15273 resultaten.
vaderliefde
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 180 ik word elke ochtend
wakker met een
ander leed
en gisteren zei
een vriend
dat ik steeds meer
op mijn vader leek
nu begin ik dus
meer en meer
te laten wat
ik vroeger in
mijn vader haatte…
Poezebeest
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 129 Begrijper van al mijn leed,
Trooster van al mijn zeer,
Toeschouwer van al mijn dwaasheden,
Vaste vriend in mijn gezelschap,
Luisteraar van mijn gebeden,
Miauw toch nog eens een keer,
Zoals je ooit zo vrolijk deed.…
Voorbij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 303 tranen die ik nu heb
zijn mijn tranen van verdriet
ik laat mijn tranen gaan mijn vriend
tranen omdat ik je niet meer ziet
Tijd zal wonden helen
maar het litteken is er
dat zal je altijd blijven zien
maar je bent voor mij een stralende ster…
Vriend?
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 5.568 Het spijt me
Ik dacht alleen
dat vrienden
elkaar in hun waarde laten
Maar ach
wie ben ik....
Een vriend?…
verdriet
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 3.029 Het verdriet is niet vergeten
Het doet nog altijd pijn
Maar alleen door vrienden
Kan dat ooit verdwenen zijn
Vrienden maken me sterker
Sterker dan voorheen
Hoe kon ik ooit zo dom zijn
Dit kan ik nooit alleen..…
tussen leven en dood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 186 ze stopte het verdriet
dat onmeetbaar was
niet in een doosje
het kon daar
niet ademen
versteend zou het
stikken van ellende
verdriet moest leven
hij kooide het leed
als het dier dat hij
temmen moest
het gromde sprong
tegen de tralies op
razend vond het geen
weg naar buiten
verdriet moest dood…
LAS HUELGAS
poëzie
3.0 met 1 stemmen 334 In het klooster van las Huelgas
In de biechtstoel zit de priester,
Fluistrend spreekt zijn biechtelinge
Van de wereld, van haar zonde.
Nimmer zien des priesters ogen
Wie hem toespreekt. Nimmer blikken
In de wereld meer de vrouwen,
Die het klooster heeft begraven.
Aarzlend spreekt de mond der nonne
Van haar liefde voor een koorknaap,
Die…
Mirliton
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.647 Mijn vriend, als weldra de ouderdom
ons onherstelbaar heeft verzuurd,
als onze leden goor en krom,
en enkel nog door jicht bestuurd,
verraden: 't Is gans uitgevuurd',
zullen wij dan met stille trom
verdwijnen, langs een achterbuurt,
mijn vriend?…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
verdriet
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 791 ik heb verdriet en niemand die dat ziet
ach, door lach en traan
moet ik dit doorstaan.
vrienden gehad en vrienden die gaan
oh help ik kan dit niet meer aan
mijn verdriet zo groot
is er niemand die naar mij toeloopt.…
De Perelons
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 339 Men moet het haar maar vergeven
die zoveelste sigaret en de kunstrozen op haar kabinet,
het weinige dat ze nog heeft in haar leven
Vrienden kwamen, vrienden gingen,
soms was het “ik”, dan weer “wij” en “ons”,
steeds wisselt het bij de perelons
Dus gedenk ook in uw gebeden
alle perelonzen die slonzen en leden…
loos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 troosteloos
zinloos
eindeloos
dit verdriet
niet echt
zonder
schijn
moedeloos
mateloos
spoorloos
bij zoveel leed
blijft
zelfs de dichter
woordeloos…
Verdriet
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.152 je moet er doorheen
maar het is zo gemeen,
ik hoor een kreet
zo vol van leed!
ja, ik heb verdriet
want leven zonder jou,
kan ik 'nog' niet!…
Knopjes
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 321 Knopjes
Had je maar een knopje
Dat bepaalde hoe je dacht
Ook voor elk van je gevoelens
Nou, dan had ik echt veel macht
Want ik zou ze vaak indrukken
Echt waar, bijna elke dag
Voor een vrolijke gedachte
En een hartelijke lach
Ook moest er nog een knopje zijn
Die aan ging en ook uit
Ook eentje nog voor zachter
En natuurlijk een voor luid…
De koning
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 59 Hij bleef maar janken
de koning der Franken
toen Frank uit de mode raakte en
Per als naam furore maakte.
Hij zag de bui al hangen
met zijn appelwangen
als hoogste aller heren
aanstaand koning der Peren…
van vriendschap naar liefde
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.417 Maar toch heb ik verdriet...
Jij was mijn beste vriend...
Ik was jouw beste vriend(in)...
En nu is alles over...
De liefde en de vriendschap...
Nu ben ik alles kwijt...
jouw liefde en onze vriendschap...…
mijn leven...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 135 dat ik een
leven heb gehad
leed beitelt traag
de diepe rimpels
tot op vandaag
plezier en verdriet
liggen zo dicht bij elkaar
lachen en wenen bieden iets
een onvoorspelbaar... levenslied
want
in het leven
is het altijd
geven en nemen
alleen ongevoeligen
verstaan dit niet!…
Haar verdriet is mijn verdriet
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.177 een luisterend oor
en verder is het wachtend wachten
Wat méér kan ik als moeder doen
dan er gewoonweg voor haar zijn
samen lief en leed te delen
haar bijstaan in alle leed en pijn.…
Niet het einde, maar het begin
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.249 Niemand heeft het in de gaten
niemand wil het ook maar zien
niemand heeft een schouder over
en wil me helpen bovendien
Troost is ver te zoeken
verdriet hoopt zich op
het verscheurt mij van binnen
heeft zich genesteld in mijn kop
Voorbijgaand leed?…
Klachten des Poëets
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.790 Wat droefheid, wat verdriet, wat leed komt mij nog aan,
In dees mijn wintertijd, die haast zou zijn gedaan!
Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen,
En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen;
Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste nood,
Mijn lijden is te zwaar, mijn ongeluk te groot.…
Het verbergen van...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 965 In de grote, drukke buitenwereld:
een mooi lachend gezicht.
In een klein, verlaten kamertje:
een gezicht met vele littekens.
Littekens van een nog kort,
maar reeds vervloekt leven.
Het wordt weer eens tijd
mijn masker af te nemen.
Het wordt weer eens tijd
nieuwe littekens te kerven.…
Hoelang zal dit nog duren
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 1.820 langer kunnen wij het niet uitstellen
dat is wat de dokter zei op deze vroege morgen
hoe ga ik dit mijn familie vertellen..
ongerust en kwaad zoveel zorgen
hoe zullen mijn naasten hierop reageren
kan ik dit nog overleven
zal deze vreselijke ziekte nog omkeren
ik probeer nog steeds alles te geven
ze zeiden dat het over was
geen kans…
Leed
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 496 waar het leed leidt
lijdt het leven
het leed…
TRAAN
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.071 Je ogen glinsteren van het vocht
Een traan rolt teder langs je wangen
Langzaam volgt hij het spoor van je gelaat
Eigenlijk wou ik dat ik hem steels kon vangen
Als dat van jou toch alleen maar mocht
Je mond voedt zich met je tranen
Die jouw lippen zachtjes doen trillen
Ik wilde dat ik jouw verdriet kon stillen
Dan alleen al zou ik mij in de…
Het verborgen verdriet
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 604 Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte
op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart
verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen
achter de wolken van een gebroken hart.…
AUTOMUTILATIE ALS STRAF
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 591 Ze pijnigde zichzelf met een mes
als haar tranen zwegen als ’t graf
Ze bezeerde zich alleen bij stress
en ze deed ‘t bij zichzelf als straf
Eens dat het duister gevallen was
kwamen gauw haar zelfverwijten
Dan zakte ze dieper in het moeras
niets kon in haar voordeel pleiten
Bijna als vanzelf was daar ’t mes
en als vanzelf stak het in haar…
sporen van vilein venijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 voor Tim R. e.v.a.
plotseling was er de beroering
als bij die steen in de vijver
maar toen de onrust
van rimpelingen was weggeëbt
en het wateroppervlak weer
als vanouds gelijk een
spiegel was geworden
leek de rust weergekeerd
maar wij weten beter
juist onder het ogenschijnlijk vlakke
van een verraderlijke waterspiegel
huist het…
Vluchteling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 189 Achter de horizon heb ik gezwommen
in een zee met bloed en tranen
een afscheid was niet mogelijk
mijn huis en hart zijn stil verbrand
ik kan de liefde niet meer
uit het verband rukken
mijn ledematen zijn moe
van het tevergeefs lopen
en hopen dat de grenzen
opengaan in nieuw verlangen
zodat het leed zich kan berusten
niet langer…