwen kan Soms verwacht je totaal ergens helemaal niets van word je compleet overdonderd door het onverwachtse alle standaard veiligheidjes omvergeworpen hup het diepe in en nee, je wordt niet eens verzopen…

rode laarsjes spetterden in plassen water spatte huizenhoog ik zag plezier en hoorde lachen in de kleuren van de regenboog ondeugend als verzopen katten zonder regenpakken staan zij schuldig uit te lekken na de plotselinge zomer bui als de zon weer schijnt is nattigheid ook snel voorbij staan rode laarsjes drogend op een rij…

Waarom nog zoveel vragen als paarden snuivend de dagen “ver-dragen”, hijgend en schuimend in de piste lopen: verkrotte wijken door tijd verzopen? Zal ik rusten gaan in nooit of blijf ik dralen in ooit?…

Bean Als ik in de spiegel kijk Een lijk die op me lijkt Pupillen zo groot als knopen Ooit liet ik me dopen Nu ben ik verzopen En kan alleen nog hopen…

Jij kunt de zon in het water zien schijnen Het is daarom dat wij schuilen tot de zon doorbreekt We zijn al doorweekt tot de draad toe nat, verzopen kat Het Brabants landschap met of grintweg of bospad krinkel in en kronkel uit De zomen met onkruiden die je nu kruiden noemen moet Goed, jij kunt de zon in het regenwater…

bliksemstralen en donderdagen wachten op de wind die onweer zal razen wanneer Thor hem vindt ‘t is tijd voor kale takken zwiepend langs de muur het splijten van spanten in de schrankende schuur knetterende ruzies in de zwaarbeladen lucht kokhalzende meeuwen holbewoners op de vlucht platgeslagen helmgras gezandstraalde brillenglazen verzopen…

Durf nergens nog op te hopen Onze vriendschap lijkt reeds lang verzopen.…

onbedoeld en pijnlijk trok haar denken samen verduisterde het namen die zij niet vergeten mocht ongevraagd en vrijelijk liet zij woorden open die ongewenst verzopen In klotsend hersenvocht klauwend naar houvast in heldere ogenblikken wat tijd niet kon verwrikken en haar geen soelaas bood werd zij een vreemde gast in haar ouder wordend…

De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest, verzopen baljurk rest als lege luchtballon.…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

beer is los hun harmonie verstoord omdat de kleinste is vermoord ze bakkeleien zonder woorden over wie de macht heeft over de galeien geketend zijn de slaven gedachten die stom varen op het dreunen van de grootste trom ze jagen tot de waterval hen breekt en ik in de psychose platgespoten bleef mijn schipbreuk is geleden zij zijn verzopen…

angst was mijn vlinder vloog mij en de liefde voorbij fladderde onrust wiekte wanhopig verrotte mijn leven vernietigde mij ik jatte emoties verzoop mijn gevoel neukte me suf viel op mijn smoel loog en bedroog om niet eenzaam te zijn haatte die koppen in de ogen mijn pijn ik ben ik was besta nu niet meer angst dekte alles…

Dat feestje waar wij zo aan zijn gehecht, Blijkt al die jaren toch niet echt te kloppen, We kunnen er dus beter maar mee stoppen, Niet om de Sint, het zit ‘m in die knecht. Want de VN vindt wat wij doen verkeerd, Maar dat is dan zwartwit geredeneerd.…