Alle inzendingen over weergaloos

eerste keer weer heel dichtbij zijn de gesprekken van toen een lach zonder stem geen herinnering verloren maar alles in tweede dimensie met zelfbedachte woorden als: ik hou van jou oh I am so in love - am I zei je toen tegen mij blijf ik doof in deze wereld waar in we geliefden waren maar nu niet meer want de tijd heeft ons weergaloos…

“I dream of journeys repeatedly: Of flying like a bat deep into a narrowing tunnel Of driving alone, without luggage, out a long peninsula” Theodore Roethke – The Far Field Het open veld is weergaloos. De aarde raakt de aarde aan alsof het aarde was, stof van het bestaan.…

Over mascottes gesproken, weergaloos! Maar jij bent mijn allerliefste, allermooiste zwaan!…

Nooit wordt dit beeld verstoort wat in de niches van de geest een mythisch raadsel blijft, een weergaloos moment, ontrekt zich aan de zwaartekracht waarin geen schaduw kleeft, op intuïtief gevoel z’n lichaam leest, bewust te zijn dat hij leeft. “Liefde verkwikt als zonneschijn na regen “ W.Shakespeare…

dagen die je liever niet wou gaan En je zag weer haar piano waar zij ooit voor had gestaan Want zij speelde alle dagen hier het kon je nooit vervelen muzikale luchtkastelen bij het zonverlichte raam waar jij nu hoopte dat jij - net als zij dat hemels lied kon spelen langzaam vleugelden je handen over toetsen met een traan Je speelde weergaloos…

Sterren gelijk'lijk Op noord en zuid de twinkel Trekt onze lijven In één ruk samen Eenheid tussen het sterke en het schone Gemeenschap van 'n bijna-perfect stromende rivier In een bedding zacht-warm vlees hoort de stilte het geluid van 'n weergaloos intens samenzijn…

De weergoden hebben het weer niet mee nu ze andere goden vervloeken kracht van de natuur negeren barst er een onweer los weergaloos waarachtig ik heb het niet meer met de wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god…

Het gefluister van de wind in mijn oren Gevlucht uit de drukte van de stad Waar ik even niet meer bij wil horen Weet niet waar de paden mij brengen Het is hier zo stil, prachtig en oneindig groot Mos veert mee onder mijn vermoeide voeten Tussen de bomen groeit eekhoorntjesbrood Ik denk aan jou hier ver van mij vandaan Mijn tranen laat ik weergaloos…

Weergaloos gevoel gaat maar voort Raast door mijn hart en gedachten Zachtjes doe ik even mijn ogen dicht Denk aan alles wat de pijn kan verzachten Maar daar ben je weer terug in mijn systeem Terwijl jouw gevoel voor mij tot nul is gereduceerd Met mijn blik op oneindig pink ik een traan weg Ik hield zo van jou …was dat zo verkeerd!…

Geen spel De Draak, nooit mijn geliefde Trapte hard op mijn ziel Kraakte gevoelloos Begon daarná te dansen Getrokken werd de bel Een viertal mensen diefde Ontnamen mij mijn werk Geheel onterecht Andere Draak is China Weergaloos: elke tel Samen alleen. Zij hiefde De glazen.…

Ik loop wat doelloos door de Griekse bergen, ineens hoor ik wat gespetter en geschater, ik, sater, schuif de bebladerde takken opzij, ik geloof mijn helderblauwe ogen niet, daar baden wel tien verrukkelijke nimfen in een weergaloos schone waterplas. Was ik maar één van hen, dan kon ik hen onverdacht begluren en lekker samen badderen.…

Maak iemand steenrijk dat meestal gaat ten koste van en hij vindt zichzelf een weergaloos belangrijk man – so what? Maak iemand minister van Justitie hij denkt nu sta ik boven de wet alles kan – niemand die nog op me let de juiste man op de juiste positie?…

Kijken naar boven een weergaloos kleurenspel door lucht geschilderd. Hoe wolken van verscheidene tinten en tonen worden geschilderd op het canvas, een open hemel waar zij meedansen met de ritmisch in elkaar overlopende melodielijnen van avondwind, interactieve verbintenis vol beleving als het ware.…

ik behoor toe aan dit land het heeft mij gemaakt ik heb geen ander land dan dit land mateloos is mijn liefde voor het land gecompliceerd gehard en onomwonden ik geloof niet in wonderen maar de vreedzame bevrijding van mijn land was een wonder - onverhoeds en lichthoofdig blijft het me bij die weergaloosheid blijft me bij ik weet…

Kijk eens aan, zie ik niet hier een epigoon van Vinkenoog, of heb je hem heel speels uit het verdomhoekje gehaald? Het danst en schuifelt niet maar wuifelt doch wat is het, wie is zij vermaalt zij met haar bekkenkracht de tijd tot leed- en beenvermaak? Of sleept zij menig mannenoog gegázaad en geoekraïend de donkere decemberdagen…